Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie
126. Saraceni wycofujÄ… siÄ™ z pola bitwy.
127. Dalsza walka Turpina w szeregach francuskich. Ocalenie sześćdziesięciu Francuzów.
128. Zdezorientowanie Rolanda niewiedzącego, co dalej robić.
129. Chęć Rolanda do zadęcia w wróg. Odradzanie tego kroku przyjacielowi przez Oliwiera, motywującego swą decyzję przekonaniem o złym odbiorze tego aktu przez króla Karola.
130. Żal przyjaciela skierowany do Rolanda z powodu późnej decyzji o wezwaniu pomocy.
131. Gniew Oliwiera.
132. Rozkaz zadęcia w róg wydany przez Turpina.
133. Roland wykonuje dmie w róg tak mocno, że pęka mu skroń. Usłyszenie dźwięku przez cesarza.
134. Decyzja króla Karola o zawróceniu mimo odradzania tego kroku przez Ganelona.
135. Namawianie cesarza przez księcia Naima do odwrotu i oskarżanie Ganelona o zdradę.
136. Rozkaz zawrócenia wydany przez króla Karola.
137. Oddanie Ganelona pod straż naczelnika.
138. Odsiecz cesarza.
139. Szybka jazda na pomoc Rolandowi.
140. Widok pól zasłanych ciałami poległych wasali rozczula Rolanda.
141. Powrót na pole bitwy.
142. Zabicie towarzyszy Rolanda przez króla Marsyla. Roland w ataku szału odcina prawą pięść króla Marsyli i zabija jego syna.
143. Atak wuja okaleczonego wodza – Marganis na Rolanda.
144. Zachęcanie swych rodaków do walki przez Rolanda.
145. Zaatakowanie i zranienie Oliwiera przez Marganisa.
146. Zabicie wuja króla Marsyla przez Oliwiera i wołanie na pomoc Rolanda.
147. Oliwier walczy z okrzykiem na ustach.
148. Widok rannego przyjaciela rozwściecza Rolanda.
149. Omdlenie wycieÅ„czonego Rolanda i walka „na oÅ›lep” Oliwiera.
150. Śmierć Oliwiera proszącego Boga o przebaczenie.
151. Pożegnanie się Rolanda z przyjacielem i ponowne omdlenie.
152. Ocknięcie się Rolanda i usłyszenie wołania Gotiera.
153. Wyruszenie na pomoc Gotierowi i Turpinowi.
154. Dzielna walka trzech przyjaciół. Stawienie czoła czterdziestu tysiącom saracenów. Śmierć Gotiera i zranienie Turpina (zabicie jego konia).
155. Odważna walka rannego żołnierza.
156. Dalsze dęcie w róg przez Rolanda, mimo pękniętej skroni. Powrotna droga króla Karola.
157. Poganie słyszą trąby oznajmiające przybycie cesarza na pole bitwy.
158. Dostrzeżenie nadciągającego króla Karola przez Rolanda.
159. Dalsza walka Rolanda i Turpina.
160. Wypuszczenie przez pogan dzid i włóczni. Śmierć konia Rolanda.
161. Ucieczka pogan. Ułożenie rannego Turpina na ziemi przez Rolanda.
162. Złożenie u kolan Turpina ciał poległych rycerzy, rozrzuconych po polu.
163. Położenie zwłok Oliwera. Pobłogosławienie wszystkich ciał przez arcybiskupa.
164. Omdlenie zrozpaczonego Rolanda.
165. Wyruszenie Turpina po wodę dla nieprzytomnego towarzysza do strumienia. Świadomość arcybiskupa o nadchodzącej śmierci. Upadek Turpina.
166. Ocknięcie się Rolanda. Widok umierającego arcybiskupa.
167. Przyglądnie się ciału martwego przyjaciela.
168. Modlitwa do Boga cierpiącego Rolanda, któremu mózg wylewał się uszami. Pójście na pagórek i upadek na ziemię.
169. Saracen udający martwego chciał wyrwać Rolandowi miecz.
170. Zabicie przeciwnika ostatkiem sił.
171. Chęć zniszczenia swego miecza, by nie dostał się w ręce wroga.
172. Uderzanie mieczem w krzemienną skałę w celu złamania orężu.
173. Roland okazuj się zbyt słaby, by zniszczyć miecz.
174. Świadomość zbliżającej się śmierci przyczyną położenia się pod sosnę i schowanie pod siebie miecza i rogu.
175. Ułożenie się z twarzą zwróconą ku Hiszpanii.
176. Modlitwa i żal za grzechy. Ofiarowanie Bogu prawej rękawicy. Śmierć żołnierza. Zabranie duszy Rolanda do nieba przez aniołów.
177. Przybycie króla Karola z wojskiem na pole bitwy.
178. Rozpacz Francuzów spowodowana widokiem poległych rodaków.
179. Pogoń za uciekającymi Hiszpanami.
180. Boski cud: słońce zatrzymało się. Dogonienie pogan, którzy topią się w Ebro.
strona: 1 2 3 4 5
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Plan wydarzeÅ„ „PieÅ›ni o Rolandzie”
Autor: Karolina Marlêga126. Saraceni wycofujÄ… siÄ™ z pola bitwy.
127. Dalsza walka Turpina w szeregach francuskich. Ocalenie sześćdziesięciu Francuzów.
128. Zdezorientowanie Rolanda niewiedzącego, co dalej robić.
129. Chęć Rolanda do zadęcia w wróg. Odradzanie tego kroku przyjacielowi przez Oliwiera, motywującego swą decyzję przekonaniem o złym odbiorze tego aktu przez króla Karola.
130. Żal przyjaciela skierowany do Rolanda z powodu późnej decyzji o wezwaniu pomocy.
131. Gniew Oliwiera.
132. Rozkaz zadęcia w róg wydany przez Turpina.
133. Roland wykonuje dmie w róg tak mocno, że pęka mu skroń. Usłyszenie dźwięku przez cesarza.
134. Decyzja króla Karola o zawróceniu mimo odradzania tego kroku przez Ganelona.
135. Namawianie cesarza przez księcia Naima do odwrotu i oskarżanie Ganelona o zdradę.
136. Rozkaz zawrócenia wydany przez króla Karola.
137. Oddanie Ganelona pod straż naczelnika.
138. Odsiecz cesarza.
139. Szybka jazda na pomoc Rolandowi.
140. Widok pól zasłanych ciałami poległych wasali rozczula Rolanda.
141. Powrót na pole bitwy.
142. Zabicie towarzyszy Rolanda przez króla Marsyla. Roland w ataku szału odcina prawą pięść króla Marsyli i zabija jego syna.
143. Atak wuja okaleczonego wodza – Marganis na Rolanda.
144. Zachęcanie swych rodaków do walki przez Rolanda.
145. Zaatakowanie i zranienie Oliwiera przez Marganisa.
146. Zabicie wuja króla Marsyla przez Oliwiera i wołanie na pomoc Rolanda.
147. Oliwier walczy z okrzykiem na ustach.
148. Widok rannego przyjaciela rozwściecza Rolanda.
149. Omdlenie wycieÅ„czonego Rolanda i walka „na oÅ›lep” Oliwiera.
150. Śmierć Oliwiera proszącego Boga o przebaczenie.
151. Pożegnanie się Rolanda z przyjacielem i ponowne omdlenie.
152. Ocknięcie się Rolanda i usłyszenie wołania Gotiera.
153. Wyruszenie na pomoc Gotierowi i Turpinowi.
154. Dzielna walka trzech przyjaciół. Stawienie czoła czterdziestu tysiącom saracenów. Śmierć Gotiera i zranienie Turpina (zabicie jego konia).
155. Odważna walka rannego żołnierza.
156. Dalsze dęcie w róg przez Rolanda, mimo pękniętej skroni. Powrotna droga króla Karola.
157. Poganie słyszą trąby oznajmiające przybycie cesarza na pole bitwy.
158. Dostrzeżenie nadciągającego króla Karola przez Rolanda.
159. Dalsza walka Rolanda i Turpina.
160. Wypuszczenie przez pogan dzid i włóczni. Śmierć konia Rolanda.
161. Ucieczka pogan. Ułożenie rannego Turpina na ziemi przez Rolanda.
162. Złożenie u kolan Turpina ciał poległych rycerzy, rozrzuconych po polu.
163. Położenie zwłok Oliwera. Pobłogosławienie wszystkich ciał przez arcybiskupa.
164. Omdlenie zrozpaczonego Rolanda.
165. Wyruszenie Turpina po wodę dla nieprzytomnego towarzysza do strumienia. Świadomość arcybiskupa o nadchodzącej śmierci. Upadek Turpina.
166. Ocknięcie się Rolanda. Widok umierającego arcybiskupa.
167. Przyglądnie się ciału martwego przyjaciela.
168. Modlitwa do Boga cierpiącego Rolanda, któremu mózg wylewał się uszami. Pójście na pagórek i upadek na ziemię.
169. Saracen udający martwego chciał wyrwać Rolandowi miecz.
170. Zabicie przeciwnika ostatkiem sił.
171. Chęć zniszczenia swego miecza, by nie dostał się w ręce wroga.
172. Uderzanie mieczem w krzemienną skałę w celu złamania orężu.
173. Roland okazuj się zbyt słaby, by zniszczyć miecz.
174. Świadomość zbliżającej się śmierci przyczyną położenia się pod sosnę i schowanie pod siebie miecza i rogu.
175. Ułożenie się z twarzą zwróconą ku Hiszpanii.
176. Modlitwa i żal za grzechy. Ofiarowanie Bogu prawej rękawicy. Śmierć żołnierza. Zabranie duszy Rolanda do nieba przez aniołów.
177. Przybycie króla Karola z wojskiem na pole bitwy.
178. Rozpacz Francuzów spowodowana widokiem poległych rodaków.
179. Pogoń za uciekającymi Hiszpanami.
180. Boski cud: słońce zatrzymało się. Dogonienie pogan, którzy topią się w Ebro.
strona: 1 2 3 4 5
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies