Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Ramzes XII
Faraon, ojciec Ramzesa, mąż królowej Nikotris. Był to: „człowiek blisko sześćdziesięcioletni, z twarzą zwiędłą. Miał na sobie białą togę, na głowie czerwono – biały kołpak ze złotym wężem, w ręku długą laskę.” Rządził Egiptem przez trzydzieści cztery lata. Z małżeństwa z pierwszą żoną, królewną chetyjską, miał trzech synów, ale żaden nie był w stanie objąć tronu (najstarszy popełnił samobójstwo, dwóch zachorowało). Dopiero najmłodszy syn, Ramzes, spełnił oczekiwania władcy. Jako faraon zaczął rządy od samowoli, lecz szybko skończyły mu się pieniądze i wówczas zwrócił się ku bogom i mądrości kapłanów. Z czasem stał się bardzo pobożny i przyjął święcenia arcykapłańskie. Państwem rządził zgodnie z wolą kapłanów, pod których wpływem pozostawał do końca swych dni. Pod koniec życia stał się człowiekiem schorowanym, zmęczonym, niekiedy niedołężnym i coraz częściej myślał o śmierci. Poddani dostrzegali jego pobożność i uległość wobec kapłanów.
Herhor
Arcykapłan i minister wojny, osoba najważniejsza w Egipcie – w rzeczywistości to on umiejętnie kierował starym faraonem i podejmował najważniejsze decyzje. Swoje stanowisko zawdzięczał ojcu królowej. Był to człowiek: „czterdziestokilkuletni, silnie zbudowany, zamknięty w sobie. Rzadko odzywał się i równie rzadko spoglądał na ludzi spod zapuszczonych powiek. Jak każdy Egipcjanin, miał obnażone ręce i nogi, odkrytą pierś, sandały na stopach, krótką spódniczkę dokoła bioder, a z przodu fartuszek w pasy niebieskie i białe. Jako kapłan, golił zarost i włosy i nosił skórę pantery zawieszoną przez lewe ramię. Nareszcie, jako żołnierz, nakrywał głowę małym gwardyjskim hełmem, spod którego na kark spadała chusteczka, również w białe i niebieskie pasy”.
Herhor posiadał ogromną wiedzę i godną podziwu przebiegłość. Potrafił wykorzystać wszystkie środki, aby ukrócić władzę Ramzesa. W młodym księciu, a później faraonie, widział prawdziwe zagrożenie dla swojej władzy i stanu kapłańskiego. Pragnął za wszelką cenę utrzymać znaczenie i potęgę swojego stanu. Wielokrotnie przewidział działania Ramzesa i mógł umiejętnie pokierować zdarzeniami, aby w końcu doprowadzić do jego klęski. Umiejętnie wpływał na królową Nikotris, której był powiernikiem. Kierował się rozsądkiem, był spokojny i opanowany. Aby osiągnąć swoje cele nie cofnął się nawet przed zbrodnią. Początkowo chciał uzyskać wpływ nad młodym księciem, lecz, kiedy okazało się, że młodzieniec jest niezależny, dąży do samodzielnej władzy i upadku stanu kapłańskiego, stał się jego wrogiem i podjął walkę. Po śmierci Ramzesa XIII jako najwyższy kapłan w Egipcie, objął rządy i wprowadził w życie wszystkie zamierzenia byłego faraona jako swoje. Kolejnym posunięciem był ślub z królową Nikotris. Ostatecznie został wybrany faraonem i zapoczątkował nową dynastię.
PentuerCharakterystyka pozostałych bohaterów
Autor: Dorota BlednickaRamzes XII
Faraon, ojciec Ramzesa, mąż królowej Nikotris. Był to: „człowiek blisko sześćdziesięcioletni, z twarzą zwiędłą. Miał na sobie białą togę, na głowie czerwono – biały kołpak ze złotym wężem, w ręku długą laskę.” Rządził Egiptem przez trzydzieści cztery lata. Z małżeństwa z pierwszą żoną, królewną chetyjską, miał trzech synów, ale żaden nie był w stanie objąć tronu (najstarszy popełnił samobójstwo, dwóch zachorowało). Dopiero najmłodszy syn, Ramzes, spełnił oczekiwania władcy. Jako faraon zaczął rządy od samowoli, lecz szybko skończyły mu się pieniądze i wówczas zwrócił się ku bogom i mądrości kapłanów. Z czasem stał się bardzo pobożny i przyjął święcenia arcykapłańskie. Państwem rządził zgodnie z wolą kapłanów, pod których wpływem pozostawał do końca swych dni. Pod koniec życia stał się człowiekiem schorowanym, zmęczonym, niekiedy niedołężnym i coraz częściej myślał o śmierci. Poddani dostrzegali jego pobożność i uległość wobec kapłanów.
Herhor
Arcykapłan i minister wojny, osoba najważniejsza w Egipcie – w rzeczywistości to on umiejętnie kierował starym faraonem i podejmował najważniejsze decyzje. Swoje stanowisko zawdzięczał ojcu królowej. Był to człowiek: „czterdziestokilkuletni, silnie zbudowany, zamknięty w sobie. Rzadko odzywał się i równie rzadko spoglądał na ludzi spod zapuszczonych powiek. Jak każdy Egipcjanin, miał obnażone ręce i nogi, odkrytą pierś, sandały na stopach, krótką spódniczkę dokoła bioder, a z przodu fartuszek w pasy niebieskie i białe. Jako kapłan, golił zarost i włosy i nosił skórę pantery zawieszoną przez lewe ramię. Nareszcie, jako żołnierz, nakrywał głowę małym gwardyjskim hełmem, spod którego na kark spadała chusteczka, również w białe i niebieskie pasy”.
Herhor posiadał ogromną wiedzę i godną podziwu przebiegłość. Potrafił wykorzystać wszystkie środki, aby ukrócić władzę Ramzesa. W młodym księciu, a później faraonie, widział prawdziwe zagrożenie dla swojej władzy i stanu kapłańskiego. Pragnął za wszelką cenę utrzymać znaczenie i potęgę swojego stanu. Wielokrotnie przewidział działania Ramzesa i mógł umiejętnie pokierować zdarzeniami, aby w końcu doprowadzić do jego klęski. Umiejętnie wpływał na królową Nikotris, której był powiernikiem. Kierował się rozsądkiem, był spokojny i opanowany. Aby osiągnąć swoje cele nie cofnął się nawet przed zbrodnią. Początkowo chciał uzyskać wpływ nad młodym księciem, lecz, kiedy okazało się, że młodzieniec jest niezależny, dąży do samodzielnej władzy i upadku stanu kapłańskiego, stał się jego wrogiem i podjął walkę. Po śmierci Ramzesa XIII jako najwyższy kapłan w Egipcie, objął rządy i wprowadził w życie wszystkie zamierzenia byłego faraona jako swoje. Kolejnym posunięciem był ślub z królową Nikotris. Ostatecznie został wybrany faraonem i zapoczątkował nową dynastię.
Odznaczał się niesamowitą pamięcią. Był to: „kapłan i pisarz ministra, chudy asceta, który w największy upał nie nakrywał ogolonej głowy. Pochodził z ludu, lecz pomimo niskiego urodzenia zajmował ważne stanowisko w państwie dzięki wyjątkowym zdolnościom”.
Pochodzenie Pentuera uwrażliwiło go na niedolę i biedę ludu egipskiego. Jako pomocnik Herhora doskonale orientował się w sprawach państwowych oraz możliwościach kapłanów. W młodym Ramzesie widział władcę, który jest w stanie pomóc biednym poddanym i ulżyć ich losowi. Wiele razy, jako tajemniczy głos, radził księciu, co ma robić. To właśnie on obronił Sarę przez atakiem wzburzonego tłumu. Ramzes docenił jego mądrość i uczynił swoim doradcą. To Pentuer podpowiadał mu, jakie zmiany powinien wprowadzić w państwie, by doprowadzić do dobrobytu poddanych. Po śmierci faraona postanowił opuścić dwór i zamieszkał z Menesem. Długo opłakiwał Ramzesa XIII, wiedząc, że był on młodzieńcem szlachetnym i miał dobre zamiary.
Królowa Nikotris
strona: 1 2 3 4
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies