Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon

Uniwersalna wymowa „Faraona”

Autor: Dorota Blednicka

Faraon Bolesława Prusa jest powieścią, która wprowadza czytelnika w świat starożytnego Egiptu. Ukazując meandry walki o władzę wraz z wnikliwą analizą postaw postaci, przekazuje odbiorcy ogólne prawdy. Utwór staje się przez to swoistym wyrazem założeń pozytywizmu i poglądów autora. Poglądy te koncentrują się przede wszystkim na idei państwa oraz postaw życiowych i stosunku człowieka do rzeczywistości.

Jeżeli chodzi o poglądy na temat państwa, Prus, wykorzystując metaforykę, ukazuje Egipt, chylący się ku upadkowi, moment wewnętrznego rozkładu państwa. Starożytny kraj odzwierciedla obraz państwowości współczesny pisarzowi. Podstawą państwa według autora jest lud, który dzierży na swych barkach ciężar utrzymania organizacji państwowej. To właśnie w poprawie losu ludu Prus widzi metodę na uzdrowienie państwa, jego odnowę. Ciekawe jest także prusowskie podejście do kształtu władzy politycznej. Nieważna jest dla niego postać władzy, liczy się jedynie to, ażeby poprawiła los ludu. Kolejne władze zmieniają się, państwo ma chwile wzlotów i upadków, a lud trwa, pomimo zmieniających się okoliczności historycznych. Pisarz jest również przeciwnikiem wszelkiej gwałtowności zmian. Reformy powinny być rozmyślne, systematyczne i długoterminowe.

Kolejnym ważnym zagadnieniem, jakie porusza Faraon, jest określona postawa życiowa i stosunek do rzeczywistości. Autor promuje obraz człowieka, który podchodzi do życia aktywnie. Ta czynna postawa nie ma w sobie nic z impulsywności i intuicyjności. Prus uważa bowiem, że życie człowieka powinno być podporządkowane pewnemu celowi. Realizacja planów ma być systematyczna, uparta i ostateczna. Cel ma być osiągnięty dzięki planowi, który powstaje w wyniku wnikliwej analizy rzeczywistości. Analiza otaczającego świata polega na dostrzeżeniu wszystkich elementów składowych i precyzyjnemu określeniu zamierzeń.

W powieści głosem Prusa – publicysty jest Pentuer. W rzeczywistości w dziele to właśnie Pentuer jest zwycięzcą. Ramzes nie zrealizował swojego celu i planu, ponieważ kierował się impulsywnym i pobudliwym charakterem. Herhor, aby zrealizować swój cel – utrzymanie władzy – musiał zrezygnować ze swojego planu i zrealizować reformy swego poprzednika. Pentuer zwyciężył, ponieważ poprawił się los ludu.
Faraon stanowi także dzieło uniwersalne, odpowiadające swoim przesłaniem każdej epoce i każdemu miejscu. Wszędzie mamy do czynienia z odwiecznym problemem walki o władzę, egoizmem rządzących oraz bezwzględnymi metodami zdobywania i utrzymania władzy. Właśnie to decyduje o tym, że powieść jest dziełem ponadczasowym i kosmopolitycznym.

Szybki test:

W powieści głosem Prusa – publicysty jest:
a) Pentuer
b) Herhor
c) Ramzes XIII
d) Mefres
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Czas i miejsce akcji „Faraona”
Geneza „Faraona”
Życiorys Bolesława Prusa
„Faraon” jako powieść historyczna
„Faraon” - streszczenie w pigułce
Główne wątki „Faraona” Bolesława Prusa
Plan wydarzeń „Faraona”
Motywy literackie w „Faraonie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Faraonie”
Realizm „Faraona”
Tragizm postaci Ramzesa XIII
Walka o władzę w Egipcie – konflikt między Ramzesem XIII a kapłanami
Obraz społeczeństwa egipskiego w „Faraonie” Prusa
Kompozycja utworu i narrator w „Faraonie”
Charakterystyka pozostałych bohaterów
Ramzes (później Ramzes XIII) – szczegółowa charakterystyka
Uniwersalna wymowa „Faraona”
Przyczyny kryzysu państwa egipskiego
Państwo i jego problemy w „Faraonie”
„Faraon” na szklanym ekranie
Plan reform Ramzesa XIII i rządy Herhora
Rola kapłanów w Egipcie
Kalendarium twórczości Bolesława Prusa
Kalendarium życia Bolesława Prusa
Słowniczek pojęć egipskich
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies