„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 10
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

Arcybiskup Turpin, sÅ‚yszÄ…c kłótniÄ™ rycerzy, bÅ‚agaÅ‚ ich o uspokojenie. Rolandowi kazaÅ‚ zatrÄ…bić w róg i wezwać pomoc. PrzewidywaÅ‚, że gdy cesarz wróci na pole bitwy – znajdzie ich już martwych. ZostanÄ… zapewne pogrzebani w koÅ›cielnych kruchtach, a ludzie bÄ™dÄ… ich opÅ‚akiwać.

133.
Roland posłuchał rady i przytknął róg do ust. Cesarz, znajdujący się u wylotu z drugiej strony wąwozu, usłyszał dźwięk.

134.
Hrabia Roland nieprzerwanie dÄ…Å‚ w róg co siÅ‚, aż „Z ust jego tryska jasna krew. SkroÅ„ mu pÄ™ka”. Karol rzekÅ‚: „To róg Rolandowy! Nie dzwoniÅ‚by weÅ„, gdyby nie wydawaÅ‚ bitwy!”. Ganelon zaczÄ…Å‚ odwodzić cesarza od decyzji o powrocie, nazywajÄ…c pasierba pysznym. MówiÅ‚: „Któż by, u Boga, odważyÅ‚ siÄ™ wydać mu bitwÄ™?”.

135.
Roland, z zakrwawionymi ustami dÄ…Å‚ w róg. Książę Naim rzekÅ‚ cesarzowi, by zawrócili na pomoc rycerzom. OskarżyÅ‚ Ganelona o zdradÄ™: „Ten sam, który go zdradziÅ‚, namawia ciÄ™ teraz, abyÅ› chybiÅ‚ swej powinnoÅ›ci”.

136.
Cesarz zdecydował o zawróceniu wojsk na pomoc siostrzeńcowi. Rozkazał przy tym trąbić w rogi. Francuzi założyli pancerze, zbroili się w pancerze, hełmy i miecze zdobne złotem. Ruszyli z odsieczą.

137.
Cesarz i jego ludzie bali siÄ™, czy nie jest za późno na pomoc. Król kazaÅ‚ pochwycić hrabiego Ganelona i oddaÅ‚ go pod straż dworskim kucharzom, kierowanym przez Bezgona. RzekÅ‚ do niego: „Strzeż mi go pilnie, tak jak siÄ™ powinno strzec takiego zdrajcÄ™; wydaÅ‚ mój dom przez zdradÄ™”. Kucharze, pilnujÄ…c Ganelona, wyrwali mu wÅ‚osy z brody i wÄ…sów, pobili go polanami i kijami „i kÅ‚adÄ… mu na szyjÄ™ Å‚aÅ„cuch jak niedźwiedziowi”. Potem wsadzili go na juczne zwierzÄ™.

138.
Cesarz z wojskiem jechał z odsieczą. Prosił Boga o ocalenie życia rodakom, nim dotrze na pole bitwy.

139.

Karol jechał zagniewany. Siwa broda leżała na jego pancerzu. Wszyscy baronowie płakali, popędzając konie ostrogami. Spieszyli na pomoc rycerzom.
140.
Roland popatrzyÅ‚ na góry, na pola. LeżaÅ‚y na nich ciaÅ‚a polegÅ‚ych wasali. RozpaczaÅ‚ nad ich losem i obwiniaÅ‚ siÄ™ o ich Å›mierć. KrzyknÄ…Å‚ do Oliwiera: „Towarzyszu, weźmy siÄ™ do bicia dalej!".

141.

Hrabia Roland wrócił do bitwy. Zabił Faidryna z Puj i dwudziestu czterech innych pogan. Wołał do swych ludzi, by nie oszczędzili życia żadnemu Saracenowi. Pragnął zemsty z swych towarzyszy.

142.
Frankowie walczyli jak lwy. Nagle na swym koniu zbliżyÅ‚ siÄ™ król Marsyl. ZabiÅ‚ Bewona, Iwona i Iwuara, Gerarda z Rusylonu. Hrabia Roland, widzÄ…c to wszystko, ruszyÅ‚ na króla. W walce pozbawiÅ‚ go prawej pięści, a nastÄ™pnie zabiÅ‚ Jurfala PÅ‚owego – jego syna. Sto tysiÄ™cy pogan, wystraszonych natarciem Franków, krzyczaÅ‚o: „Pomagaj, Mahomecie!”. W koÅ„cu uciekli.

143.
Na polu bitwy pozostaÅ‚ wuj króla Marsyla – Marganis. DzierżyÅ‚ KartaginÄ™ i EtiopiÄ™: „przeklÄ™tÄ… ziemiÄ™; ma w swoim królestwie czarne plemiÄ™ ludzi. Nosy majÄ… wielkie, uszy szerokie; jest ich razem wiÄ™cej niż pięćdziesiÄ…t tysiÄ™cy”. Teraz czarnoskórzy wydali okrzyk wojenny pogan i ruszyli odważnie w kierunku Francuzów.

144.
Roland, widzÄ…c nacierajÄ…ce „plemiÄ™, czarniejsze od inkaustu i nie majÄ…ce nic biaÅ‚ego prócz zÄ™bów”, zachÄ™caÅ‚ do walki okrzykami. Francuzi ruszyli przed siebie.

145.
Marganis napadÅ‚ na Oliwiera, uderzajÄ…c włóczniÄ… w jego plecy. KrzyczaÅ‚ przy tym: „Oto dostaÅ‚eÅ› tÄ™gi cios! Karol, król Wielki, zostawiÅ‚ ciÄ™ w wÄ…wozie na twojÄ… zgubÄ™”.

146.
Oliwier czuÅ‚, że „jest ugodzony na Å›mierć”. Ostatkiem siÅ‚ uderzyÅ‚ przeciwnika swÄ… Hauteclaire, by ten nie chwaliÅ‚ siÄ™, że go pokonaÅ‚. RozciÄ…Å‚ Marganisowi na pół gÅ‚owÄ™ i po chwili poganin padÅ‚ martwy na ziemiÄ™. Oliwier zawoÅ‚aÅ‚ na pomoc przyjaciela.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Król Marsyl wysłał swych posłańców do króla Karola:
a) z złotymi insygniami
b) z gałązkami oliwnymi w rękach
c) z flagÄ… Mahometa
d) z rękawicą w rękach
RozwiÄ…zanie

Umierający Roland ostatkiem sił modlił się do Boga za swych parów, a do anioła Gabriela za:
a) zdrowie cesarza
b) samego siebie
c) zwycięstwo Francji
d) pokonanie pogan
RozwiÄ…zanie

Umierając, Roland twarz miał zwróconą ku:
a) niebu
b) ziemi
c) Francji
d) Hiszpanii
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies