Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
11.
Karol Wielki rozkazał odstawienie mułów do stajni. W sadzie rozstawiono namiot, zaproszono dziesięciu posłów i rozpoczęła się trwająca do rana uczta. Nad ranem cesarz wstał, wysłuchał mszy, po czym wezwał francuskich baronów na naradę.
12.
Wśród wezwanych byli: Ogier diuk, Turpin arcybiskup, Ryszard Stary i jego bratanek, waleczny hrabia Gaskonii Acelin, Tybald rejmski i jego krewniak Milon, Gerier i Geryn, hrabia Roland i Oliwier „waleczny i szlachetny (…) i Ganelon przybył, ten, który dopuścił się zdrady”. Rozpoczęto naradę.
13.
Cesarz oznajmił zebranym, że król Marsyl przysłał swych posłów, przez które obiecuje bogactwa i przybycie za Karolem do Francji, gdzie przyjmie chrześcijaństwo.
14.
Przemówił hrabia Rolad. Rzekł, że cesarz nie powinien wierzyć królowi Marslowi, ponieważ cesarz przebywał w Hiszpanii od siedmiu lat, podczas których zdobył wszystkie miasta. W międzyczasie król Marsyl dopuścił się zdrady, przysyłając do nich piętnastu posłów z gałązkami oliwnymi. Wówczas obiecywał to samo, a gdy cesarz wysłał do niego dwóch posłów – Bazana i Bazylego, on ściął im głowy w górach. Rolad zażądał pomszczenia losu hrabi: „Prowadź wojnę tak, jakeś rozpoczął! Powiedź pod Saragossę swoje chorągwie; podejmij oblężenie, choćby miało trwać całe twoje życie, i pomścij tych, których zdrajca pozabijał!”.
15.
Cesarz wysłuchał siostrzeńca, nic nie mówiąc. Nagle stanął przed nim Ganelon. Zaczął tłumaczyć, że skoro król Marsyl obiecał, iż zostanie jego lennikiem, przyjmie chrześcijaństwo z całą Hiszpanią, to niech Karol uwierzy w te słowa i nie odrzuca zgody.
16.
Głos zabrał Naim. Poparł Ganelona twierdząc, że skoro Marsyl oddaje się do dyspozycji Karola, to nie kłamie i jest szczery w swym dążeniu do zawarcia pokoju.
17.
Cesarz zastanawiał się z zebranymi, kogo wysłać do Saragossy jako posłańca. Choć zgłosił się Naim, Karol nie wyraził zgody na odejście swego najlepszego doradcy.
18. „Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
11.
Karol Wielki rozkazał odstawienie mułów do stajni. W sadzie rozstawiono namiot, zaproszono dziesięciu posłów i rozpoczęła się trwająca do rana uczta. Nad ranem cesarz wstał, wysłuchał mszy, po czym wezwał francuskich baronów na naradę.
12.
Wśród wezwanych byli: Ogier diuk, Turpin arcybiskup, Ryszard Stary i jego bratanek, waleczny hrabia Gaskonii Acelin, Tybald rejmski i jego krewniak Milon, Gerier i Geryn, hrabia Roland i Oliwier „waleczny i szlachetny (…) i Ganelon przybył, ten, który dopuścił się zdrady”. Rozpoczęto naradę.
13.
Cesarz oznajmił zebranym, że król Marsyl przysłał swych posłów, przez które obiecuje bogactwa i przybycie za Karolem do Francji, gdzie przyjmie chrześcijaństwo.
14.
Przemówił hrabia Rolad. Rzekł, że cesarz nie powinien wierzyć królowi Marslowi, ponieważ cesarz przebywał w Hiszpanii od siedmiu lat, podczas których zdobył wszystkie miasta. W międzyczasie król Marsyl dopuścił się zdrady, przysyłając do nich piętnastu posłów z gałązkami oliwnymi. Wówczas obiecywał to samo, a gdy cesarz wysłał do niego dwóch posłów – Bazana i Bazylego, on ściął im głowy w górach. Rolad zażądał pomszczenia losu hrabi: „Prowadź wojnę tak, jakeś rozpoczął! Powiedź pod Saragossę swoje chorągwie; podejmij oblężenie, choćby miało trwać całe twoje życie, i pomścij tych, których zdrajca pozabijał!”.
15.
Cesarz wysłuchał siostrzeńca, nic nie mówiąc. Nagle stanął przed nim Ganelon. Zaczął tłumaczyć, że skoro król Marsyl obiecał, iż zostanie jego lennikiem, przyjmie chrześcijaństwo z całą Hiszpanią, to niech Karol uwierzy w te słowa i nie odrzuca zgody.
16.
Głos zabrał Naim. Poparł Ganelona twierdząc, że skoro Marsyl oddaje się do dyspozycji Karola, to nie kłamie i jest szczery w swym dążeniu do zawarcia pokoju.
17.
Cesarz zastanawiał się z zebranymi, kogo wysłać do Saragossy jako posłańca. Choć zgłosił się Naim, Karol nie wyraził zgody na odejście swego najlepszego doradcy.
Kolejnym ochotnikiem był Rolad, przeciw czemu zaprotestował hrabia Oliwier mówiąc, że Rolad jest zbyt porywczy, by zostać posłańcem. Na koniec sam zgłosił swą kandydaturę, której król Karol również nie przyjął. Oznajmił, że ani Rolad, ani Oliwier nie otrzymają tej misji.
19.
Następnym ochotnikiem był Turpin rejmski. Chciał od cesarza dostać zgodę na wyjazd, na co zagniewany król odparł, by usiadł i nie zabierał głosu bez jego pozwolenia.
20.
Król Karol poprosił rycerzy o radę w wyborze barona do misji poselstwa. Roland rzucił kandydaturę swego ojczyma Ganelona. Wybór ten poparli Frankowie. Gdy Ganelon usłyszał obradowanie, ogarnął go lęk, a jego oczy zrobiły się błyszczące. Krzyknął do pasierba: „Szalony! Co do ciebie przystąpiło? Wiedzą wszyscy, że jestem twym ojczymem, i oto wskazałeś mnie, abym jechał do Marsyla. Jeśli Bóg pozwoli, abym wrócił stamtąd, będę ci szkodził, ile będę mógł, przez całe twoje życie!, na co Roland odparł, że nie boi się gróźb i, jeśli król się zgodzi, może go zastąpić, bo nie jest tchórzem.
21.
Ganelon zaznaczył, że Roland nie pójdzie za niego, ponieważ nie jest jego wasalem. Rzekł, że jeśli król rozkaże mu jechać do Saragossy, wykona polecenie, a gdy wróci – zemści się na pasierbie. Roland na te słowa wybuchnął śmiechem.
22.
Ganelon widząc reakcję Rolanda, zezłościł się jeszcze bardziej. Krzyknął, że pasierb nie powinien go zgłaszać do misji i że wykona rozkaz, jeśli wyda go cesarz.
23.
Ganelon wiedział, że nikt jeszcze nie wrócił żywy z Saragossy. Ze względu na swą żonę – siostrę cesarza i syna Baldwina, przyszłego rycerza i właściciela jego dóbr, prosił króla Karola o zaopiekowanie się nimi, gdyby coś mu się stało. Był pewien, że zginie na ziemi wroga.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Szybki test:
Skłóconych Rolanda i Oliwiera pogodził:a) diuk Naim
b) cesarz Karol
c) Ganelon
d) Arcybiskup Turpin
Rozwiązanie
Ukochaną Rolanda była:
a) Oda
b) Ginewra
c) Izolda
d) Larysa
Rozwiązanie
Brimamonda, po przyjęciu sakramentu siłą zmieniła imię na:
a) Joanna
b) Katarzyna
c) Barbara
d) Julianna
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies