Pieśń o Rolandzie

Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

268.
Cesarz powrócił z Hiszpanii do najpiękniejszego miasta Francji – Akwizgranu. W jednej z pałacowych komnat odnalazł Odę, piękną dziewczynę, która natychmiast, gdy go ujrzała, zapytała: „Gdzie jest wódz Roland, który przysiągł pojąć mnie za żonę?”. Karol Wielki z ogromnym smutkiem i cierpieniem odpowiedział, że jej ukochany poniósł śmierć. Dodał zaraz: „Dam ci lepszego w zamian. Dam ci Ludwika, nie mogę rzec lepiej. To mój syn, on to będzie dzierżył moje marchie”. Oda odparła: „Dziwne to słowa! Nie daj Bóg ani Jego święci, ani aniołowie, abym po śmierci Rolanda została przy życiu!”. Kobieta zbladła, padła do stóp władcy i zmarła na miejscu z rozpaczy.

269.
Cesarz był przekonany, że Oda jedynie zemdlała. Wziął ją pod rękę i próbował podnieść, ale wtedy jej głowa bezwładnie opadła na ramię. Zrozumiał, że dziewczyna nie żyje. Wezwał cztery hrabiny, które zaniosły jej ciało do klasztoru mniszek. Następnego ranka zakonnice pochowały piękną Odę pod ołtarzem, co było wielkim zaszczytem.

270.
Ganelona zakuto w żelazne kajdany, a dodatkowo słudzy cesarza przywiązali go do słupa i biczowali. Zdrajca „Nie zasłużył na nic lepszego”. Przyszło mu teraz czekać w wielkich bólach na sąd.

271.
„Napisane jest w starej kronice, że Karol z wielu krajów zwołał swoich wasalów”, aby przybyli do akwizgrańskiej kaplicy. W dzień świętego barona Sylwestra rozpoczął się sąd nad zdrajcą Ganelonem.

272.
Karol Wielki rozkazał baronom, aby osądzili Ganelona zgodnie z prawem. Następnie cesarz wygłosił swoje zeznanie: „Przybył z wojskiem aż do Hiszpanii ze mną; wydarł mi dwadzieścia tysięcy moich Francuzów i mego siostrzana, którego już nie ujrzycie, i dzielnego, dwornego Oliwiera, i dwunastu parów; zdradził ich dla pieniędzy”. Ganelon przyznał, że nienawidził Rolanda i pragnął jego śmierci, ponieważ ten „pokrzywdził” go majątkowo, ale jasno zaprzeczył, iż dopuścił się zdrady.

273.
Ganelon stał wyprostowany z rumianą twarzą naprzeciwko Karola Wielkiego. Spoglądał to na sędziów, to na swoich trzydziestu krewnych, którzy stanęli w jego obronie. Posądzony o zdradę głośnym głosem oznajmił, że służył wiernie cesarzowi w wojsku, że jego pasierb, Roland, skazał go na śmierć i cierpienie umyślnie wyznaczając go jako posła do Saragossy. Dalej mówił, że tylko dzięki swojej zręczności udało mu się ujść z życiem z miasta króla Marsyla.

274.
Rozpoczął się wielki sąd nad Ganelonem. Wśród przybyłych jego trzydziestu krewnych był jeden, z którego zdaniem wszyscy musieli się liczyć. Nazywał się Pinabel i słynął ze swojego daru przemawiania oraz umiłowania do herbu rodzinnego, którego zawsze bronił. Gdy Ganelon zwrócił się do niego o pomoc, ten odparł mu: „Niebawem będziesz ocalony. Jeżeli choćby jeden Francuz osądzi, aby cię powiesić, niechaj cesarz nakaże walkę między nami na udeptanej ziemi; mój stalowy miecz zada mu łgarstwo”.

275.
Do sali obrad weszli sędziowie bawarscy, sascy, normańscy, puatweńscy i francuscy. Poza nimi byli wśród arbitrów Niemcy, Alemanoiwe i Owemiacy. Wszyscy z nich uznali, dzięki świadectwu Pnabela, Ganeolna za niewinnego. Wszyscy, poza jednym - Tierim, bratem wielmożnego Gotfryda.

276.
Sędziowie zwrócili się z prośbą do króla o ułaskawienie Ganelona. Motywowali swą prośbę mówiąc, że nic nie wskrzesi Rolanda, choć tak naprawdę żaden z nich nie chciał przeciwstawić się Pinabelowi. Karol Wielki uznał sędziów za zdrajców.

277.
Cesarz poczuł się osamotniony i oszukany przez sędziów. Jedynie Tiery, brat Gotfryda, diuka andegaweńskiego, który „Ciało ma chude, wątłe, smukłe, włosy czarne, twarz dosyć ciemną. Nie jest zbyt wielki, ale i niezbyt mały” pocieszył go. Zapewniał cesarza, że Galeon to zdrajca i swoim haniebnym czynem zasłużył na egzekucję przez powieszenie. Dodał też: „Jeżeli ma krewnego, który chce mi zadać łgarstwo, gotów jestem tym mieczem, który noszę przy boku, podtrzymać natychmiast mój sąd”.

strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Szybki test:

Blankandryn był doradcą:
a) Arcybiskupa Turpina
b) emira Baliganta
c) króla Marsyla
d) Karola Wielkiego
Rozwiązanie

Wysyłając Ganelona jako posła do króla Marsyla cesarz dał mu:
a) prawą rękawicę
b) pierścień
c) diadem
d) gałązkę oliwną
Rozwiązanie

Koń cesarza Karola to:
a) Maskandur
b) Tensendur
c) Hauteclaire
d) Wajlantyf
Rozwiązanie

Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
Inne
Charakterystyka Rolanda
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „Pieśni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „Pieśni o Rolandzie” w pigułce
Problematyka „Pieśni o Rolandzie”
Problem autorstwa „Pieśni o Rolandzie”
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Średniowieczne wzorce osobowe na przykładzie „Pieśni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Pieśni o Rolandzie”
Środki stylistyczne i artystyczne zawarte w „Pieśni o Rolandzie”
Narracja „Pieśni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „Pieśni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Pieśni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „Pieśni o Rolandzie”
Plan wydarzeń „Pieśni o Rolandzie”
Tło historyczne wydarzeń przedstawionych w „Pieśni o Rolandzie”
Motywy literackie w „Pieśni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „Pieśni o Rolandzie”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies