Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
80.
Oliwier wstąpił na wzgórze i zobaczył nadchodzących pogan. Krzyknął do Rolanda, że Ganelon ich zdradził i wystawił na pewną śmierć.
81.
Oliwier zobaczył nadciągających Saracenów, którzy zebrali się w wielkiej liczbie. Nie mógł zliczyć ich pułków.
82.
Oliwier powiedział rodakom, że nadciąga sto tysięcy wojska i zapowiada się wielka bitwa. Wyrokował, że wygrają, jeśli Bóg doda im siły, a towarzysze odpowiedzieli: „Hańba temu, który ucieknie! Aż do śmierci żaden z nas nie chybi!".
83.
Oliwier poprosił Rolanda, by zadął w róg i zawołał tym samym króla Karola, ponieważ nie mieli szans na zwycięstwo (było ich za mało). Przyjaciel nie posłuchał jego słów, gdyż obawiał się utraty dobrego imienia w ojczyźnie.
84.
Oliwier nadal prosił Rolanda o ściągnięcie pomocy, lecz ten uparcie odmawiał. Twierdził, że będzie walczył swym mieczem Durendalem co sił, nie pozwoli zhańbić rodu.
85.
Oliwier wciąż namawiał przyjaciela do zadęcia w róg, lecz ten powtarzał, że Hiszpanie zginą, a oni muszą być dzielni i nie mogą zawieść króla Karola.
86.
Oliwier krzyczał, że nadciąga wielkie wojsko, którego nie darzą rady pokonać, a Roland odpowiedział, że Francja nie straci dobrego imienia: „Wolę raczej umrzeć niż popaść w osławę! Im lepiej będziemy bili, tym więcej cesarz będzie nas kochał!".
87.
Roland był mężny, a Oliwier roztropny. Obydwaj nigdy nie uciekli przed żadną bitwą. Choć teraz drugi obawiał się klęski, przyjaciel nie przestawał go pocieszać.
88.
Roland oznajmił przyjacielowi, że mają dwadzieścia tysięcy wojska, wśród którego nie ma tchórzy, więc wygrają. On będzie walczył mieczem podarowanym przez cesarza, a Oliwier miał uderzać włócznią. Mówił: „Jeśli padnę, ten, kto go dostanie, będzie mógł powiedzieć: To był miecz szlachetnego wasala?”.
89.
Arcybiskup Turpin wjechał na pagórek i przemówił do Francuzów. Upominał ich, że w nadchodzącej bitwie umrą za cesarza, w obronie chrześcijaństwa. Radził, by żałowali za grzechy i prosili Boga o przebaczenie. Na koniec zaś rozgrzeszył i pobłogosławił zebranych.
90.„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
80.
Oliwier wstąpił na wzgórze i zobaczył nadchodzących pogan. Krzyknął do Rolanda, że Ganelon ich zdradził i wystawił na pewną śmierć.
81.
Oliwier zobaczył nadciągających Saracenów, którzy zebrali się w wielkiej liczbie. Nie mógł zliczyć ich pułków.
82.
Oliwier powiedział rodakom, że nadciąga sto tysięcy wojska i zapowiada się wielka bitwa. Wyrokował, że wygrają, jeśli Bóg doda im siły, a towarzysze odpowiedzieli: „Hańba temu, który ucieknie! Aż do śmierci żaden z nas nie chybi!".
83.
Oliwier poprosił Rolanda, by zadął w róg i zawołał tym samym króla Karola, ponieważ nie mieli szans na zwycięstwo (było ich za mało). Przyjaciel nie posłuchał jego słów, gdyż obawiał się utraty dobrego imienia w ojczyźnie.
84.
Oliwier nadal prosił Rolanda o ściągnięcie pomocy, lecz ten uparcie odmawiał. Twierdził, że będzie walczył swym mieczem Durendalem co sił, nie pozwoli zhańbić rodu.
85.
Oliwier wciąż namawiał przyjaciela do zadęcia w róg, lecz ten powtarzał, że Hiszpanie zginą, a oni muszą być dzielni i nie mogą zawieść króla Karola.
86.
Oliwier krzyczał, że nadciąga wielkie wojsko, którego nie darzą rady pokonać, a Roland odpowiedział, że Francja nie straci dobrego imienia: „Wolę raczej umrzeć niż popaść w osławę! Im lepiej będziemy bili, tym więcej cesarz będzie nas kochał!".
87.
Roland był mężny, a Oliwier roztropny. Obydwaj nigdy nie uciekli przed żadną bitwą. Choć teraz drugi obawiał się klęski, przyjaciel nie przestawał go pocieszać.
88.
Roland oznajmił przyjacielowi, że mają dwadzieścia tysięcy wojska, wśród którego nie ma tchórzy, więc wygrają. On będzie walczył mieczem podarowanym przez cesarza, a Oliwier miał uderzać włócznią. Mówił: „Jeśli padnę, ten, kto go dostanie, będzie mógł powiedzieć: To był miecz szlachetnego wasala?”.
89.
Arcybiskup Turpin wjechał na pagórek i przemówił do Francuzów. Upominał ich, że w nadchodzącej bitwie umrą za cesarza, w obronie chrześcijaństwa. Radził, by żałowali za grzechy i prosili Boga o przebaczenie. Na koniec zaś rozgrzeszył i pobłogosławił zebranych.
Francuzi zostali rozgrzeszeni i pobłogosławieni przez arcybiskupa. Uzbrojeni wsiedli na rumaki. Roland uwierzył w słowa Oliwiera o zdradzie Ganelona.
91.
Roland jechał na swym rumaku Wejlantyfie ubrany w zbroję. Potrząsał swą włócznią, a z jego roześmianej twarzy biła pycha. Oliwier, podążający za przyjacielem, utwierdzał Francuzów w przekonaniu, że nim nadejdzie wieczór, oni będą zwycięzcami.
92.
Francuzi z Rolandem i Oliwierem ruszyli dumnie na pogan z wojennym okrzykiem króla Karola „Montjoie!".
93.
Pierwszy po stronie pogan jechał siostrzan Marsyla – Aelrot. Krzyczał, że król Karol zdradził swój naród, zostawiając go w wąwozie na pewną śmierć. Roland w tym momencie ruszył na niego, wściekły na słowa skierowane przeciwko cesarzowi. Pokonał przeciwnika w walce.
94.
Diuk Falsaron - brat króla Marsyla (najgorszy ladaco), gdy ujrzał śmierć swego siostrzana, rzucił kolejną zniewagę: „W tym dniu słodka Francja strada swoją cześć!". Oliwier zapłonął gniewem na te słowa, ruszył na przeciwnika i po chwili go zabił. Cały czas zachęcał rodaków do walki, krzycząc „Montjoie!".
95.
Król Korsalis z Barbarii rzucił poganom hasło, by bardziej szydzili z napastników, wówczas wygrają bitwę i pokonają wroga. W pewnej chwili zaatakował go arcybiskup Turpin, wbijając w czoło „wielką kopię” i zabijając go.
96.
Geryn zabił Malprymisa z Brygalu. Wbił mu „tęgą kopię w żywe mięso”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Szybki test:
Słynący ze swojego daru przemawiania oraz umiłowania do herbu rodzinnego Pinabel był krewnym:a) Ganelona
b) Rolanda
c) Tierego
d) Oliwiera
Rozwiązanie
Król Marsyl zgodził się oddać emirowi Baligantowi:
a) prawa do Hiszpanii
b) stolicę swego państwa
c) koronę
d) połowę Francji
Rozwiązanie
Durendal to:
a) hełm
b) twierdza
c) miecz
d) koń
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies