„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 16
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

201.
Poganie arabscy opuÅ›cili swe statki, na których przypÅ‚ynÄ™li z emirem. NastÄ™pnie wsiedli na konie i muÅ‚y. Emir przekazaÅ‚ dowództwo nad swojÄ… armiÄ… Gemalfinowi, jednemu „ze swych wiernych”. Sam Baligant z czterema diukami udaÅ‚ siÄ™ do Saragossy, aby osobiÅ›cie spotkać siÄ™ z Marsylem. PrzywitaÅ‚a go królowa Bramimonda, która zrozpaczona padÅ‚a do jego stóp. Emir podniósÅ‚ jÄ… i razem z niÄ… udaÅ‚ siÄ™ do komnaty króla.

202.
Król Marsyl przywitaÅ‚ emira, najpierw ujmujÄ…c jego rÄ™kawicÄ™ lewÄ… rÄ™kÄ…, a nastÄ™pnie mówiÄ…c: „Królu mój, emirze, oddajÄ™ ci wszystkie moje ziemie, i SaragossÄ™, i lenno, które do niej należy. ZgubiÅ‚em siebie i zgubiÅ‚em caÅ‚y mój naród!”. Baligant peÅ‚en boleÅ›ci odpowiedziaÅ‚: (…) przyjmujÄ™ twój Ä… rÄ™kawicÄ™”. Emir ze Å‚azami smutku w oczach pożegnaÅ‚ siÄ™ z Marsylem i opuÅ›ciÅ‚ jego paÅ‚ac.

203.
Karol Wielki zbudziÅ‚ siÄ™ „o pierwszym Å›witaniu”. ArchanioÅ‚ Gabriel, który go strzegÅ‚, uczyniÅ‚ nad nim znak krzyża. Cesarz zdjÄ…Å‚ zbrojÄ™ i udaÅ‚ siÄ™ wraz z caÅ‚ym wojskiem na pole bitwy, aby ocenić straty po walce, która rozegraÅ‚a siÄ™ tam poprzedniego dnia.

204.
Gdy znaleźli siÄ™ w Ronsewal wszyscy zaczÄ™li opÅ‚akiwać polegÅ‚ych. Cesarz zwróciÅ‚ siÄ™ do swoich ludzi, iż zależy mu na odnalezieniu ciaÅ‚a swojego siostrzeÅ„ca. PrzypomniaÅ‚ sobie jak Roland powiedziaÅ‚ mu w przeszÅ‚oÅ›ci, „że gdyby miaÅ‚ umrzeć w obcym królestwie, wysunÄ…Å‚by siÄ™ dalej niż jego ludzie i jego parowie i znaleziono by go z gÅ‚owÄ… zwróconÄ… ku ziemi nieprzyjaciół, i w ten sposób skoÅ„czyÅ‚by jako zwyciÄ™zca!”. Karol Wielki dostrzegÅ‚ niewielkie wzniesienie nieopodal.

205.
Na głazie tkwiącym między dwoma drzewami cesarz spostrzegł ślady po mieczu. Wiedział, że wykonał je Roland. Wreszcie na zielonej polance dostrzegł ciało siostrzeńca. Karol Wielki ze łzami w oczach zeskoczył ze swojego konia i chwycił zwłoki Rolanda w ramiona, poczym zemdlał ze smutku nad ciałem siostrzeńca.
206.
Gdy cesarz ocknÄ…Å‚ siÄ™ z omdlenia, diuk Naim, hrabia Acelin, Gotfryd AndegaweÅ„ski i jego brat Henryk, przenieÅ›li go pod sosnÄ™. Karol Wielki przemówiÅ‚ Å‚agodnie do ciaÅ‚a siostrzeÅ„ca: „Przyjacielu Rolandzie, niech Bóg siÄ™ zlituje nad tobÄ…! Nigdy nie widziano równego tobie rycerza, iżby wydawaÅ‚ tak wielkie bitwy i tak je wygrywaÅ‚. Moja chwaÅ‚a ma siÄ™ ku schyÅ‚kowi”, poczym ponownie zemdlaÅ‚.

207.
Gdy król Karol kolejny raz ocknÄ…Å‚ siÄ™ z omdlenia, czterech baronów trzymaÅ‚o go pod rÄ™ce. Cesarz spojrzaÅ‚ na ciaÅ‚o Rolanda oczami peÅ‚nymi ciemnoÅ›ci i ponownie zaczÄ…Å‚ rozpaczać: „Jakiż zÅ‚y los zawiódÅ‚ ciÄ™ do Hiszpanii! Ani jeden dzieÅ„ nie wstanie, bym nie cierpiaÅ‚ nad tobÄ…. Jakże sÅ‚abnie moja siÅ‚a i moja ochota! Nie znajdÄ™ już nikogo, kto by wspieraÅ‚ mojÄ… cześć; zda mi siÄ™, że nie mam już ani jednego przyjaciela pod sÅ‚oÅ„cem; mam krewniaków, ale ani jednego tak walecznego”. Karol Wielki wyrywaÅ‚ sobie garÅ›ciami wÅ‚osy z gÅ‚owy w ataku żalu. Wszyscy, co do jednego, przyglÄ…dajÄ…cy siÄ™ temu Francuzi byli pogrążeni w niewyobrażalnym smutku.

208.
Król Karol szeptaÅ‚ do Rolanda, że gdy powróci do Francji uda siÄ™ do Laon i oznajmi tam, że ich hrabia wódz zginÄ…Å‚ bohaterskÄ… Å›mierciÄ… w Hiszpanii. DodaÅ‚ również: „odtÄ…d bÄ™dÄ™ królowaÅ‚ w samej boleÅ›ci i nie przeżyjÄ™ już dnia bez pÅ‚aczu i jÄ™ków”.

209.
Cesarz dalej szeptaÅ‚ Rolandowi, że bez niego nie poradzi sobie z buntem podlegÅ‚ych mu Sasów, WÄ™grów, BuÅ‚garów, Rzymian, Pujan, Sycylijczyków, Afrykanów, Kalifemijczyków. Karol Wielki użalaÅ‚ siÄ™, iż Å›mierć Rolanda „osierociÅ‚a” FrancjÄ™. Ponownie zaczÄ…Å‚ szarpać siÄ™ za wÅ‚osy i brodÄ™, a sto tysiÄ™cy jego poddanych pomdlaÅ‚o z rozpaczy.

210.
Cesarz prosił Boga, by ten zlitował się nad duszą Rolanda i pozostałych poległych w bitwie Francuzów. Sam wolałby nie żyć, pragnąłby zostać pochowany obok swoich wasali.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Po wykryciu zdrady Ganelona pilnowali:
a) giermkowie
b) kapłani
c) kucharze
d) zbrojni
RozwiÄ…zanie

Król Marsyl zgodził się oddać emirowi Baligantowi:
a) koronÄ™
b) prawa do Hiszpanii
c) połowę Francji
d) stolicę swego państwa
RozwiÄ…zanie

Durendal to:
a) hełm
b) miecz
c) koń
d) twierdza
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Rolanda
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies