Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
97.
Gerier z kolei pokonał emira. Przeszywając mu ciało włócznią.
98.
Diuk Samson zabił Almanzora z Moriany.
99.
Turgis z Tortelozy zginął z ręki Anzeisa.
100.
Engelier Gaskończyk z Bordo pokonał Eskremisa z Waltemy.
101.
Otton zabił poganina Esturgana.
102.
Astramarys zginął w walce z Beranżerem. Okazało się, że z dwunastu baronów zostało tylko dwóch żywych: Szemubel i hrabia Margarys.
103.
Margarys ruszył do ataku na Oliwiera, jednak nie udało mu się zranić przeciwnika, ponieważ „drzewce się złamało, a on nie spadł z konia”. Zadął w róg, aby zwołać swoich towarzyszy.
104.
Roland walczył dzielnie swym Durendalem. Ruszył do ataku na Szernubla, którego zabił po uprzednim przecięciu mu twarzy.
105.
Roland w zakrwawionej zbroi jechał przez pole, czyniąc „srogą rzeź”. Za przyjacielem podążał Oliwier, dwunastu parów i reszta Francuzów. Poganie ginęli.
106.
Oliwier jechał ze złamanym drzewcem przez „ciżbę wojenną”. Zaatakował poganina Malona, zabił Turgisa i Esturgala. Kawałek drzewca pękł i rozszczepił mu się w dłoni. Wtedy Roland krzyknął, by zaczął walczyć swym mieczem Hauteclaire, lecz towarzysz zaczął się tłumaczyć: „Nie mogłem go wydobyć (…) tyle miałem do roboty!".
107.
Oliwier wydobył swój miecz. Zabił nim poganina Justyna z Żelaznej Doliny. W pewnej chwili usłyszał słowa Rolanda: „Poznają cię, bracie! Jeśli cesarz nas kocha, to za takie ciosy!" Ze wszystkich stron rozlega się: „Montjoie!".
108.
Hrabia Geryn ze swym wiernym towarzyszem dopadli Tymozela, którego zabili włóczniami. Zaś arcybiskup zabił czarnoksiężnika Sygnorela.
109.
Bitwa trwała: „Frankowie i poganie zadają cudowne ciosy. Jeden naciera, drugi się broni. Tyle kopij strzaskanych i krwawych! Tyle podartych chorągwi i tyle sztandarów! Tylu dobrych Francuzów stradało młode życie!”.
110. „Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
97.
Gerier z kolei pokonał emira. Przeszywając mu ciało włócznią.
98.
Diuk Samson zabił Almanzora z Moriany.
99.
Turgis z Tortelozy zginął z ręki Anzeisa.
100.
Engelier Gaskończyk z Bordo pokonał Eskremisa z Waltemy.
101.
Otton zabił poganina Esturgana.
102.
Astramarys zginął w walce z Beranżerem. Okazało się, że z dwunastu baronów zostało tylko dwóch żywych: Szemubel i hrabia Margarys.
103.
Margarys ruszył do ataku na Oliwiera, jednak nie udało mu się zranić przeciwnika, ponieważ „drzewce się złamało, a on nie spadł z konia”. Zadął w róg, aby zwołać swoich towarzyszy.
104.
Roland walczył dzielnie swym Durendalem. Ruszył do ataku na Szernubla, którego zabił po uprzednim przecięciu mu twarzy.
105.
Roland w zakrwawionej zbroi jechał przez pole, czyniąc „srogą rzeź”. Za przyjacielem podążał Oliwier, dwunastu parów i reszta Francuzów. Poganie ginęli.
106.
Oliwier jechał ze złamanym drzewcem przez „ciżbę wojenną”. Zaatakował poganina Malona, zabił Turgisa i Esturgala. Kawałek drzewca pękł i rozszczepił mu się w dłoni. Wtedy Roland krzyknął, by zaczął walczyć swym mieczem Hauteclaire, lecz towarzysz zaczął się tłumaczyć: „Nie mogłem go wydobyć (…) tyle miałem do roboty!".
107.
Oliwier wydobył swój miecz. Zabił nim poganina Justyna z Żelaznej Doliny. W pewnej chwili usłyszał słowa Rolanda: „Poznają cię, bracie! Jeśli cesarz nas kocha, to za takie ciosy!" Ze wszystkich stron rozlega się: „Montjoie!".
108.
Hrabia Geryn ze swym wiernym towarzyszem dopadli Tymozela, którego zabili włóczniami. Zaś arcybiskup zabił czarnoksiężnika Sygnorela.
109.
Bitwa trwała: „Frankowie i poganie zadają cudowne ciosy. Jeden naciera, drugi się broni. Tyle kopij strzaskanych i krwawych! Tyle podartych chorągwi i tyle sztandarów! Tylu dobrych Francuzów stradało młode życie!”.
Roland, Oliwier i dwunastu parów nadal walczyli z poganami, których została już garstka.
Tymczasem we Francji rozpętała się burza, zawierucha, zaczął padać deszcz i grad, a ziemia drżała. W samo południe zapanowały ciemności: „Niepodobna patrzeć na to bez strachu. Ludzie mówią: "To sądny dzień, koniec świata nadchodzi!". Nie wiedzą ani nie mówią prawdy - to wielka żałoba z powodu śmierci Rolanda!”.
111.
Francuzi, chodząc po polu bitwy, płakali nad ciałami swych rodaków i krewnych. Wkrótce ze swym ogromnym wojskiem przybył na pole bitwy król Marsyl.
112.
Marsyl przybył doliną. Jego siedem tysięcy trąb wzywało do ataku. Roland powiedział Oliwierowi, że skoro zdrajca Ganelon poprzysiągł ich śmierć, to musieli teraz walczyć. Zostaną pomszczeni przez cesarza. Roland miał walczyć swym mieczem Durendalem, a jego towarzysz Hauteclairem. Rycerz rzekł: „Po tylu ziemiach obnosiliśmy je! Wygraliśmy nimi tyle bitew! Nie trzeba, aby o nich źle mówiono w pieśni!".
113.
Król Marsyl, jadący na czele armii, ujrzał ciała swych poległych żołnierzy. Za nim podążał czarnoskóry, kochający mordować i zdradzać, dzielny, zuchwały Saracen Abisem. Niósł on sztandar królewski. Turpin uważał go za heretyka.
114.
Arcybiskup Turpin zaczął bitwę. Natarł na Abisema, przeszywając na wylot Saracena i mordując go w kilka sekund.
115.
Francuzi zobaczyli, jak liczna jest armia dowodzona przez Marsyla. Prosili Oliwiera, Rolanda i dwunastu parów, aby ich bronili. Arcybiskup podtrzymywał żołnierzy na duchu: „Panowie baronowie, nie umyślajcie nic złego. Proszę was, przez Boga, nie uciekajcie, iżby nikt mężny nie hańbił was w pieśni. Raczej pomrzyjmy tu, walcząc. Niebawem, tak nam przyrzeczone, doczekamy się końca; nie pożyjemy dłużej niż ten dzień. Ale jest jedna rzecz, którą wam uręczam - święty raj jest wam szeroko otwarty, posiądziecie się tuż koło Niewiniątek.”. Po tych słowach rycerze ruszyli do walki.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Szybki test:
Koń cesarza Karola to:a) Wajlantyf
b) Tensendur
c) Maskandur
d) Hauteclaire
Rozwiązanie
Durendal to:
a) twierdza
b) hełm
c) miecz
d) koń
Rozwiązanie
Ukochaną Rolanda była:
a) Ginewra
b) Izolda
c) Oda
d) Larysa
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies