Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
37.
Król Marsyl zbladł. Odczytawszy list, w którym król Karol wypomniał mu gniew spowodowany śmiercią posłów Bazylego i Bazana i postawił warunek ocalenia życia (posłanie swego wuja Algalifa jako zakładnika), zaczął się zastanawiać.
38.
Król Marsyl zwołał do sadu na naradę swych wasali. Wówczas Blankandryn zaproponował, by dołączył do nich Ganelon, który podczas drogi poprzysiągł im wierną służbę. Po chwili do sadu przyprowadzono zdradliwego posła.
39.
Król Marsyl przyznaÅ‚ siÄ™, że decyzja o ugodzeniu Ganelona byÅ‚a pochopna. WÅ‚adca rzekÅ‚ do posÅ‚aÅ„ca: „ DajÄ™ ci w zakÅ‚ad te skóry sobolowe, warte wiÄ™cej niż pięćset funtów zÅ‚ota, że nim przyjdzie jutrzejszy wieczór, zapÅ‚acÄ™ ci piÄ™knÄ… grzywnÄ™”. Ganelon nie odmówiÅ‚.
40.
Król Marsyl poprosił, by Ganelon odpowiedział o królu Karolu, który dotychczas podporządkował sobie już wszystkie kraje, czyniąc z królów żebraków. Chcieli wiedzieć, czy zamierzał przekazać tron komuś innemu.
Posłaniec scharakteryzował władcę jako człowieka odważnego, męskiego i niezamierzającegoustąpić miejsca nikomu innemu, by tylko nie zawieść swego ludu.
41.
Ganelon oznajmił, iż mimo podeszłego wieku króla, nie zrezygnuje on z prowadzenia wojen, dopóki żyje jego siostrzeniec Roland, druh Oliwier i dwunastu parów, których bardzo miłował. Obecnie cesarz nie czuł strachu przed nikim.
42.
Król Marsyl zapytał Ganelona, kiedy cesarzowi znudzi się wojowanie. Francuz odparł, że dopóki Roland żyje, Karol Wielki nie przestanie toczyć bitew. Posłaniec opowiedział także o druhu Oliwierze, dwunastu parach i dwudziestu tysiącach Francuzów, tworzących przednią straż cesarza.
43.
Król Marsyl zapytał Ganelona, czy istnieje szansa zaatakowania cesarza i Francuzów, na co usłyszał, że nie może się kierować szaleństwem, ponieważ straci swych pogan. Ganelon doradził, by Marsyl dał Karolowi obiecane bogactwa, dwudziestu zakładników. Wówczas cesarz odjedzie do Francji, zostawiając za sobą tylną straż, w której być może będą Roland i Oliwier. Ganelon przewidywał, że wraz ze śmiercią tych dwóch rycerzy cesarz straci ochotę do dalszych walk.
44.
Marsyl zapytaÅ‚ posÅ‚aÅ„ca: „MiÅ‚y panie Ganelonie, jak mógÅ‚bym zgubić Rolanda?, na co usÅ‚yszaÅ‚, że gdy cesarz zapuÅ›ci siÄ™ w wÄ…wozy, zostawi tylnÄ… straż z Rolandem, Oliwierem i dwudziestoma tysiÄ…cami wojska. Wtedy Marsyl miaÅ‚ posÅ‚ać w tamto miejsce sto tysiÄ™cy swych pogan i rozpocząć bitwÄ™. Wówczas Francuzi ucierpiÄ…, Roland zginie i wojna zostanie zakoÅ„czona.
45. „Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Autor: Karolina Marlêga37.
Król Marsyl zbladł. Odczytawszy list, w którym król Karol wypomniał mu gniew spowodowany śmiercią posłów Bazylego i Bazana i postawił warunek ocalenia życia (posłanie swego wuja Algalifa jako zakładnika), zaczął się zastanawiać.
38.
Król Marsyl zwołał do sadu na naradę swych wasali. Wówczas Blankandryn zaproponował, by dołączył do nich Ganelon, który podczas drogi poprzysiągł im wierną służbę. Po chwili do sadu przyprowadzono zdradliwego posła.
39.
Król Marsyl przyznaÅ‚ siÄ™, że decyzja o ugodzeniu Ganelona byÅ‚a pochopna. WÅ‚adca rzekÅ‚ do posÅ‚aÅ„ca: „ DajÄ™ ci w zakÅ‚ad te skóry sobolowe, warte wiÄ™cej niż pięćset funtów zÅ‚ota, że nim przyjdzie jutrzejszy wieczór, zapÅ‚acÄ™ ci piÄ™knÄ… grzywnÄ™”. Ganelon nie odmówiÅ‚.
40.
Król Marsyl poprosił, by Ganelon odpowiedział o królu Karolu, który dotychczas podporządkował sobie już wszystkie kraje, czyniąc z królów żebraków. Chcieli wiedzieć, czy zamierzał przekazać tron komuś innemu.
Posłaniec scharakteryzował władcę jako człowieka odważnego, męskiego i niezamierzającegoustąpić miejsca nikomu innemu, by tylko nie zawieść swego ludu.
41.
Ganelon oznajmił, iż mimo podeszłego wieku króla, nie zrezygnuje on z prowadzenia wojen, dopóki żyje jego siostrzeniec Roland, druh Oliwier i dwunastu parów, których bardzo miłował. Obecnie cesarz nie czuł strachu przed nikim.
42.
Król Marsyl zapytał Ganelona, kiedy cesarzowi znudzi się wojowanie. Francuz odparł, że dopóki Roland żyje, Karol Wielki nie przestanie toczyć bitew. Posłaniec opowiedział także o druhu Oliwierze, dwunastu parach i dwudziestu tysiącach Francuzów, tworzących przednią straż cesarza.
43.
Król Marsyl zapytał Ganelona, czy istnieje szansa zaatakowania cesarza i Francuzów, na co usłyszał, że nie może się kierować szaleństwem, ponieważ straci swych pogan. Ganelon doradził, by Marsyl dał Karolowi obiecane bogactwa, dwudziestu zakładników. Wówczas cesarz odjedzie do Francji, zostawiając za sobą tylną straż, w której być może będą Roland i Oliwier. Ganelon przewidywał, że wraz ze śmiercią tych dwóch rycerzy cesarz straci ochotę do dalszych walk.
44.
Marsyl zapytaÅ‚ posÅ‚aÅ„ca: „MiÅ‚y panie Ganelonie, jak mógÅ‚bym zgubić Rolanda?, na co usÅ‚yszaÅ‚, że gdy cesarz zapuÅ›ci siÄ™ w wÄ…wozy, zostawi tylnÄ… straż z Rolandem, Oliwierem i dwudziestoma tysiÄ…cami wojska. Wtedy Marsyl miaÅ‚ posÅ‚ać w tamto miejsce sto tysiÄ™cy swych pogan i rozpocząć bitwÄ™. Wówczas Francuzi ucierpiÄ…, Roland zginie i wojna zostanie zakoÅ„czona.
Ganelon dalej rozprawiał. Przewidywał, że wraz ze śmiercią Rolanda cesarz straci swą prawą rękę, nie zbierze już tak wielkiej i silnej armii, wojsko ulegnie rozproszeniu. Król Marsyl ucałował posłańca w szyję, po czym zajął się gromadzeniem bogactw dla cesarza.
46.
Król Marsyl zażądaÅ‚, by Ganelon przysiÄ…gÅ‚ mu zdradÄ™ Rolanda (chodziÅ‚o o spisek, który uknuÅ‚). PosÅ‚aniec przyrzekÅ‚ na relikwie swego miecza Murgleja, dokonujÄ…c „wiaroÅ‚omstwa”.
47.
Król Marsyl przysiÄ…gÅ‚ na ksiÄ™gÄ™, w której spisane byÅ‚o prawo Mahometa i Terwaganta, że jeÅ›li w tylnej straży króla Karola odnajdzie Rolanda, wytoczy bitwÄ™ i zabije rycerza. SÅ‚yszÄ…c to, Ganelon rzekÅ‚: „Oby siÄ™ twoja wola speÅ‚niÅ‚a!”.
48.
Do króla Marsyla zbliżyÅ‚ siÄ™ poganin Waldabron. OfiarowaÅ‚ Ganelonowi swój miecz w zamian za zaÅ‚atwienie, by Roland jechaÅ‚ w tylnej straży. PosÅ‚aniec rzekÅ‚: „Tak siÄ™ stanie - odpowiada hrabia Ganelon. Za czym ucaÅ‚owali siÄ™ w twarz i w brodÄ™”.
49.
Kolejnym poganinem przybyłym z prezentem (hełm) okazał się Klimoryn. Zażądał w zamian, by Francuz pomógł im pohańbić Rolanda.
50.
Królowa Bramimonda ofiarowała Ganelonowi dwa naszyjniki ze złota dla jego żony, warte więcej niż wszystkie bogactwa Rzymu.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Szybki test:
Król Marsyl zgodził się oddać emirowi Baligantowi:a) prawa do Hiszpanii
b) koronÄ™
c) połowę Francji
d) stolicę swego państwa
RozwiÄ…zanie
Na emisariusza do króla Marsyla Roland zaproponował:
a) Ganelona
b) Oliwiera
c) Naima
d) Arcybiskupa Turpina
RozwiÄ…zanie
Koń cesarza Karola to:
a) Wajlantyf
b) Hauteclaire
c) Maskandur
d) Tensendur
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies