Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
51.
Podskarbi Maldwit zameldował królowi Marsylowi, że siedemset wielbłądów objuczonych srebrem i złotem i dwudziestu najszlachetniejszych zakładników są już przygotowane dla cesarza.
52.
Król Marsyl, biorąc Ganelona za rękę, rzekł: „Jesteś bardzo waleczny i mądry. Na tę wiarę, którą uważasz za naj świętszą, nie odbieraj nam już swego serca!”. Obiecał mu wiele bogactw, gdy przyczyni się do skierowania Rolanda do tylnej straży. Ganelon, wraz z zakładnikami i darami, wyruszył w drogę powrotną do króla Karola.
53.
Cesarz powrócił do miasta Galny, do swej kwatery, by czekać na powrót Ganelona. Okolicę tę zdobył i zniszczył dla niego wierny Roland.
54.
Rankiem cesarz wraz z Rolandem, Oliwierem i innymi Frankami wysłuchał mszy. Potem przybył Ganelon (zdrajca i wiarołomca). Zameldował królowi Karolowi: „Przynoszę ci klucze Saragossy, oto są; a oto wielki skarb, który ci przywożę; i dwudziestu zakładników”. Okłamał go, mówiąc że Algalif (wuj króla Marsyla) uciekł z wojskiem od swego władcy, gdyż nie chciał przyjąć wiary chrześcijańskiej, a na koniec utonął w morzu. Przekazał, że za miesiąc król Marsyl podąży do Francji, gdzie przyjmie nowe wyznanie.
Cesarz, słysząc te wieści, odparł: „Bogu niech będą dzięki! Dobrze mi usłużyłeś, wielką otrzymasz nagrodę!”. Frankowie zwinęli obóz, zabrali bydło, bogactwa i wyruszyli w drogę do Francji.
55.
Król Karol wracał do Francji. Wojna z Hiszpanami dobiegła końca. Roland podążał obok niego, wraz z chorągwią przywiązana do włóczni. Nikt z nich nie przypuszczał, że poganie są tuż za nimi. W lesie na szczycie góry czterdzieści tysięcy wojska pogan czekało w ukryciu na Franków.
56.
Zapadła noc. Król Karol miał dziwny sen: „był w najgłębszych wąwozach Cizy, w dłoniach dzierżył jesionową włócznię. Hrabia Ganelon pochwycił ją, potrząsnął nią tak gwałtownie, że drzazgi poleciały ku niebu”.
57.„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
51.
Podskarbi Maldwit zameldował królowi Marsylowi, że siedemset wielbłądów objuczonych srebrem i złotem i dwudziestu najszlachetniejszych zakładników są już przygotowane dla cesarza.
52.
Król Marsyl, biorąc Ganelona za rękę, rzekł: „Jesteś bardzo waleczny i mądry. Na tę wiarę, którą uważasz za naj świętszą, nie odbieraj nam już swego serca!”. Obiecał mu wiele bogactw, gdy przyczyni się do skierowania Rolanda do tylnej straży. Ganelon, wraz z zakładnikami i darami, wyruszył w drogę powrotną do króla Karola.
53.
Cesarz powrócił do miasta Galny, do swej kwatery, by czekać na powrót Ganelona. Okolicę tę zdobył i zniszczył dla niego wierny Roland.
54.
Rankiem cesarz wraz z Rolandem, Oliwierem i innymi Frankami wysłuchał mszy. Potem przybył Ganelon (zdrajca i wiarołomca). Zameldował królowi Karolowi: „Przynoszę ci klucze Saragossy, oto są; a oto wielki skarb, który ci przywożę; i dwudziestu zakładników”. Okłamał go, mówiąc że Algalif (wuj króla Marsyla) uciekł z wojskiem od swego władcy, gdyż nie chciał przyjąć wiary chrześcijańskiej, a na koniec utonął w morzu. Przekazał, że za miesiąc król Marsyl podąży do Francji, gdzie przyjmie nowe wyznanie.
Cesarz, słysząc te wieści, odparł: „Bogu niech będą dzięki! Dobrze mi usłużyłeś, wielką otrzymasz nagrodę!”. Frankowie zwinęli obóz, zabrali bydło, bogactwa i wyruszyli w drogę do Francji.
55.
Król Karol wracał do Francji. Wojna z Hiszpanami dobiegła końca. Roland podążał obok niego, wraz z chorągwią przywiązana do włóczni. Nikt z nich nie przypuszczał, że poganie są tuż za nimi. W lesie na szczycie góry czterdzieści tysięcy wojska pogan czekało w ukryciu na Franków.
56.
Zapadła noc. Król Karol miał dziwny sen: „był w najgłębszych wąwozach Cizy, w dłoniach dzierżył jesionową włócznię. Hrabia Ganelon pochwycił ją, potrząsnął nią tak gwałtownie, że drzazgi poleciały ku niebu”.
Później cesarzowi śniło się, że był już w swej ojczyźnie, w kaplicy w Akwizgranie: „Bardzo okrutny niedźwiedź gryzł go w prawe ramię. Od strony Ardenów ujrzał zbliżającego się lamparta, który bardzo zuchwale dobierał mu się do ciała. Z głębi sali wypada chart, biegnie w wielkich susach do Karola; odgryza niedźwiedziowi prawe ucho i wściekle walczy z lampartem. Francuzi powiadają: "Oto wielka bitwa!" Który zwycięży?”.
Niedźwiedź ze snu cesarza był symbolem Marsyla, lampart Algalifa, chart Rolanda, a ucho niedźwiedzia było onirycznym odpowiednikiem ręki Marsyla.
Król Karol spał dalej.
58.
Następnego dnia wojsko króla Karola jechało dalej przez przesmyki i wąwozy. Cesarz rozkazał, by wybrać mu tylną straż, a wówczas Ganelon wytypował swego pasierba – dzielnego Rolanda. Przednią straż miał przejąć za owego rycerza baron Ogier Duński.
59.
Roland, usłyszawszy słowa ojczyma, powiedział, że ma nadzieję, że tym wyborem król Karol nie straci „nic” podczas drogi, że będzie bezpieczny.
60.
Gdy Roland usłyszał, że będzie w tylnej straży, wykrzyczał Ganelonowi, że jest on nikczemnikiem i łajdakiem.
61.
Roland poprosił cesarza o łuk, który władca trzymał w ręce: „Nikt nie zarzuci mi, sądzę, żem go upuścił, jak upuścił Ganelon laskę, kiedy mu ją wetknięto w prawicę!”. Karol spuścił głowę, a z jego oczu spłynęły łzy.
62.
Wszyscy wiedzieli, że nie istniał baron mogący zmienić wybór Ganelona w zgłoszeniu kandydatury Rolanda. Naim poprosił cesarza, by dał swój łuk Rolandowi. Rycerz przyjął broń od władcy.
63.
Cesarz oświadczył Rolandowi, że zostawia mu połowę wojska (dwadzieścia tysięcy ludzi), które miało być jego „zbawieniem”. Siostrzeniec zapewnił Karola, że może spokojnie wracać do Francji, ponieważ, póki on żyje – nic mu nie grozi.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Szybki test:
Stutysięczny, dziesiąty szyk wojsk Karola Wielkiego składał się z baronów:a) lotaryńskich
b) burgundzkich
c) francuskich
d) normandzkich
Rozwiązanie
Ciała Rolanda, Oliwiera i arcybiskupa Turpina zostały pochowane w kościele św. Romana w:
a) Bordeaux
b) Blaye
c) Narbonie
d) Akwizgranie
Rozwiązanie
Koń cesarza Karola to:
a) Wajlantyf
b) Maskandur
c) Hauteclaire
d) Tensendur
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies