Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
Afirmacja wiary chrześcijańskiej, która w utworze przedstawiona jest wręcz w sposób banalny, jako jedynie słuszna i nieomylna religia. Widać to na przykład podczas pojedynku Karola Wielkiego z emirem, kiedy to cesarz zwrócił się do przeciwnika: „Poganinowi nie lżą mi użyczyć pokoju ani miłości. Przyjm prawo, jakie Bóg nam objawił, prawo chrześcijańskie, wnet będę cię miłował; potem służ mu i uwierz w Króla wszechpotężnego”. Każdego, kto odmówił przyjęcia tej religii, Francuzi pozbawiali życia: „Król wierzy w Boga, chce spełnić swoją służbę; a biskupi błogosławią wody. Prowadzą pogan aż do chrzcielnicy; jeśli znajdzie się taki, który opiera się Karolowi, król każe go pojmać albo spalić, albo zabić żelazem”.
Saraceni przechodzili na chrześcijaństwo pod przymusem, chociaż według narratora wynikało to przede wszystkim z ich najszczerszej woli: „W źródłach akwizgrańskich ochrzcili królową hiszpańską, znaleźli jej imię Julianna. Stała się chrześcijanką przez szczere poznanie świętej wiary”. W utworze ukazano wiarę muzułmańską jako opartą na ludowych wierzeniach i wielobóstwie religię prowincjonalną. Natomiast jej wyznawców jako barbarzyńców. Działo się tak, ponieważ Pieśń o Rolandzie miała na celu „promowanie” wypraw krzyżowych. W dziele spotykamy wyłącznie się z hołubieniem wojny. Krwawe walki to jedyny znany wówczas sposób na wprowadzenie religii chrześcijańskiej w krajach muzułmańskich lub tych uznawanych za pogańskie.
Podczas Soboru w Clermont, który odbył się w latach 1088-1099, Papież Urban II zapewniał biskupów, iż każdy, kto polegnie podczas wyprawy krzyżowej, niejako „automatycznie” zostanie uznany za męczennika i wysłany do raju. Echa tej wypowiedzi widać w Pieśni o Rolandzie, gdy arcybiskup Turpin krzyknął do Francuzów: „Panowie barony, Karol zostawił nas tutaj; dla naszego króla trzeba nam mężnie umrzeć. Pomóżcie bronić chrześcijaństwa! Czeka nas bitwa, możecie być pewni, bo oto własnymi oczyma widzicie Saracenów. Kajajcie się za grzechy, proście Boga o przebaczenie; ja was rozgrzeszę, aby ocalić wasze dusze. Jeśli pomrzecie, będą z was święte męczenniki, będziecie mieli miejsca na najwyższym piętrze raju”. Trzecia płaszczyzna, społeczna, opiera się na promowaniu feudalnego układu stosunków społecznych. W utworze bardzo wyraźnie zarysowana została hierarchia społeczna, na której czele stał Karol Wielki – wasal Chrystusa, następnie dwunastu parów – wasali Karola Wielkiego itd. Ówczesne społeczeństwo w feudalnej Francji było właśnie tak zbudowane: senior miał swoich wasali, którzy z kolei mieli swoich wasali, dla których byli seniorami. W sprzeczce Rolanda z Ganelonem widać wyraźnie obowiązujące wówczas zasady: „Nie pójdziesz za mnie! Nie jesteś moim wasalem ani ja twoim panem. Karol rozkazuje, abym wypełnił jego służbę; pójdę do Saragossy, do Marsyla; ale nim uśmierzę ten srogi gniew, w jakim mnie widzisz, wypłatam ci jaką tęgą sztukę”. W utworze nie odnajdziemy żadnego fragmentu, w którym bohaterowie odeszliby od zasad feudalizmu.
strona: 1 2
a) feudalny układ stosunków społecznych
b) wyraźną hierarchię społeczną
c) podział na seniorów i wasalów
d) wszystkie odpowiedzi są poprawne
Rozwiązanie
Motyw przyjaźni w utworze pokazany jest na przykładzie więzi łączących:
a) Oliwiera i Rolanda
b) Rolanda i Turpina
c) Karola Wielkiego i Rolanda
d) Rolanda i Ganelona
Rozwiązanie
Karol Wielki nazywany był:
a) wasalem boskim
b) dzieckiem bożym
c) namiestnikiem Boga
d) synem Boga
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Problematyka „Pieśni o Rolandzie”
Afirmacja wiary chrześcijańskiej, która w utworze przedstawiona jest wręcz w sposób banalny, jako jedynie słuszna i nieomylna religia. Widać to na przykład podczas pojedynku Karola Wielkiego z emirem, kiedy to cesarz zwrócił się do przeciwnika: „Poganinowi nie lżą mi użyczyć pokoju ani miłości. Przyjm prawo, jakie Bóg nam objawił, prawo chrześcijańskie, wnet będę cię miłował; potem służ mu i uwierz w Króla wszechpotężnego”. Każdego, kto odmówił przyjęcia tej religii, Francuzi pozbawiali życia: „Król wierzy w Boga, chce spełnić swoją służbę; a biskupi błogosławią wody. Prowadzą pogan aż do chrzcielnicy; jeśli znajdzie się taki, który opiera się Karolowi, król każe go pojmać albo spalić, albo zabić żelazem”.
Saraceni przechodzili na chrześcijaństwo pod przymusem, chociaż według narratora wynikało to przede wszystkim z ich najszczerszej woli: „W źródłach akwizgrańskich ochrzcili królową hiszpańską, znaleźli jej imię Julianna. Stała się chrześcijanką przez szczere poznanie świętej wiary”. W utworze ukazano wiarę muzułmańską jako opartą na ludowych wierzeniach i wielobóstwie religię prowincjonalną. Natomiast jej wyznawców jako barbarzyńców. Działo się tak, ponieważ Pieśń o Rolandzie miała na celu „promowanie” wypraw krzyżowych. W dziele spotykamy wyłącznie się z hołubieniem wojny. Krwawe walki to jedyny znany wówczas sposób na wprowadzenie religii chrześcijańskiej w krajach muzułmańskich lub tych uznawanych za pogańskie.
Podczas Soboru w Clermont, który odbył się w latach 1088-1099, Papież Urban II zapewniał biskupów, iż każdy, kto polegnie podczas wyprawy krzyżowej, niejako „automatycznie” zostanie uznany za męczennika i wysłany do raju. Echa tej wypowiedzi widać w Pieśni o Rolandzie, gdy arcybiskup Turpin krzyknął do Francuzów: „Panowie barony, Karol zostawił nas tutaj; dla naszego króla trzeba nam mężnie umrzeć. Pomóżcie bronić chrześcijaństwa! Czeka nas bitwa, możecie być pewni, bo oto własnymi oczyma widzicie Saracenów. Kajajcie się za grzechy, proście Boga o przebaczenie; ja was rozgrzeszę, aby ocalić wasze dusze. Jeśli pomrzecie, będą z was święte męczenniki, będziecie mieli miejsca na najwyższym piętrze raju”. Trzecia płaszczyzna, społeczna, opiera się na promowaniu feudalnego układu stosunków społecznych. W utworze bardzo wyraźnie zarysowana została hierarchia społeczna, na której czele stał Karol Wielki – wasal Chrystusa, następnie dwunastu parów – wasali Karola Wielkiego itd. Ówczesne społeczeństwo w feudalnej Francji było właśnie tak zbudowane: senior miał swoich wasali, którzy z kolei mieli swoich wasali, dla których byli seniorami. W sprzeczce Rolanda z Ganelonem widać wyraźnie obowiązujące wówczas zasady: „Nie pójdziesz za mnie! Nie jesteś moim wasalem ani ja twoim panem. Karol rozkazuje, abym wypełnił jego służbę; pójdę do Saragossy, do Marsyla; ale nim uśmierzę ten srogi gniew, w jakim mnie widzisz, wypłatam ci jaką tęgą sztukę”. W utworze nie odnajdziemy żadnego fragmentu, w którym bohaterowie odeszliby od zasad feudalizmu.
strona: 1 2
Szybki test:
Płaszczyzna społeczna ukazana w utworze faworyzuje:a) feudalny układ stosunków społecznych
b) wyraźną hierarchię społeczną
c) podział na seniorów i wasalów
d) wszystkie odpowiedzi są poprawne
Rozwiązanie
Motyw przyjaźni w utworze pokazany jest na przykładzie więzi łączących:
a) Oliwiera i Rolanda
b) Rolanda i Turpina
c) Karola Wielkiego i Rolanda
d) Rolanda i Ganelona
Rozwiązanie
Karol Wielki nazywany był:
a) wasalem boskim
b) dzieckiem bożym
c) namiestnikiem Boga
d) synem Boga
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies