„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 17
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

211.
Gotfryd AndegaweÅ„ski próbowaÅ‚ podtrzymać cesarza na duchu. SugerowaÅ‚, iż należy odnaleźć i ukarać sprawców tej okrutnej zborni. Karol odpowiedziaÅ‚ mężczyźnie: „ZadzwoÅ„ w róg, aby dać rozkaz!”.

212.
„Gotfryd AndegaweÅ„ski zadzwoniÅ‚ w róg”, na którego dźwiÄ™k Francuzi zsiedli z koni. Å»oÅ‚nierze zabrali siÄ™ za pochówek zmarÅ‚ych kompanów. Liczni kapÅ‚anie i biskupi, których w armii Karola byÅ‚o bardzo dużo udzielali ostatnich bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stw.

213.
Cesarz rozkazał, aby z ciał Rolanda, Oliwiera i arcybiskupa Turpina żołnierze wycięli serca. Złożono je następnie w jedwabne całuny i pochowano w trumnie z białego marmuru. Ciała trzech baronów umyto, poczym złożono w czyste skóry jelenie. Na rozkaz króla umieszczono je na trzech wozach.

214.
Cesarz Karol już chciaÅ‚ zawracać swoje wojska z pola bitwy, gdy pojawili siÄ™ na nim dwaj posÅ‚aÅ„cy pogan. Emisariusze emira oznajmili królowi Franków: „Karolu dumny, nie tak Å‚atwo powrócisz! Widzisz Baliganta, który jedzie za tobÄ…! Wielkie sÄ… wojska, które przywiódÅ‚ z Arabii. Nim przyjdzie wieczór, ujrzymy, czy jesteÅ› mężny!”. Karol Wielki zadumaÅ‚ siÄ™ chwilÄ™, przypomniaÅ‚ sobie stratÄ™ jakÄ… poniósÅ‚, poczym pewnie i dumnie spojrzaÅ‚ na swój orszak. Z wielkÄ… siÅ‚Ä… krzyknÄ…Å‚: „Baronowie francuscy, na koÅ„ i do broni!”.

215.
Cesarz przywdział swoją zbroję jako pierwszy. Szybko oblekł się kolczugą, włożył hełm, chwycił za miecz i tarczę, poczym dosiadł swojego wspaniałego konia Tensendura. Karol Wielki pędził galopem na swym rumaku, oznajmiając Bogu i papieżowi, iż wolałby nie żyć. Widzący to żołnierze ponownie omdleli z rozpaczy.

216.
Sto tysiÄ™cy francuskich rycerzy, za przykÅ‚adem swojego króla, w poÅ›piechu zaczęło wkÅ‚adać zbroje. Widok wojska w peÅ‚nym rynsztunku byÅ‚ tak piÄ™kny i budujÄ…cy, iż cesarz zawoÅ‚aÅ‚: „Na takich zuchach można polegać. Szalony byÅ‚by, kto by siÄ™ trapiÅ‚ majÄ…c ich ze sobÄ…! Jeżeli Arabowie nie wyrzeknÄ… siÄ™ ataku, sprzedam im, jak sÄ…dzÄ™, drogo Å›mierć Rolanda!”.
217.
Karol Wielki wezwaÅ‚ do siebie Rabela i Ginemanta. Cesarz nakazaÅ‚ im, aby zajÄ™li miejsca Rolanda i Oliwiera: „niech jeden niesie miecz, a drugi róg; i jedźcie przed innymi, a z wami piÄ™tnaÅ›cie tysiÄ™cy Francuzów samej mÅ‚odzieży, spoÅ›ród najdzielniejszych. Po nich pójdzie drugie tyle”. Dowódcami drugiego szyku Karol Wielki ogÅ‚osiÅ‚ Gebwina i Laurenta.

218.
O ile pierwsze dwa szyki były czysto francuskie, to kolejny, trzeci, składał się z wasali bawarskich w liczbie dwudziestu tysięcy. Na ich dowódcę cesarz wyznaczył hrabiego Ogiera duńskiego. Ci żołnierze cieszyli nieposzlakowaną opinią u wielkiego cesarza. Uważał ich on za bardzo walecznych i niezwykle oddanych.

219.
Czwartym szykiem miaÅ‚ dowodzić wielki wojownik – Herman, diuk tracki. SkÅ‚adaÅ‚ siÄ™ on z baranów rodem z Alemanii, również w liczbie dwudziestu tysiÄ™cy. Ci żoÅ‚nierze sÅ‚ynÄ™li z niezwykle trudnego do sforsowania szyku bojowego.

220.
„Diuk Naim i hrabia Å»ozeran utworzyli z Normanów piÄ…ty szyk bitewny”, podobnie jak poprzednie, i ten szyk liczyÅ‚ dwadzieÅ›cia tysiÄ™cy żoÅ‚nierzy. Na ich czele staÅ‚ Stary Ryszard. Znakiem rozpoznawczym Normanów byÅ‚a nieustÄ™pliwość i walka do koÅ„ca.

221.
Szósty szyk został utworzony z Bretonów. Składał się on aż z trzydziestu pięciu tysięcy rycerzy. Ich dowódcą był Eudon. Ci dostojni żołnierze samym wyglądem wprawiali w strach wroga.

222.
Diuk Naim „zÅ‚ożyÅ‚” siódmy szyk z Puatwenów i z baronów owemiackich. Jego liczebność szacowano na okoÅ‚o czterdziestu tysiÄ™cy żoÅ‚nierzy. Ustawili siÄ™ oni po prawej stronie, u stóp wzgórza. Na ich czele stanÄ™li Å»ozeran i Godzelm.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Cesarz Karol ofiarował królowi Marsylowi:
a) sobolowy płaszcz
b) złoty diadem
c) ozdobnÄ… zbrojÄ™
d) Å‚uk
RozwiÄ…zanie

Blankandryn był doradcą:
a) emira Baliganta
b) króla Marsyla
c) Karola Wielkiego
d) Arcybiskupa Turpina
RozwiÄ…zanie

Słynący ze swojego daru przemawiania oraz umiłowania do herbu rodzinnego Pinabel był krewnym:
a) Rolanda
b) Tierego
c) Ganelona
d) Oliwiera
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies