Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Rozdział szesnasty
Ramzesa nudzi życie w folwarku. Obserwuje Żydów, mieszkających w domu Sary. Barka z królową Nikotris i Herhorem podpływa pod folwark Żydówki. Sara spodziewa się dziecka.
Książę po wydaniu rozkazów Patroklesowi i rządcy majątku większą część dnia spędzał z dala od domu. Czasami pływał w czółnie po rzece, łowiąc ryby. Niekiedy strzelał do dzikiego ptactwa, czyniąc z polowania rodzaj wróżby. Mierząc do ptaka powtarzał za każdym razem: jeżeli trafię, będę faraonem. Wieczorem wracał zmęczony do folwarku, a Sara czekała na niego w progu z miską wody i dzbanem wina. Książę patrzył w jej oczy i zastanawiał się, czy ona także potrafiłaby bić egipskich chłopów tak, jak jej krewni. Przyznawał w myślach rację matce, która nie ufała Żydom. Miał jednak nadzieję, że Sara jest inna.
Pewnego dnia wrócił wcześniej i na dziedzińcu przed domem zobaczył gromadkę nagich, żydowskich dzieci, które na jego widok ukryły się w ogrodzie. Zapytał Sarę, czyje to dzieci i usłyszał, że to potomstwo jej krewnych. Dowiedział się także, że Sara przyjęła kolejnego Żyda na służbę. Postanowił jednak nie ingerować w jej decyzje. Sara wyczuwała niechęć księcia do Żydów i coraz częściej dostrzegała, że patrzy on z tęsknotą w stronę Memfis.
Pewnego wieczoru od strony miasta nadpłynęła królewska barka, która zaczęła krążyć w pobliżu folwarku. Ramzes zobaczył na niej matkę w towarzystwie Herhora i domyślił się, że chcą go wywabić z domu kochanki.
Nadszedł miesiąc Tobi (koniec października – początek listopada). Woda w Nilu opadała, odsłaniając użyźnione pola. Dla Egiptu zaczynała się najpiękniejsza pora roku – zima.
Ramzes już kilka razy widział na rzece statek, na którym płynęła jego matka i namiestnik ojca. Zauważał, że oboje starają się nie patrzeć w stronę folwarku Sary, zajmując się rozmową. Pewnego dnia, gdy od strony pałacu faraona, nadpłynęła królewska barka, Ramzes kazał przygotować czółno i powiedział kochance, że z nim popłynie. Dziewczyna była wystraszona. Na statku królewskim dostrzeżono, że książę płynie ku nim i wiosłuje sam. Nikotris zwróciła się do ministra, mówiąc, że następca tronu jest razem z Żydówką. Herhor odparł, że należy wybaczyć ten nietakt erpatre, który okazał rozsądek, uciszając pogłoski wśród żołnierzy i chłopstwa. Królowa wyraziła swoją nienawiść do kochanki syna, lecz namiestnik faraona uspokoił ją. Twierdził, że Sara nie ma wpływu na księcia i że młodzieniec wkrótce się nią znudzi. Dodał, że Żydówka spodziewa się dziecka, o czym jeszcze nie wie, bo jej krewna Tafet w obawie, że książę zniechęci się do dziewczyny, nie wezwała lekarza. Co do dziecka podjęto już odpowiednie decyzje. Jeśli będzie to córka, dostanie posag i wychowanie należne pannie wysokiego rodu. Jeżeli erpatre doczeka się syna, wówczas dziecko zostanie Żydem. Królowa nie chciała pogodzić się z myślą, że jej wnuk mógłby być Żydem. Herhor wyjaśnił jej, że lud izraelski pragnie króla, więc syn następcy tronu będzie idealnym kandydatem. Nikotris podziwiała bystry umysł ministra. Jej wstręt do kochanki Ramzesa zaczął słabnąć.
Tymczasem czółno księcia podpłynęło bliżej barki. Królowa rzekła, że Żydówka jest naprawdę ładna, na co Herhor uśmiechnął się i dodał, że Nikotris po raz drugi wypowiedziała te same słowa. Sara wyjęła harfę i zaczęła śpiewać. Nagle minister nakazał powrót do Memfis. Królowa zapytała go o powód. Herhor odparł, że dziewczyna popełniła bluźnierstwo, śpiewając modlitwę, którą mogą wypowiadać jedynie wtajemniczeni kapłani. Zapewnił jednak Nikotris, że nikt nie dowie się o tym, a on postara się zapomnieć o nieprzyjemnej sprawie, mając nadzieję, że bogowie wybaczą Sarze. Uznał, że należy jak najszybciej rozdzielić Ramzesa z kochanką, z którą nigdy nie powinien się wiązać.„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaRozdział szesnasty
Ramzesa nudzi życie w folwarku. Obserwuje Żydów, mieszkających w domu Sary. Barka z królową Nikotris i Herhorem podpływa pod folwark Żydówki. Sara spodziewa się dziecka.
Książę po wydaniu rozkazów Patroklesowi i rządcy majątku większą część dnia spędzał z dala od domu. Czasami pływał w czółnie po rzece, łowiąc ryby. Niekiedy strzelał do dzikiego ptactwa, czyniąc z polowania rodzaj wróżby. Mierząc do ptaka powtarzał za każdym razem: jeżeli trafię, będę faraonem. Wieczorem wracał zmęczony do folwarku, a Sara czekała na niego w progu z miską wody i dzbanem wina. Książę patrzył w jej oczy i zastanawiał się, czy ona także potrafiłaby bić egipskich chłopów tak, jak jej krewni. Przyznawał w myślach rację matce, która nie ufała Żydom. Miał jednak nadzieję, że Sara jest inna.
Pewnego dnia wrócił wcześniej i na dziedzińcu przed domem zobaczył gromadkę nagich, żydowskich dzieci, które na jego widok ukryły się w ogrodzie. Zapytał Sarę, czyje to dzieci i usłyszał, że to potomstwo jej krewnych. Dowiedział się także, że Sara przyjęła kolejnego Żyda na służbę. Postanowił jednak nie ingerować w jej decyzje. Sara wyczuwała niechęć księcia do Żydów i coraz częściej dostrzegała, że patrzy on z tęsknotą w stronę Memfis.
Pewnego wieczoru od strony miasta nadpłynęła królewska barka, która zaczęła krążyć w pobliżu folwarku. Ramzes zobaczył na niej matkę w towarzystwie Herhora i domyślił się, że chcą go wywabić z domu kochanki.
Nadszedł miesiąc Tobi (koniec października – początek listopada). Woda w Nilu opadała, odsłaniając użyźnione pola. Dla Egiptu zaczynała się najpiękniejsza pora roku – zima.
Ramzes już kilka razy widział na rzece statek, na którym płynęła jego matka i namiestnik ojca. Zauważał, że oboje starają się nie patrzeć w stronę folwarku Sary, zajmując się rozmową. Pewnego dnia, gdy od strony pałacu faraona, nadpłynęła królewska barka, Ramzes kazał przygotować czółno i powiedział kochance, że z nim popłynie. Dziewczyna była wystraszona. Na statku królewskim dostrzeżono, że książę płynie ku nim i wiosłuje sam. Nikotris zwróciła się do ministra, mówiąc, że następca tronu jest razem z Żydówką. Herhor odparł, że należy wybaczyć ten nietakt erpatre, który okazał rozsądek, uciszając pogłoski wśród żołnierzy i chłopstwa. Królowa wyraziła swoją nienawiść do kochanki syna, lecz namiestnik faraona uspokoił ją. Twierdził, że Sara nie ma wpływu na księcia i że młodzieniec wkrótce się nią znudzi. Dodał, że Żydówka spodziewa się dziecka, o czym jeszcze nie wie, bo jej krewna Tafet w obawie, że książę zniechęci się do dziewczyny, nie wezwała lekarza. Co do dziecka podjęto już odpowiednie decyzje. Jeśli będzie to córka, dostanie posag i wychowanie należne pannie wysokiego rodu. Jeżeli erpatre doczeka się syna, wówczas dziecko zostanie Żydem. Królowa nie chciała pogodzić się z myślą, że jej wnuk mógłby być Żydem. Herhor wyjaśnił jej, że lud izraelski pragnie króla, więc syn następcy tronu będzie idealnym kandydatem. Nikotris podziwiała bystry umysł ministra. Jej wstręt do kochanki Ramzesa zaczął słabnąć.
Rozdział siedemnasty
Ramzes tęskni za życiem w pałacu. Faraon powraca i chce, aby syn go powitał. Ramzes opuszcza folwark Żydówki. Ramzes XII mianuje syna dowódcą korpusu i namiestnikiem Dolnego Nilu.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Ramzes zrozumiał, że państwo nie jest potężnym gmachem, do którego każdy władca musi dołożyć przynajmniej jeden kamień chwały, lecz przypomina:a) gliniane naczynie
b) fatamorganę
c) fale na wodzie
d) kupę piasku
Rozwiązanie
Fenicja celowo chciała wywołać wojnę między Egiptem a Asyrią, żeby później czerpać ogromne zyski, dostarczając obu stronom:
a) pieniądze
b) żywność
c) konie
d) broń
Rozwiązanie
Ulubieńcem następcy faraona był:
a) Nitager
b) Pentuer
c) Tutmozis
d) Herhor
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies