Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

24.
Król Karol rzekł: „Ganelonie, zbliż się i przejmij laskę i rękawicę. Słyszałeś sam: Frankowie cię wybrali.”, a Ganelon odparł, że pojedzie do Saragossy, skoro otrzymuje taki rozkaz. Dodał też, że nie nawiedzi Rolanda, druha Oliwiera i jego dwunastu parów. Oświadczył, że pojedzie na teren wroga bez straży, tak jak niegdyś Bazyli i jego brat Bazan.

25.
Cesarz dał Ganelonowi swą prawą rękawicę, która w czasie podawania upadła na ziemię. Frankowie, widząc tę scenę, rzekli: „Ten znak wróży nam wielką stratę!”.

26.
Król Karol rozgrzeszył Ganelona, przeżegnał znakiem krzyża świętego, po czym dał mu laskę i pismo do króla Marsyla.

27.
Ganelon udał się do swej kwatery, ubrał w najpiękniejszy rynsztunek: założył na nogi złote ostrogi, do pasa przypiął miecz „zwany Murglejem”, po czym siadł na rumaka i wyruszył w drogę. Rycerze przy pożegnaniu towarzysza zaczęli płakać, a Ganelon poprosił ich, by, gdy wrócą do Francji, pozdrowili jego żonę, druha Pinabela, a syna Baldwina uznali za swego pana.

28.
Ganelon przybył do posłów saraceńskich. Gdy Blankandryn zapytał go, co król Karol chce od jego kraju, odparł: „Taka jest jego ochota. Nie będzie człowieka takiego jak on.”

29.
Blankandryn powiedział Ganelonowi, że Frankowie to ludzie szlachetni, lecz mający złych królewskich doradców, pragnących zguby swej ojczyzny. Wówczas posłaniec odrzekł, że najgorszym doradcą cesarza jego siostrzeniec – człowiek dumny aż do przesady. Ganelon powiedział, że spokój nastanie, gdy Roland zginie.

30.
Blankandryn odrzekł, że Roland chce zniewolić wszystkie narody i rościć sobie prawa do wszystkich ziem. Wówczas ojczym rycerza stwierdził, że Francuzi kochali Rolanda, bo dawał im złoto i srebra, muły i rumaki. Cesarz także dostawał od niego wszystko, czego tylko pragnął. Rycerz zdobywał dla niego nowe ziemie i bogactwa.

31.
Blankandryn i Ganelon uknuli w drodze do Saragossy plan zgładzenia Rolanda przy najbliższej okazji. W Saragossie tymczasem, w cieniu sosny siedział władca Hiszpanii – król Marsyl. Dookoła niego czekało dwadzieścia tysięcy Saracenów, rzędnych nowych wiadomości i decyzji.

32.
Blankandryn i Ganelon stanęli przed królem Marsylem. Pierwszy z nich zameldował, że wykonał swe poselstwo, po czym przedstawił towarzysza jako wysłannika cesarza.

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: