Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon

„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie

Autor: Dorota Blednicka

W tej chwili do sali wszedł arcykapłan Mentezufis, by zaprosić namiestnika i nomarchę Haku na publiczne nabożeństwo. Kiedy Ramzes został sam z kapłanem, poprosił go o wyjaśnienie mu dręczącego go problemu. Starał się wypełnić wolę i rozkaz ojca, lecz każda próba wyjaśnienia sprawy kończyła się tym, że miał większy zamęt w głowie i niczego nie rozumiał. Spytał Mentezufisa, czy nomarchowie go oszukują czy też jest tak nieudolny, że nie dostrzega nigdzie odpowiedzi na swoje pytania. Kapłan wyjaśnił mu, że nomarchowie nie potrafią odpowiedzieć na zadawane przez księcia pytania, bo sami nie rozumieją niczego. Dopiero wtedy najwyższa rada wyciąga wnioski i stara się poprawić stan państwa, lecz wszystko to należy do tajemnic kapłańskich. Następca tronu rozgniewał się, gdy usłyszał, że rząd państwa nie wyjawi mu tych tajemnic, a on nie będzie mógł spełnić woli ojca. Mentezufis radził mu, by szukał odpowiedzi w świątyniach, od których się oddalił w swej zapalczywości, żeby pościł i modlił się, a wtedy osiągnie mądrość państwową. Ramzes zarzucił arcykapłanowi, że chce wciągnąć go jak ojca w nabożeństwa. Kapłan odparł, że tylko poprzez składanie bogom hołdu, książę uzyska odpowiedzi na wszystkie pytania.

Rozdział dwudziesty czwarty
Tutmozis przynosi wieści, że dziecko Sary będzie chłopcem. Ramzes przenosi się do nomesu Ka. Jakiś mężczyzna rzuca się pod koła wozu następcy. Ucztę przerywa wtargnięcie Bakury. W nocy robotnik zostaje otruty. Ramzes spotyka się z robotnikami. Córka nomarchy, Abeb, zostaje jego kochanką.

Ramzes zrozumiał, że jeśli chce wykonać polecenia ojca, musi poddać się woli kapłanów, co wywołało w nim większą niechęć do nich. Zanim jednak zaczął pościć i modlić się, postanowił uczestniczyć w ucztach, które wyprawiano na jego cześć.

Tutmozis wrócił z wiadomościami od Sary, która była zdrowa i wyglądała pięknie, co nie zainteresowało erpatre. Ucieszył się natomiast z bardzo dobrego horoskopu, postawionego przez kapłanów dla przyszłego dziecka. Twierdzili oni, że Sara oczekuje syna, który zostanie hojnie obdarowany przez bogów i osiągnie wielkie zaszczyty, jeśli będzie kochany przez ojca.
W miesiącu Pachono (styczeń – luty) następca tronu udał się do nomesu Ka, w którym powitał go nomarcha Sofra. Ramzes coraz chętniej uczestniczył w zabawach i wyraził zgodę, by poddani witali go po drodze. Pod stolicą prowincji, Athribis, jakiś olbrzymi robotnik rzucił się pod koła wozu namiestnika, co utwierdziło młodego księcia w przekonaniu, że ludzie naprawdę go kochają.

Tym razem nie wypytywał nomarchy o stan prowincji i powody zmniejszenia dochodów, wpływających do skarbca faraona, bo rozumiał, że odpowiedzi nie ułatwią mu wyjaśnienia sprawy.

Pewnego dnia zapragnął wejść na pylon świątyni boga Sebaka. Gdy znalazł się na wieży, miał przed sobą widok na całą okolicę. Zauważył, że domy w pobliżu świątyń są najpiękniejsze, a na pobliskich polach pracuje najwięcej ludzi. Doszedł do wniosku, że folwarki kapłanów są najbogatsze, lecz nie chciał dłużej zajmować się tą sprawą, skoro pogodził się z Herhorem i potrzebował usług kapłanów.

Kilka następnych dni następca tronu spędził na polowaniach. Potem wrócił do pałacu nomarchy, gdzie czekała na niego uczta. Sofra uczestniczył podczas kąpieli księcia i podarował mu nowe szaty, a następnie wprowadził do sali balowej. Ramzes zajął miejsce pod baldachimem i natychmiast obok niego zasiadły cztery najpiękniejsze damy. Zabawę przerwało wtargnięcie jakiegoś mężczyzny, który uklęknął przed księciem i zaczął go błagać o miłosierdzie. Ramzes zapytał go, czego chce. Olbrzym wyjaśnił mu, że ma na imię Bakura i jest robotnikiem z pułku kopaczy w Sochem. Nomarcha Otoes nakazał ludziom, by stali na brzegach Nilu i witali następcę tronu, obiecując, że zapłaci im za to. On został wyznaczony do tego, by rzucić się pod koła wozu księcia przy wjeździe do miasta. Ramzes zaczął się śmiać, pytając ile mu za to zapłacono. Niewolnik odpowiedział, że nie dostał nic, a ludzie są bici, jeżeli dopominają się o zapłatę za witanie księcia. Ramzes oddał Bakurę w ręce nomarchy, a następnego dnia chciał zobaczyć pułk, do którego należał robotnik, by przekonać się, czy mężczyzna mówi prawdę. Po tych słowach opuścił salę, pozostawiając nomarchę i dostojników w wielkim strapieniu.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37  

Szybki test:

Stolica państwa faraona to:
a) Kair
b) Memfis
c) Giza
d) Teby
Rozwiązanie

Ramzes pożycza pieniądze od Dagona oddając mu w zamian:
a) prawo sprzedaży niewolników
b) administrację pałacu
c) prawo uprawy żyznych ziem
d) folwarki w dzierżawę
Rozwiązanie

Nikotris była:
a) kochanką faraona
b) pierwszą żoną faraona
c) córką Ramzesa XII
d) drugą żoną faraona
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Czas i miejsce akcji „Faraona”
Geneza „Faraona”
Życiorys Bolesława Prusa
„Faraon” jako powieść historyczna
„Faraon” - streszczenie w pigułce
Główne wątki „Faraona” Bolesława Prusa
Plan wydarzeń „Faraona”
Motywy literackie w „Faraonie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Faraonie”
Realizm „Faraona”
Tragizm postaci Ramzesa XIII
Walka o władzę w Egipcie – konflikt między Ramzesem XIII a kapłanami
Obraz społeczeństwa egipskiego w „Faraonie” Prusa
Kompozycja utworu i narrator w „Faraonie”
Charakterystyka pozostałych bohaterów
Ramzes (później Ramzes XIII) – szczegółowa charakterystyka
Uniwersalna wymowa „Faraona”
Przyczyny kryzysu państwa egipskiego
Państwo i jego problemy w „Faraonie”
„Faraon” na szklanym ekranie
Plan reform Ramzesa XIII i rządy Herhora
Rola kapłanów w Egipcie
Kalendarium twórczości Bolesława Prusa
Kalendarium życia Bolesława Prusa
Słowniczek pojęć egipskich
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies