Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Do nóg Ramzesa przypadła żona chłopa, żaląc się, że zapłacili wszystkie podatki, lecz pojawił się nowy poborca i zażądał kolejnej zapłaty. Jej rodzina już od miesiąca nie miała co jeść i żywiła się korzonkami lotosu. Poborca oświadczył, że daruje im podatek, jeżeli oddadzą Dagonowi dwóch synów. Chłop nie zgodził się. Następca tronu wpadł w złość i przegonił urzędnika bankiera, zaś kobietę uspokoił słowami, że nikt nie zabierze jej dzieci. Potem wsiadł do czółna i chciał ścigać odgrażającego się poborcę. Wioślarz uspokoił księcia. Ramzes zapytał go, czy chciałby iść do niego na służbę. W odpowiedzi usłyszał, że rybak jest wolnym człowiekiem i nie będzie nikomu służył.
Ramzes nie wiedział, że mijane wielokrotnie wysepki należą do niego. Domyślił się, że widziane wcześniej zajścia miały związek z podatkami, którymi Dagon obłożył chłopów w jego imieniu. Przypomniała mu się Sara, tak różna od rozpłakanych i rozwrzeszczanych kobiet i stwierdził, że są one bardzo niespokojne. Jego ojciec nie interesował się tym, że opuścił wojsko dla dziewczyny. Przypomniał sobie słowa kobiety, która z płaczem mówiła, że jej rodzina żywi się korzonkami lotosu i ziarnami. Doszedł do wniosku, że najwyraźniej bogacze potrzebują mięsa jak lwy, a chłopi wolą jeść trawę jak wół. W biciu kijem nie dostrzegł zła, gdyż sam wielokrotnie odczuwał uderzenia na plecach, kiedy uczył się w szkole kapłanów. Jednak świadomość, że jego dzierżawca, Dagon, nałożył kolejny podatek, którego chłopi nie byli w stanie płacić, wywołała niepokój w jego sercu. W tej chwili bardziej niż losem swoich poddanych przejmował się tym, że matka na pewno wiedziała o poczynaniach bankiera. Nie chciał, aby wypomniała mu, że ostrzegała go przed pożyczeniem talentów od Fenicjana. Młody Ramzes pomyślał, że gdyby kapłani dali mu pieniądze, to przepędziłby Dagona, a chłopi nie dostawaliby kijów.
Po raz pierwszy zauważył, że między chłopami i kapłaństwem istnieje sprzeczność interesów. Na utrzymanie świątyń i kapłanów ciężko pracuje lud egipski. Gdyby majątek kapłanów należał do faraona, to nie musiałby pożyczać talentów od Fenicjanina, a jego chłopi nie byliby uciskani przez nowego dzierżawcę. Winą obarczył kapłanów, którzy w jego oczach byli odpowiedzialni za słabość faraonów i wszelkie zło w Egipcie. Nie pomyślał nawet, że jego domysły mogą okazać się mylne.
Rozdział trzynasty„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaDo nóg Ramzesa przypadła żona chłopa, żaląc się, że zapłacili wszystkie podatki, lecz pojawił się nowy poborca i zażądał kolejnej zapłaty. Jej rodzina już od miesiąca nie miała co jeść i żywiła się korzonkami lotosu. Poborca oświadczył, że daruje im podatek, jeżeli oddadzą Dagonowi dwóch synów. Chłop nie zgodził się. Następca tronu wpadł w złość i przegonił urzędnika bankiera, zaś kobietę uspokoił słowami, że nikt nie zabierze jej dzieci. Potem wsiadł do czółna i chciał ścigać odgrażającego się poborcę. Wioślarz uspokoił księcia. Ramzes zapytał go, czy chciałby iść do niego na służbę. W odpowiedzi usłyszał, że rybak jest wolnym człowiekiem i nie będzie nikomu służył.
Ramzes nie wiedział, że mijane wielokrotnie wysepki należą do niego. Domyślił się, że widziane wcześniej zajścia miały związek z podatkami, którymi Dagon obłożył chłopów w jego imieniu. Przypomniała mu się Sara, tak różna od rozpłakanych i rozwrzeszczanych kobiet i stwierdził, że są one bardzo niespokojne. Jego ojciec nie interesował się tym, że opuścił wojsko dla dziewczyny. Przypomniał sobie słowa kobiety, która z płaczem mówiła, że jej rodzina żywi się korzonkami lotosu i ziarnami. Doszedł do wniosku, że najwyraźniej bogacze potrzebują mięsa jak lwy, a chłopi wolą jeść trawę jak wół. W biciu kijem nie dostrzegł zła, gdyż sam wielokrotnie odczuwał uderzenia na plecach, kiedy uczył się w szkole kapłanów. Jednak świadomość, że jego dzierżawca, Dagon, nałożył kolejny podatek, którego chłopi nie byli w stanie płacić, wywołała niepokój w jego sercu. W tej chwili bardziej niż losem swoich poddanych przejmował się tym, że matka na pewno wiedziała o poczynaniach bankiera. Nie chciał, aby wypomniała mu, że ostrzegała go przed pożyczeniem talentów od Fenicjana. Młody Ramzes pomyślał, że gdyby kapłani dali mu pieniądze, to przepędziłby Dagona, a chłopi nie dostawaliby kijów.
Po raz pierwszy zauważył, że między chłopami i kapłaństwem istnieje sprzeczność interesów. Na utrzymanie świątyń i kapłanów ciężko pracuje lud egipski. Gdyby majątek kapłanów należał do faraona, to nie musiałby pożyczać talentów od Fenicjanina, a jego chłopi nie byliby uciskani przez nowego dzierżawcę. Winą obarczył kapłanów, którzy w jego oczach byli odpowiedzialni za słabość faraonów i wszelkie zło w Egipcie. Nie pomyślał nawet, że jego domysły mogą okazać się mylne.
Wśród ludu zaczynają krążyć pogłoski o dobroci następcy tronu. Dagon traci łaskę Ramzesa. Odwiedza Sarę i chce ją przekonać, aby wstawiła się za nim u księcia. Dziewczyna nie godzi się na to. Dagon, aby przebłagać następcę przysyła mu fenicką kapłankę i odzyskuje przychylność Ramzesa.
Wycieczki następcy tronu w poszukiwaniu kapłana miały nieoczekiwany obrót. Między chłopstwem zaczęły krążyć plotki o mężczyźnie, który wieczorami pływał od wsi do wsi i opowiadał, że książę uwolnił ludzi, odpowiedzialnych za napad na jego folwark. Nieznajomy mówił także o tym, jak erpatre pobił poborcę podatkowego i że młody Ramzes znajduje się pod opieką boga Amona.
Następca nie spotkał się z Dagonem, wiedział bowiem, że jeszcze nie raz będzie potrzebował pieniędzy bankiera. W kilka dni po zajściu z poborcą podatkowym, Fenicjanin zjawił się w pałacu księcia, przynosząc mu w darze złoty kielich. Młody Ramzes nie przyjął daru, mówiąc, że dostrzega w nim krew dzieci, zabieranych rodzicom, po czym zostawił Dagona samego.
W parę dni później bankier udał się z kielichem do domu Sary. Wyznał dziewczynie, że zakochał się w niej i gdyby nie należała do następcy tronu, to pojąłby ją za żonę, dając jej ojcu dziesięć talentów. Sara zapytała go o prawdziwy powód wizyty. Dagon skarżył się, że Ramzes, który oddał mu w dzierżawę swoje majątki, nie ma do niego zaufania, co powoduje jego nieustanną zgryzotę. Opowiedział również o zajściu z poborcą podatkowym. Błagał, by przyjęła kielich dla ojca i pomodliła się o łaskę Ramzesa. Dziewczyna odmówiła, tłumacząc, że książę zakazał jej przyjmować darów od kogokolwiek. Bankier zaproponował jej swoje usługi jednak Żydówka ponownie odrzuciła jego propozycję. Dagon odparł, że chciał się przekonać, czy Sara jest wierna następcy tronu, ponieważ ludzie zaczęli rozpowiadać, że tak nie jest.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Kama, gdy Dagon po raz pierwszy przysłał ją do Ramzesa miała:a) osiemnaście lat
b) szesnaście lat
c) czternaście lat
d) dwadzieścia lat
Rozwiązanie
Rodowici Egipcjanie mieli skórę barwy:
a) mahoniowej
b) pszenicznej
c) miedzianej
d) złotej
Rozwiązanie
Sara wyjawiła Ramzesowi przepowiednię starej kapłanki, według której ona i dziecko zginą z winy:
a) Asyryjczyków
b) Babilończyków
c) Fenicjan
d) Persów
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies