„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 22
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

268.
Cesarz powróciÅ‚ z Hiszpanii do najpiÄ™kniejszego miasta Francji – Akwizgranu. W jednej z paÅ‚acowych komnat odnalazÅ‚ OdÄ™, piÄ™knÄ… dziewczynÄ™, która natychmiast, gdy go ujrzaÅ‚a, zapytaÅ‚a: „Gdzie jest wódz Roland, który przysiÄ…gÅ‚ pojąć mnie za żonÄ™?”. Karol Wielki z ogromnym smutkiem i cierpieniem odpowiedziaÅ‚, że jej ukochany poniósÅ‚ Å›mierć. DodaÅ‚ zaraz: „Dam ci lepszego w zamian. Dam ci Ludwika, nie mogÄ™ rzec lepiej. To mój syn, on to bÄ™dzie dzierżyÅ‚ moje marchie”. Oda odparÅ‚a: „Dziwne to sÅ‚owa! Nie daj Bóg ani Jego Å›wiÄ™ci, ani anioÅ‚owie, abym po Å›mierci Rolanda zostaÅ‚a przy życiu!”. Kobieta zbladÅ‚a, padÅ‚a do stóp wÅ‚adcy i zmarÅ‚a na miejscu z rozpaczy.

269.
Cesarz był przekonany, że Oda jedynie zemdlała. Wziął ją pod rękę i próbował podnieść, ale wtedy jej głowa bezwładnie opadła na ramię. Zrozumiał, że dziewczyna nie żyje. Wezwał cztery hrabiny, które zaniosły jej ciało do klasztoru mniszek. Następnego ranka zakonnice pochowały piękną Odę pod ołtarzem, co było wielkim zaszczytem.

270.

Ganelona zakuto w żelazne kajdany, a dodatkowo sÅ‚udzy cesarza przywiÄ…zali go do sÅ‚upa i biczowali. Zdrajca „Nie zasÅ‚użyÅ‚ na nic lepszego”. PrzyszÅ‚o mu teraz czekać w wielkich bólach na sÄ…d.

271.
„Napisane jest w starej kronice, że Karol z wielu krajów zwoÅ‚aÅ‚ swoich wasalów”, aby przybyli do akwizgraÅ„skiej kaplicy. W dzieÅ„ Å›wiÄ™tego barona Sylwestra rozpoczÄ…Å‚ siÄ™ sÄ…d nad zdrajcÄ… Ganelonem.

272.
Karol Wielki rozkazaÅ‚ baronom, aby osÄ…dzili Ganelona zgodnie z prawem. NastÄ™pnie cesarz wygÅ‚osiÅ‚ swoje zeznanie: „PrzybyÅ‚ z wojskiem aż do Hiszpanii ze mnÄ…; wydarÅ‚ mi dwadzieÅ›cia tysiÄ™cy moich Francuzów i mego siostrzana, którego już nie ujrzycie, i dzielnego, dwornego Oliwiera, i dwunastu parów; zdradziÅ‚ ich dla pieniÄ™dzy”. Ganelon przyznaÅ‚, że nienawidziÅ‚ Rolanda i pragnÄ…Å‚ jego Å›mierci, ponieważ ten „pokrzywdziÅ‚” go majÄ…tkowo, ale jasno zaprzeczyÅ‚, iż dopuÅ›ciÅ‚ siÄ™ zdrady.
273.
Ganelon stał wyprostowany z rumianą twarzą naprzeciwko Karola Wielkiego. Spoglądał to na sędziów, to na swoich trzydziestu krewnych, którzy stanęli w jego obronie. Posądzony o zdradę głośnym głosem oznajmił, że służył wiernie cesarzowi w wojsku, że jego pasierb, Roland, skazał go na śmierć i cierpienie umyślnie wyznaczając go jako posła do Saragossy. Dalej mówił, że tylko dzięki swojej zręczności udało mu się ujść z życiem z miasta króla Marsyla.

274.
RozpoczÄ…Å‚ siÄ™ wielki sÄ…d nad Ganelonem. WÅ›ród przybyÅ‚ych jego trzydziestu krewnych byÅ‚ jeden, z którego zdaniem wszyscy musieli siÄ™ liczyć. NazywaÅ‚ siÄ™ Pinabel i sÅ‚ynÄ…Å‚ ze swojego daru przemawiania oraz umiÅ‚owania do herbu rodzinnego, którego zawsze broniÅ‚. Gdy Ganelon zwróciÅ‚ siÄ™ do niego o pomoc, ten odparÅ‚ mu: „Niebawem bÄ™dziesz ocalony. Jeżeli choćby jeden Francuz osÄ…dzi, aby ciÄ™ powiesić, niechaj cesarz nakaże walkÄ™ miÄ™dzy nami na udeptanej ziemi; mój stalowy miecz zada mu Å‚garstwo”.

275.
Do sali obrad weszli sędziowie bawarscy, sascy, normańscy, puatweńscy i francuscy. Poza nimi byli wśród arbitrów Niemcy, Alemanoiwe i Owemiacy. Wszyscy z nich uznali, dzięki świadectwu Pnabela, Ganeolna za niewinnego. Wszyscy, poza jednym - Tierim, bratem wielmożnego Gotfryda.

276.
Sędziowie zwrócili się z prośbą do króla o ułaskawienie Ganelona. Motywowali swą prośbę mówiąc, że nic nie wskrzesi Rolanda, choć tak naprawdę żaden z nich nie chciał przeciwstawić się Pinabelowi. Karol Wielki uznał sędziów za zdrajców.

277.
Cesarz poczuÅ‚ siÄ™ osamotniony i oszukany przez sÄ™dziów. Jedynie Tiery, brat Gotfryda, diuka andegaweÅ„skiego, który „CiaÅ‚o ma chude, wÄ…tÅ‚e, smukÅ‚e, wÅ‚osy czarne, twarz dosyć ciemnÄ…. Nie jest zbyt wielki, ale i niezbyt maÅ‚y” pocieszyÅ‚ go. ZapewniaÅ‚ cesarza, że Galeon to zdrajca i swoim haniebnym czynem zasÅ‚użyÅ‚ na egzekucjÄ™ przez powieszenie. DodaÅ‚ też: „Jeżeli ma krewnego, który chce mi zadać Å‚garstwo, gotów jestem tym mieczem, który noszÄ™ przy boku, podtrzymać natychmiast mój sÄ…d”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Umierający Roland ostatkiem sił modlił się do Boga za swych parów, a do anioła Gabriela za:
a) samego siebie
b) zwycięstwo Francji
c) pokonanie pogan
d) zdrowie cesarza
RozwiÄ…zanie

Umierając, Roland twarz miał zwróconą ku:
a) niebu
b) Hiszpanii
c) ziemi
d) Francji
RozwiÄ…zanie

Stutysięczny, dziesiąty szyk wojsk Karola Wielkiego składał się z baronów:
a) francuskich
b) burgundzkich
c) lotaryńskich
d) normandzkich
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies