Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Nadeszły jednak złe czasy dla Egiptu. Między faraonem a kapłanami zaczęła się walka o dominującą rolę w państwie. Lud egipski, którego liczebność zmniejszyły wojny, żył w coraz większym ucisku i wyzysku ze strony rządzących. Napływ cudzoziemców zniszczył rasową jedność. Kraj dostał się pod ich władzę i stopniowo upadła starożytna cywilizacja.
Poniższa historia dotyczy czasów XI wieku przed naszą erą, kiedy upadła dynastia dwudziesta, a po Ramzesie XIII na tronie zasiadł arcykapłan Amona, Herhor.
Rozdział pierwszy
Ramzes, syn panującego faraona Ramzesa XII i królowej Nikotris, zostaje wybrany następcą tronu. Aby uzyskać dowodzenie nad korpusem Menfis, musi odnieść zwycięstwo podczas manewrów wojskowych w okolicach Pi-Bailos. Książę wcześniej gromadzi swoje oddziały. Do obozu wyrusza sztab z ministrem wojny, Herhorem. Naprzeciw wyjeżdża Ramzes. Na drodze znajdują dwa święte skarabeusze. Herhor zarządza przejazd przez wąwóz. Następca opuszcza oddział.
W trzydziestym trzecim roku panowania Mer–Amen–Ramzesa XII Egipt świętował dwie uroczystości, które wypełniły dumą serca ludu. W miesiącu Mechir (grudzień), po trzech latach i dziewięciu miesiącach, wrócił do Tebów bożek Chonsu, który podróżował po kraju Buchten, gdzie uzdrowił córkę królewską i wypędził złego ducha z fortecy. W miesiącu Farmuti (luty) faraon wybrał na swojego następcę, erpatre, dwudziestodwuletniego syna, Chamsem-merer-amen-Ramzesa. Decyzja władcy ucieszyła mieszkańców Egiptu. Starsi synowie Ramzesa XII i królewny chetyjskiej, za sprawą czarów nawiedzeni zostali przez złego ducha. Najstarszy, dwudziestoośmioletni, od czasu uzyskania pełnoletności, nie mógł chodzić, drugi popełnił samobójstwo, a trzeci oszalał i spędzał całe dnie na drzewach, twierdząc, że jest małpą. Czwarty syn, Ramzes, urodzony przez królową Nikotris, córkę arcykapłana Amenhotepa, odznaczał się siłą, odwagą i mądrością. Od dzieciństwa otaczał się wojskowymi i mawiał, że gdyby został następcą tronu, podbiłby dziewięć narodów i wybudował świątynię większą niż Teby, a dla siebie wzniósłby piramidę przewyższającą grób Cheopsa.
Młody następca poprosił ojca o mianowanie go dowódcą korpusu Menfi. Ramzes XII odparł, że spełni wolę syna, jeżeli udowodni, że potrafi kierować wojskami na polu bitwy. Została zwołana rada, której przewodniczył arcykapłan Amona w Tebach i minister wojny, Herhor. Rada postanowiła, że w połowie miesiąca Misori (początek czerwca), książę zbierze dziesięć pułków i uda się na wschód do Chetem, na granicy ziemi Gosen i pustyni egipskiej. W tym samym czasie naczelny wódz armii, generał Nitager, wyruszy naprzeciw i spotkają się w okolicach miast Pi-Bailos. Jeżeli erpatre nie da się zaskoczyć Nitagerowi i ustawi swoje pułki w szyku bojowym, zwycięży i otrzyma dowództwo korpusu. Z obozem następcy wyruszy również Herhor, który złoży raport faraonowi o działaniach syna. „Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaNadeszły jednak złe czasy dla Egiptu. Między faraonem a kapłanami zaczęła się walka o dominującą rolę w państwie. Lud egipski, którego liczebność zmniejszyły wojny, żył w coraz większym ucisku i wyzysku ze strony rządzących. Napływ cudzoziemców zniszczył rasową jedność. Kraj dostał się pod ich władzę i stopniowo upadła starożytna cywilizacja.
Poniższa historia dotyczy czasów XI wieku przed naszą erą, kiedy upadła dynastia dwudziesta, a po Ramzesie XIII na tronie zasiadł arcykapłan Amona, Herhor.
Rozdział pierwszy
Ramzes, syn panującego faraona Ramzesa XII i królowej Nikotris, zostaje wybrany następcą tronu. Aby uzyskać dowodzenie nad korpusem Menfis, musi odnieść zwycięstwo podczas manewrów wojskowych w okolicach Pi-Bailos. Książę wcześniej gromadzi swoje oddziały. Do obozu wyrusza sztab z ministrem wojny, Herhorem. Naprzeciw wyjeżdża Ramzes. Na drodze znajdują dwa święte skarabeusze. Herhor zarządza przejazd przez wąwóz. Następca opuszcza oddział.
W trzydziestym trzecim roku panowania Mer–Amen–Ramzesa XII Egipt świętował dwie uroczystości, które wypełniły dumą serca ludu. W miesiącu Mechir (grudzień), po trzech latach i dziewięciu miesiącach, wrócił do Tebów bożek Chonsu, który podróżował po kraju Buchten, gdzie uzdrowił córkę królewską i wypędził złego ducha z fortecy. W miesiącu Farmuti (luty) faraon wybrał na swojego następcę, erpatre, dwudziestodwuletniego syna, Chamsem-merer-amen-Ramzesa. Decyzja władcy ucieszyła mieszkańców Egiptu. Starsi synowie Ramzesa XII i królewny chetyjskiej, za sprawą czarów nawiedzeni zostali przez złego ducha. Najstarszy, dwudziestoośmioletni, od czasu uzyskania pełnoletności, nie mógł chodzić, drugi popełnił samobójstwo, a trzeci oszalał i spędzał całe dnie na drzewach, twierdząc, że jest małpą. Czwarty syn, Ramzes, urodzony przez królową Nikotris, córkę arcykapłana Amenhotepa, odznaczał się siłą, odwagą i mądrością. Od dzieciństwa otaczał się wojskowymi i mawiał, że gdyby został następcą tronu, podbiłby dziewięć narodów i wybudował świątynię większą niż Teby, a dla siebie wzniósłby piramidę przewyższającą grób Cheopsa.
Szesnastego czerwca wojska młodego Ramzesa były prawie zebrane w wyznaczonym miejscu. Ruchami pułków kierował następca tronu. Zorganizował dwie linie zwiadowców, które śledziły armię Nitagera i zabezpieczały przed napadem. Zarządził także, aby żony i dzieci żołnierzy, przewieziono kanałem, co ułatwiło i przyspieszyło przejście jego armii. Zrezygnował z własnej świty i w towarzystwie dwóch adiutantów, jeździł konno, ubrany jak prosty żołnierz. Zapał i ostrożność młodego Ramzesa wzbudził podziw najstarszych generałów. Dzięki jego mądrym decyzjom pułki stanęły pod Pi-Bailos.
Kłopot sprawiał jedynie pułk grecki, stanowiący sztab księcia, towarzyszący mu wraz z kilkoma wojennymi machinami. Sztab, zebrany w Menfis, wyruszył najpóźniej, lecz miał najkrótszą drogę do przebycia. Razem z oficerami, ich niewolnikami i wozami z odzieżą, jedzeniem, w drogę wybrała się trupa śpiewaczek i tancerek z muzyką, co znacznie spowalniało marsz. Dla uspokojenia wystraszonych pustynią kobiet, szybciej zorganizowano nocleg i urządzono ucztę. Następca tronu, gdy dowiedział się, że dowództwo wyruszyło z opóźnieniem, rozkazał, żeby kobiety wróciły do miasta.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
W nomesie Hak Ramzes wysłuchuje raportu o prowadzeniu prowincji. Nomarcha za zubożenie Egiptu obwinia:a) słabość armii
b) niechęć ludzi do kapłanów
c) złe zarządzanie niewolnikami
d) cudzoziemców
Rozwiązanie
Sara przed wyjazdem Ramzesa podarowała mu:
a) złoty kielich
b) jedwabną chustę
c) klatkę z gołębiami
d) swego najlepszego niewolnika
Rozwiązanie
Ojciec Sary – Gedeon był:
a) dowódca wojskowym
b) rządcą folwarku
c) kapłanem
d) namiestnikiem prowincji
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies