Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pieśń o Rolandzie

Charakterystyka pozostałych bohaterów „Pieśni o Rolandzie”

Autor: Karolina Marl�ga

Aelrot – siostrzeniec króla Marsyla. Stanowił odpowiednik Rolanda po stronie pogan, co widać nie tylko w stopniu pokrewieństwa z monarchą, ale także w tym, iż mianowano go przywódcą ofensywy na tylną straż. W bezpośredniej konfrontacji siostrzeńców Karola Wielkiego i króla Marsyla Roland nie dał Aelrotowi najmniejszych szans, pokonując go jednym niesłychanie silnym uderzeniem kopią.

Falsaron – „Był to brat króla Marsyla, dzierżył ziemię od Dathana i Abirona. Pod słońcem nie ma gorszego ladaco. Czoło ma tak szerokie, że między oczami można by odmierzyć dobre pół stopy”. Wojownik pogański zginął z ręki Oliwiera podczas bitwy na hiszpańskiej równinie.

Korsalis – saraceński król Barbarii, który wznosił podczas bitwy okrzyki oczerniające Francuzów: „Możemy łacno wygrać tę bitwę; Francuzów jest tak mało, możemy gardzić nimi: Karol nie ocali ani jednego! Oto dzień, w którym trzeba im umrzeć!”. Jak dowiadujemy się Korsalis znał „czarnoksięskie sztuki”, a śmierć, jaką poniósł z ręki arcybiskupa Turpina symbolizuje zwycięstwo chrześcijańskiego kapłaństwa nad islamską czarną magią.

Margarys z Sewilli – niezwykle przystojny rycerz pogański: „Damy rade go widzą dla jego piękności; nie masz takiej, która by na jego widok nie rozjaśniła się i nie śmiała się do niego”. Margarys, który był „bardzo dzielny i piękny, i silny, i zwinny, i lekki” o mało co nie zrzucił Oliwiera z jego konia, ale cios, który zadał kopią okazał się zbyt słaby.

Jurfal Płowy – „był to syn króla Marsyla”, który zginął z ręki Rolanda. Tytułowy bohater w bezpośrednim pojedynku na polu walki odciął Durendalem głowę syna władcy Saracenów.

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Inne

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies