Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Prawda historyczna – w powieści historycznej to oddanie charakterystycznych właściwości epoki, w której została osadzona akcja oraz jej problemów, a także dbałość o szczegóły i autentyczność obyczajową i polityczną.
Wśród badaczy literatury szczególne miejsce w analizie utworu zajmują prace, mające na celu rozróżnienie prawdy historycznej w dziele i fikcji literackiej. Powieść historyczna, ze względu na szeroko rozumianą tematykę, jest poddawana takim analizom szczegółowo.
Faraon jako powieść historyczna dla badaczy literatury stanowił niezwykle wartościowy materiał. Obraz Egiptu, ukazany w dziele okazał się dość wierny. Bolesław Prus mistrzowsko i naukowo odzwierciedlił życie Egiptu, jego rozwarstwienie społeczne i obyczaje. W powieści wystąpiły jedynie drobne anachronizmy i sprzeczności, które nie przysłoniły ogólnej wartości literackiej utworu. Warto podkreślić, że pisarz dysponował zupełnie innymi materiałami i mniejszą wiedzą o starożytnym państwie niż współczesna.
Fikcja literacka – właściwości świata przedstawionego w dziele, polegające na tym, że jest on tworem „wymyślonym” przez autora, nie dającym się weryfikować przez zestawienie z rzeczywistością zewnętrzną wobec dzieła.
Prus stworzył obraz alternatywnej historii, wykorzystując okres w dziejach państwa egipskiego, niepotwierdzony źródłami historycznymi. Postacie Ramzesa XIII i jego następcy są fikcyjne – późniejsze badania wykazały, że dynastia dwudziesta kończyła się na faraonie Ramzesie XI. Jedyną postacią historyczną jest arcykapłan Amona, Herhor. Autentyczny jest także motyw wzrostu pozycji kapłanów w czasach XIX i XX dynastii. Źródła historyczne mówiły o napływie cudzoziemców i silnej pozycji obcych wojsk w Egipcie, lecz nie byli to, jak podaje Prus, Grecy, a wojska libijskie i nubijskie. Fikcja literacka, a właściwie pewne nieścisłości, jakie wykorzystał w dziele pisarz to:
* Wspomniana fasola i bawełna nie były znane wówczas w Egipcie.
* Przyrząd w postaci kompasu oraz znajomość przewidywania zaćmienia słońca – brak źródeł potwierdzających, aby Egipcjanie posiadali taką wiedzę.Prawda historyczna a fikcja literacka w „Faraonie”
Autor: Dorota BlednickaPrawda historyczna – w powieści historycznej to oddanie charakterystycznych właściwości epoki, w której została osadzona akcja oraz jej problemów, a także dbałość o szczegóły i autentyczność obyczajową i polityczną.
Wśród badaczy literatury szczególne miejsce w analizie utworu zajmują prace, mające na celu rozróżnienie prawdy historycznej w dziele i fikcji literackiej. Powieść historyczna, ze względu na szeroko rozumianą tematykę, jest poddawana takim analizom szczegółowo.
Faraon jako powieść historyczna dla badaczy literatury stanowił niezwykle wartościowy materiał. Obraz Egiptu, ukazany w dziele okazał się dość wierny. Bolesław Prus mistrzowsko i naukowo odzwierciedlił życie Egiptu, jego rozwarstwienie społeczne i obyczaje. W powieści wystąpiły jedynie drobne anachronizmy i sprzeczności, które nie przysłoniły ogólnej wartości literackiej utworu. Warto podkreślić, że pisarz dysponował zupełnie innymi materiałami i mniejszą wiedzą o starożytnym państwie niż współczesna.
Fikcja literacka – właściwości świata przedstawionego w dziele, polegające na tym, że jest on tworem „wymyślonym” przez autora, nie dającym się weryfikować przez zestawienie z rzeczywistością zewnętrzną wobec dzieła.
Prus stworzył obraz alternatywnej historii, wykorzystując okres w dziejach państwa egipskiego, niepotwierdzony źródłami historycznymi. Postacie Ramzesa XIII i jego następcy są fikcyjne – późniejsze badania wykazały, że dynastia dwudziesta kończyła się na faraonie Ramzesie XI. Jedyną postacią historyczną jest arcykapłan Amona, Herhor. Autentyczny jest także motyw wzrostu pozycji kapłanów w czasach XIX i XX dynastii. Źródła historyczne mówiły o napływie cudzoziemców i silnej pozycji obcych wojsk w Egipcie, lecz nie byli to, jak podaje Prus, Grecy, a wojska libijskie i nubijskie. Fikcja literacka, a właściwie pewne nieścisłości, jakie wykorzystał w dziele pisarz to:
* Wspomniana fasola i bawełna nie były znane wówczas w Egipcie.
* Talent nie był jednostką monetarną znaną w czasach XX dynastii.
* W Egipcie nie używano koni do jazdy wierzchem.
* Nie używano także machin wojennych oraz nie znano prochu i otwieranych kolumn.
* Sojusz kapłanów egipskich i chaldejskich nigdy nie miał miejsca.
Prus popełniał również liczne błędy w pisowni imion i nazewnictwie miejscowości. Bardzo często w przypisach potwierdzał autentyczność fragmentów napisów nagrobkowych bądź pieśni, które zaczerpnął z tekstów źródłowych.
Pewne wydarzenia, przedstawione w dziele, były odzwierciedleniem osobistych przeżyć pisarza. Zwiedzanie Labiryntu przez Ramzesa XIII oraz przeżycia Samentu w korytarzach skarbca były inspirowane wycieczką pisarza do kopalni w Wieliczce oraz wyprawami w Tatry. Prus obserwował także zaćmienie słońca w 1887 roku w Mławie.
Powieść historyczna rządziła się własnymi prawami. Jednym z nich było to, że historia stanowiła tło dla przygód bohaterów i rozgrywających się zdarzeń oraz oddawała charakterystyczne właściwości opisywanej epoki. Prus rzetelnie opisał klimat czasów Starożytnego Egiptu, co sprawia, że dzieło stanowi ciekawe studium życia w państwie faraonów, jego obyczajowości i problemów.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies