„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie - strona 9
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

116.
Saracen Klimboryn z Saragossy, który: „(…)przyjÄ…wszy przysiÄ™gÄ™ hrabiego Ganelona, z przyjaźni ucaÅ‚owaÅ‚ go w usta i daÅ‚ mu swój heÅ‚m i swój karbunkuÅ‚”, ruszyÅ‚ na GaskoÅ„czyka Engeliera, zabijajÄ…c go po chwili przebiciem włóczniÄ… na wylot.

117.
Hrabia Roland, widzÄ…c to, zawoÅ‚aÅ‚ do Oliwiera, że przed chwilÄ… zginÄ…Å‚ najmężniejszy rycerz, a ten odparÅ‚: „Niechaj Bóg da mi go pomÅ›cić!”. Po chwili zabiÅ‚ swojÄ… Hauteclaire Klimboryna, potem diuka Alfaina i EzkababÄ™.

118.
Poganin Waldabron (pasował kiedyś króla Marsyla na rycerza) dosiadł konia, natarł na Samsona - potężnego diuka francuskiego, zabijając go.

119.
Roland, widząc śmierć Samsona, wpadł w złość. Ogarnięty ogromną siłą, popędził w kierunku Waldabrona. Po chwili poganin leżał martwy.

120.
Malkinat - Afrykanin przybyły z Afryki, syn króla Malkuda, siedząc na swym koniu, ruszył na hrabiego Anzeisa, zabijając go.

121.
Arcybiskup Turpin zabił Malkinata.

122.
Poganin Grandwin - syn Kapuela, króla Kapadocji, pokonał Geryna, Geriera oraz jego towarzysza Beranżera, Wita z Antonin, diuka Astorga.

123.

Roland bardzo cierpiał, widząc klęskę Franków. W końcu wyzwał poganina Grandwina na pojedynek.

124.
Grandwin byÅ‚ dzielny i waleczny, krzepki i Å›miaÅ‚y w boju. ZostaÅ‚ wyzwany przez nieznajomego Rolanda do walki. SÅ‚yszaÅ‚ o mÄ™stwie swego przeciwnika: „Nigdy go nie widziaÅ‚; poznaje go wszelako po hardej twarzy, po piÄ™knym ciele, po spojrzeniu i postawie”. Choć zlÄ…kÅ‚ siÄ™ i chciaÅ‚ uciec, nie zdążyÅ‚. UmarÅ‚ z rÄ™ki Rolanda.

125.
Bitwa była cudowna i zaciekła. Krew przelewała się po zielonej trawie. Saraceni wzywali króla Marsyla na pomoc.

126.
Francuzi dzielnie walczyli. Wkoło widać było cierpienie, ciała ludzi nieżywych, rannych, okrwawionych. Saraceni wycofali się z pola bitwy, a Frankowie pilnie gonili za nimi.

127.

Arcybiskup nadal walczył. Frankowie przyszli mu z pomocą. Walka ponownie rozgorzała na rozkaz Rolanda. Choć chrześcijanie odparli cztery ataki Saracenów, przy piątym nie mieli już siły. Francuscy rycerze zginęli, ocalało jedynie sześćdziesięciu.
128.
Hrabia Roland, widzÄ…c pole bitwy zasÅ‚ane ciaÅ‚ami Franków, żaliÅ‚ siÄ™ Oliwierowi. Nie wiedziaÅ‚, co dalej czynić. Przyjaciel powiedziaÅ‚ mu: „Nie wiem. Mogliby o tym mówić ku naszej haÅ„bie, wolÄ™ raczej umrzeć!".

129.
Roland powiedziaÅ‚ Oliwierowi, że zatrÄ…bi w róg, a Karol usÅ‚yszy i przybÄ™dzie z odsieczÄ…. Wówczas towarzysz odparÅ‚, że „To byÅ‚by dla wszystkich twoich krewnych wielki wstyd i haÅ„ba i ten despekt ciążyÅ‚by na nich caÅ‚e życie”. WypomniaÅ‚ mu: „Kiedy ciÄ™ prosiÅ‚em, abyÅ› to zrobiÅ‚, nie chciaÅ‚eÅ›. Zróbże teraz; nie zrobisz tego z mojej rady”.

130.
Roland chciaÅ‚ wezwać na pomoc Karola, lecz Oliwier mu odradzaÅ‚ mówiÄ…c, że byÅ‚by to czyn niegodny rycerza. MógÅ‚ wczeÅ›niej wezwać cesarza, ocalajÄ…c w ten sposób tysiÄ…ce towarzyszy. Bohater miaÅ‚ żal do Rolanda, że wczeÅ›niej nie posÅ‚uchaÅ‚ jego rady. Na koniec rzekÅ‚: „Na tÄ™ mojÄ… brodÄ™, jeÅ›li ujrzÄ™ jeszcze OdÄ™, mojÄ… sÅ‚odkÄ… siostrÄ™, nie bÄ™dziesz nigdy spaÅ‚ w jej ramionach!".

131.
Roland byÅ‚ zdziwiony gniewem przyjaciela, skierowanym w jego kierunku. Towarzysz wykrzyczaÅ‚ mu: „(…) to twoja wina, bo dzielność roztropna a szaleÅ„stwo to sÄ… dwie różne rzeczy, a miara warta jest wiÄ™cej niż zarozumienie. JeÅ›li nasi Francuzi pomarli, to przez twojÄ… pÅ‚ochość! Nigdy już nie bÄ™dziemy sÅ‚użyli Karolowi. GdybyÅ› byÅ‚ mnie usÅ‚uchaÅ‚, nasz pan byÅ‚by powróciÅ‚; bylibyÅ›my tÄ™ bitwÄ™ wygrali; króla Marsyla bylibyÅ›my ubili lub wziÄ™li żywcem”.

132.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Ukochaną Rolanda była:
a) Ginewra
b) Oda
c) Izolda
d) Larysa
RozwiÄ…zanie

Stutysięczny, dziesiąty szyk wojsk Karola Wielkiego składał się z baronów:
a) lotaryńskich
b) francuskich
c) burgundzkich
d) normandzkich
RozwiÄ…zanie

Umierający Roland ostatkiem sił modlił się do Boga za swych parów, a do anioła Gabriela za:
a) pokonanie pogan
b) samego siebie
c) zdrowie cesarza
d) zwycięstwo Francji
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Czas i miejsce akcji „PieÅ›ni o Rolandzie”
Charakterystyka Rolanda
„Pieśń o Rolandzie” – streszczenie
Problem autorstwa „PieÅ›ni o Rolandzie”
Oliwier - charakterystyka
Streszczenie „PieÅ›ni o Rolandzie” w piguÅ‚ce
Problematyka „PieÅ›ni o Rolandzie”
Ganelon - charakterystyka
Karol Wielki – charakterystyka
Åšredniowieczne wzorce osobowe na przykÅ‚adzie „PieÅ›ni o Rolandzie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Åšrodki stylistyczne i artystyczne zawarte w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Narracja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Budowa, struktura i kompozycja „PieÅ›ni o Rolandzie”
Chansons de geste
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PieÅ›ni o Rolandzie”
Obraz obyczajów epoki w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
TÅ‚o historyczne wydarzeÅ„ przedstawionych w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Motywy literackie w „PieÅ›ni o Rolandzie”
Najważniejsze cytaty z „PieÅ›ni o Rolandzie”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies