„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 18
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

223.
Ósmy szyk bojowy Naim sformował z Flamandów i z fryzyjskich baronów. Liczył on ponad czterdzieści tysięcy żołnierzy. Dowództwo nad nimi powierzono Rembaltowii Hamonowi z Galicji.

224.
Na żoÅ‚nierzy dziewiÄ…tego szyku skÅ‚adali siÄ™ LotaryÅ„czycy i Burgundowie. Liczebność tego puÅ‚ku wynosiÅ‚a ponad pięćdziesiÄ…t tysiÄ™cy żoÅ‚nierzy. Ich wyglÄ…d byÅ‚ naprawdÄ™ imponujÄ…cy: „heÅ‚my zamkniÄ™te, kolczugi na grzbiecie; majÄ… tÄ™gie włócznie o krótkich drzewcach”. Na dowódcÄ™ tego szyku wyznaczono Tierego, diuka argoÅ„skiego.

225.
Najliczniejszy, bo stutysiÄ™czny, dziesiÄ…ty szyk skÅ‚adaÅ‚ siÄ™ z baronów francuskich. Byli to najlepsi rycerze w kraju. Ich wielkÄ… zaletÄ… byÅ‚o olbrzymie doÅ›wiadczenie w bojach: „CiaÅ‚a majÄ… chwackie, postawÄ™ butnÄ…, gÅ‚owy siwe, brody biaÅ‚e”. Ich ulubiony okrzyk to „Montjoie!”. Na ich czele stanÄ…Å‚ sam Karol Wielki. OriflammÄ™, czyli sztandar Francuzów, dzierżyÅ‚ Gotfryd AndegaweÅ„ski.

226.
Cesarz zsiadÅ‚ z konia i poÅ‚ożyÅ‚ siÄ™ twarzÄ… w dół na zielonej murawie. ObróciÅ‚ gÅ‚owÄ™ w kierunku nieba i zawoÅ‚aÅ‚ do Boga: „Ojcze prawdziwy, broÅ„ mnie w tym dniu dzisiejszym, ty, któryÅ› ocaliÅ‚ Jonasza i wydobyÅ‚ go z brzucha wieloryba; ty, któryÅ› oszczÄ™dziÅ‚ króla Niniwy i oswobodziÅ‚ Daniela ze straszliwej meczami w jamie, gdzie byÅ‚ wÅ›ród lwów; ty, któryÅ› ocaliÅ‚ trzech mÅ‚odzianków w piecu gorejÄ…cym! Niechaj w dniu dzisiejszym miÅ‚ość twój a bÄ™dzie mi ku pomocy! Przez twojÄ… Å‚askÄ™, jeÅ›li ci siÄ™ tak spodoba, dozwól mi pomÅ›cić mego siostrzana, Rolanda!”. Po tej krótkiej modlitwie wstaÅ‚, przeżegnaÅ‚ siÄ™ i dosiadÅ‚ swojego rumaka. ChwyciÅ‚ za tarczÄ™ oraz ostrÄ… włóczniÄ™, a nastÄ™pnie ruszyÅ‚ mocno trzymajÄ…c siÄ™ w strzemionach. Za jego plecami rozlega siÄ™ donoÅ›ny dźwiÄ™k rogu ku czci Rolanda.

227.
Sto tysiÄ™cy żoÅ‚nierzy dziesiÄ…tego szyku ruszyÅ‚o za swoim przywódcÄ…. JadÄ…c na swych koniach przybyli wysokie góry, wÄ…wozy i doliny, aż dotarli na szerokÄ… hiszpaÅ„skÄ… równinÄ™. PosÅ‚aÅ„cy powrócili do emira, a nastÄ™pnie zrelacjonowali mu: „WidzieliÅ›my dumnego króla Karola. Ludzie jego sÄ… hardzi, nie chybiÄ… mu z pewnoÅ›ciÄ…. Zbrójcie siÄ™, za chwilÄ™ bÄ™dziecie mieli bitwÄ™”. Baligant cieszyÅ‚ siÄ™ na myÅ›l o starciu z Karolem Wielkim.
228.
Emir rozkazaÅ‚ caÅ‚emu wojsku bÄ™bnić w bÄ™bny, dąć w rogi i trÄ…by najgÅ‚oÅ›niej, jak to tylko byÅ‚o możliwe. Poganie zaczÄ™li przygotowywać siÄ™ do walki. Emir przywdziaÅ‚ „szmelcowany pancerz, wiąże heÅ‚m strojny zÅ‚otem i kamieniami. Potem do lewego boku przypasuje miecz; w pysze swojej znalazÅ‚ dlaÅ„ imiÄ™ - z przyczyny miecza Karola, o którym sÅ‚yszaÅ‚, nazywa go Szacownym (…) potem wiesza na szyi wielkÄ…, szerokÄ… tarczÄ™; guz na niej zÅ‚oty, brzeg strojny krysztaÅ‚em; pas z tÄ™giego jedwabiu haftowany. Chwyta swojÄ… włóczniÄ™, którÄ… nazywa Maltet: drzewce jest grube jak maczuga, a żelazo starczyÅ‚oby na brzemiÄ™ dla muÅ‚a”. Widok piÄ™knej zbroi swojego wodza wprawia pogan w bojowy nastrój i napawa chÄ™ciÄ… do walki.

229.
Emir przypominaÅ‚ „szczerego barona”: „Broda u niego biaÅ‚a jest jak kwiat. Jest bardzo uczony w swoim prawie; w bitwie jest dumny i Å›miaÅ‚y”. Jego syn – MaÅ‚pramis byÅ‚ wielkim rycerzem, wysokim i silnym. Emir zapewniaÅ‚ swojego potomka, iż bez Rolanda armia Karola Wielkiego nie bÄ™dzie miaÅ‚a w starciu z nimi najmniejszych szans.

230.
Baligant wyjawiÅ‚ synowi, że poprzedniego dnia Å›mierć na polu bitwy poniósÅ‚ nie tylko Roland, ale i Oliwier, dwunastu parów oraz dwadzieÅ›cia tysiÄ™cy innych żoÅ‚nierzy cesarza. Goniec powiadomiÅ‚ emira, że zbliżaÅ‚o siÄ™ do nich dziesięć chorÄ…gwi Karola Wielkiego. MaÅ‚pramis zwróciÅ‚ siÄ™ wówczas do ojca z proÅ›bÄ…: „ProszÄ™ ciÄ™, ojcze, o dar - niech ja zadam pierwszy cios!”.

231.
Emir zgodziÅ‚ siÄ™ na proÅ›bÄ™ syna. WydaÅ‚ mu rozkaz poprowadzenia Torleja, króla perskiego, i Dapamorta, króla lutyckiego do bitwy. PowiedziaÅ‚ także do syna: „Jeżeli zdoÅ‚asz zetrzeć pychÄ™ wrogów, dam ci kawaÅ‚ mego kraju od Szeriantu aż do Walmarkis”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Po wykryciu zdrady Ganelona pilnowali:
a) zbrojni
b) kucharze
c) kapłani
d) giermkowie
RozwiÄ…zanie

Król Marsyl wysłał swych posłańców do króla Karola:
a) z flagÄ… Mahometa
b) z rękawicą w rękach
c) z złotymi insygniami
d) z gałązkami oliwnymi w rękach
RozwiÄ…zanie

Oliwiera śmiertelnie ranił:
a) król Marsyl
b) Grandwin - syn Kapuela, króla Kapadocji
c) Malkinat - Afrykanin przybyły z Afryki, syn króla
d) Marganis
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies