JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Nowele Prusa
Åšmierć Antoniego GÅ‚owackiego owiana jest tajemnicÄ…: „Data i miejsce Å›mierci Ojca Aleksandra nie zostaÅ‚y dokÅ‚adnie ustalone. Antoni GÅ‚owacki zmarÅ‚ najprawdopodobniej na terenie guberni woÅ‚yÅ„skiej, może nawet w Maszczowie, w roku 1855 albo na poczÄ…tku 1856” (K. Tokarzówna, S. Fita).
10 sierpnia 1856 roku ciotka zapisała Aleksandra do czteroletniej Szkoły Powiatowej Realnej w Lublinie.
Rada familijna ustanowiła Klemensa Olszewskiego, męża Domiceli, oraz babcię Marcjannę Trembińską pełnoprawnymi opiekunami nieletniego wówczas i osieroconego Aleksandra. Rodzina przydzieliła również przyszłemu artyście i jemu bratu Leonowi, studentowi Uniwersytetu Kijowskiego, spadek po rodzicach: część wsi Maszczów i kapitał 300 srebrnych rubli.
Aleksander nie był najlepszym uczniem w szkole. Przez pierwsze dwa lata nauki otrzymywał promocję do następnej klasy, lecz w rok szkolny 1857/1858 zakończył brakiem promocji do klasy trzeciej. Wydarzenie to zmotywowało przyszłego artystę na tyle, iż rok później ukończył naukę z listem pochwalnym za postępy w nauce języka rosyjskiego.
W 1962 roku Leon Głowacki został skierowany do pracy w powiatowej szkole w Siedlcach jako nadetatowy nauczyciel historii i geografii. Dzięki stałej pracy Leon przejął opiekę nad młodszym bratem, sprowadził go do Siedlec i zapisał do piątej klasy w tamtejszej szkole.
Aleksandrowi bardzo zależaÅ‚o, aby ukoÅ„czyć naukÄ™ z jak najlepszymi wynikami. Ostatecznie na Å›wiadectwie po ukoÅ„czeniu przez niego piÄ…tej klasy znalazÅ‚o siÄ™ dziewięć „celujÄ…cych” oraz po trzy „bardzo dobre” i „dobre”.
Nowy rok szkolny Aleksander rozpoczął jako uczeń szóstej klasy Gimnazjum Męskiego Klasycznego w Kielcach, gdzie skierowano Leona Głowackiego w charakterze nauczyciela języka polskiego, łacińskiego i historii Polski.
Rok 1863 to czas wielkiego powstania styczniowego. Szesnastoletni wówczas Aleksander uciekł ze szkoły i dołączył do oddziału powstańczego.
Swoją decyzją przyszły pisarz doprowadził do załamania nerwowego Leona. Chociaż starszy brat Aleksandra wcześniej angażował się w działalność konspiracyjną, to nie wziął udziału w powstaniu styczniowym. Siedmiomiesięczna nieobecność młodszego brata i ciągły niepokój tym spowodowany zaowocował załamaniem nerwowym, które później przerodziło się w nieuleczalny obłęd.
Aleksander wstÄ…piÅ‚ do oddziaÅ‚u BoÅ„czy, nastÄ™pnie, gdy dotarÅ‚ do Warszawy przystÄ…piÅ‚ do oddziaÅ‚u Dzieci Warszawskich. 1 wrzeÅ›nia 1863 roku przyszÅ‚y pisarz odniósÅ‚ rany w potyczce z dwiema kolumnami wojsk rosyjskich pod BiaÅ‚kÄ…. Aleksander odniósÅ‚ ranÄ™ karku, a do tego proch strzelniczy osmaliÅ‚ mu oczy. Rosjanie przetransportowali nieprzytomnego jeÅ„ca do szpitala w Siedlcach. W dwa lata po tym wydarzeniu w liÅ›cie do przyjaciela GÅ‚owacki napisaÅ‚: „Ja, dawny ja, pochowany jestem razem z nadziejami moimi pod BiaÅ‚kÄ…, skÄ…d drugi ja wyrósÅ‚: dwumiesiÄ™czne szaleÅ„stwo, zwÄ…tpienie w tego rodzaju zabawy i kalectwo…”. Biografia BolesÅ‚awa Prusa
Autor: Karolina MarlêgaÅšmierć Antoniego GÅ‚owackiego owiana jest tajemnicÄ…: „Data i miejsce Å›mierci Ojca Aleksandra nie zostaÅ‚y dokÅ‚adnie ustalone. Antoni GÅ‚owacki zmarÅ‚ najprawdopodobniej na terenie guberni woÅ‚yÅ„skiej, może nawet w Maszczowie, w roku 1855 albo na poczÄ…tku 1856” (K. Tokarzówna, S. Fita).
10 sierpnia 1856 roku ciotka zapisała Aleksandra do czteroletniej Szkoły Powiatowej Realnej w Lublinie.
Rada familijna ustanowiła Klemensa Olszewskiego, męża Domiceli, oraz babcię Marcjannę Trembińską pełnoprawnymi opiekunami nieletniego wówczas i osieroconego Aleksandra. Rodzina przydzieliła również przyszłemu artyście i jemu bratu Leonowi, studentowi Uniwersytetu Kijowskiego, spadek po rodzicach: część wsi Maszczów i kapitał 300 srebrnych rubli.
Aleksander nie był najlepszym uczniem w szkole. Przez pierwsze dwa lata nauki otrzymywał promocję do następnej klasy, lecz w rok szkolny 1857/1858 zakończył brakiem promocji do klasy trzeciej. Wydarzenie to zmotywowało przyszłego artystę na tyle, iż rok później ukończył naukę z listem pochwalnym za postępy w nauce języka rosyjskiego.
W 1962 roku Leon Głowacki został skierowany do pracy w powiatowej szkole w Siedlcach jako nadetatowy nauczyciel historii i geografii. Dzięki stałej pracy Leon przejął opiekę nad młodszym bratem, sprowadził go do Siedlec i zapisał do piątej klasy w tamtejszej szkole.
Aleksandrowi bardzo zależaÅ‚o, aby ukoÅ„czyć naukÄ™ z jak najlepszymi wynikami. Ostatecznie na Å›wiadectwie po ukoÅ„czeniu przez niego piÄ…tej klasy znalazÅ‚o siÄ™ dziewięć „celujÄ…cych” oraz po trzy „bardzo dobre” i „dobre”.
Nowy rok szkolny Aleksander rozpoczął jako uczeń szóstej klasy Gimnazjum Męskiego Klasycznego w Kielcach, gdzie skierowano Leona Głowackiego w charakterze nauczyciela języka polskiego, łacińskiego i historii Polski.
Rok 1863 to czas wielkiego powstania styczniowego. Szesnastoletni wówczas Aleksander uciekł ze szkoły i dołączył do oddziału powstańczego.
Swoją decyzją przyszły pisarz doprowadził do załamania nerwowego Leona. Chociaż starszy brat Aleksandra wcześniej angażował się w działalność konspiracyjną, to nie wziął udziału w powstaniu styczniowym. Siedmiomiesięczna nieobecność młodszego brata i ciągły niepokój tym spowodowany zaowocował załamaniem nerwowym, które później przerodziło się w nieuleczalny obłęd.
Aleksander przybywał w niewoli rosyjskiej do 2 października 1863 roku. Został z niej zwolniony dzięki staraniom rodziny sędziego Gaspara Drylla oraz złego stanu zdrowia. Ciotka Olszewska, która odnalazła zarówno Aleksandra jak i Leona i sprowadziła braci do swojego nowego domu w Lubartowie. Po kilku miesiącach młodszy z braci powrócił do gimnazjum, a stan zdrowia psychicznego starszego z nich był na tyle niepokojący, iż rodzina umieściła go w lubelskim szpitalu.
W 1864 roku GÅ‚owacki rozpoczÄ…Å‚ współpracÄ™ z „Kurierem Niedzielnym”, którego redaktor poszukiwaÅ‚ korespondenta z Siedlec. Aleksander, który przybraÅ‚ pseudonim „Jan w Oleju” poza „raportami” do swoich artykułów doÅ‚Ä…czaÅ‚ czasami krótkie dowcipne wiersze.
4 lutego 1864 roku GÅ‚owacki ponownie trafiÅ‚ do niewoli rosyjskiej. Pod zarzutem przynależnoÅ›ci do organizacji wywrotowej i kontaktów z komisarzem powstaÅ„czym województwa lubelskiego. Przez kilka miesiÄ™cy Aleksander byÅ‚ wiÄ™ziony w zamku i w koszarach, o czym później pisaÅ‚: 11„W tym zamku, pamiÄ™tnym UniÄ…, bawiÅ‚em kilka miesiÄ™cy, nawet dosyć wesoÅ‚o, a tam na zachodnim kraÅ„cu miasta, w koszarach, również uważaÅ‚em za niezbÄ™dne przepÄ™dzić dÅ‚uższy czas w towarzystwie osób, skazanych już to na rozstrzelanie, już to na powieszenie”. W kwietniu zapadÅ‚ wyrok w sprawie GÅ‚owackiego. PrzyszÅ‚ego pisarza pozbawiono tytuÅ‚u szlacheckiego.
strona: 1 2 3 4 5
Szybki test:
„Lalka” przez krytyków zostaÅ‚a:a) źle przyjÄ™ta
b) entuzjastycznie przyjęta
c) pominięta w recenzjach
d) optymistycznie przyjęta
RozwiÄ…zanie
Większość urlopów wakacyjnych Prus spędzał w:
a) Wiedniu
b) Nałęczowie
c) Zakopanem
d) Wiśle
RozwiÄ…zanie
W 1864 roku w „Kurierze Niedzielnym” GÅ‚owacki przyjÄ…Å‚ pseudonim:
a) „Witek z Siedlec”
b) „Jan w Oleju”
c) „Piotr znad Bugu”
d) „Marek od Tamary”
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies