Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Rozdział dwudziesty szósty
Ramzes udaje się do świątyni Hator. Czuje dotyk niewidzialnych dłoni. Spędza czas na modłach oraz poznaje szkoły przy świątyni.
Niedaleko miasta Pi-Bast mieściła się świątynia bogini Hator. To właśnie do niej w miesiącu Paoni (marzec), o godzinie dziewiątej wieczór, udał się w towarzystwie dwóch kapłanów młody następca tronu. Szedł boso, okryty grubą płachtą, z głową posypaną popiołem. Przed bramą świątyni upadł na kolana i długo modlił się, po czym został wpuszczony do budynku. Wprowadzono go do małej celi, w której na ziemi leżała wiązka suchej trawy. Książę usiadł na niej i, patrząc na swoje pokaleczone długą drogą stopy, zastanawiał się, po co tu przyszedł, dobrowolnie rezygnując z rozrywek i wykwintnego życia. Przypomniał sobie spędzone w kapłańskiej szkole lata i przez chwilę miał ochotę opuścić to miejsce.
Po jakimś czasie wyszedł na dziedziniec budynku i ujrzał nocną procesję kapłanów, którzy oddawali hołd posągowi bogini. Stwierdził, że kapłani nie tylko zbierają bogactwa, lecz także skrupulatnie wypełniają swoją powinność. Nagle jakaś delikatna dłoń dotknęła jego głowy i nóg. Młody książę poczuł strach, lecz nikogo nie ujrzał. Wrócił do celi skruszony i wzburzony zajściem. Upadł na podłogę i zaczął się modlić, po raz pierwszy od wielu lat. Jakiś głos powiedział, że zostanie wysłuchany.
Na drugi dzień Ramzes obudził się spokojny i odmieniony. Sądził, że minionej nocy poznał moc bogów i otrzymał obietnicę łaski. Od tej pory, przez wiele dni, oddawał się pobożnym ćwiczeniom. Spędzał wiele godzin, modląc się, ogolił głowę i przywdział kapłański strój , a cztery razy na dobę uczestniczył w chórze najmłodszych kapłanów. Czuł odrazę do minionego życia, wypełnionego zabawami, ucztami i kobietami.
Pewnego dnia prorok świątyni wezwał go do siebie, przypominając, że głównym powodem pobytu księcia w świątyni była chęć poznania mądrości. Nakazał młodzieńcowi zapoznanie się ze szkołami. Ramzes udał się więc do oddziału pisania i czytania. W wielkiej sali siedziało kilkudziesięciu nagich uczniów z tabliczkami w rękach. Nauczyciel wyjaśniał im znaczenie nauki pisania. Potem książę poszedł do szkoły mierników, gdzie uczono, jak robić plany pól. Po kilku dniach odwiedził szkołę lekarską, gdzie leczono chorych i przygotowywano leki. Zapytał wielkiego lekarza, na czym opiera się sztuka lekarska, ponieważ słyszał, że choroba jest złym duchem, który zamieszkuje w człowieku i dręczy go głodem. Kapłan wyjaśnił mu, że lekarze kierują się przy leczeniu wpływem gwiazd i robieniu medykamentów. Wtedy Ramzes spytał, czy wszystko, co widział, ma być ową mądrością, która miała mu wyjaśnić powody ubożenia skarbca faraonów. Wielki lekarz odpowiedział, że kapłani ze świątyni Hator nie znają się na sprawach państwa, lecz wkrótce ma przybyć wielki mędrzec Pentuer, który odpowie na pytania nękające erpatre.
Rozdział dwudziesty siódmy„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaRozdział dwudziesty szósty
Ramzes udaje się do świątyni Hator. Czuje dotyk niewidzialnych dłoni. Spędza czas na modłach oraz poznaje szkoły przy świątyni.
Niedaleko miasta Pi-Bast mieściła się świątynia bogini Hator. To właśnie do niej w miesiącu Paoni (marzec), o godzinie dziewiątej wieczór, udał się w towarzystwie dwóch kapłanów młody następca tronu. Szedł boso, okryty grubą płachtą, z głową posypaną popiołem. Przed bramą świątyni upadł na kolana i długo modlił się, po czym został wpuszczony do budynku. Wprowadzono go do małej celi, w której na ziemi leżała wiązka suchej trawy. Książę usiadł na niej i, patrząc na swoje pokaleczone długą drogą stopy, zastanawiał się, po co tu przyszedł, dobrowolnie rezygnując z rozrywek i wykwintnego życia. Przypomniał sobie spędzone w kapłańskiej szkole lata i przez chwilę miał ochotę opuścić to miejsce.
Po jakimś czasie wyszedł na dziedziniec budynku i ujrzał nocną procesję kapłanów, którzy oddawali hołd posągowi bogini. Stwierdził, że kapłani nie tylko zbierają bogactwa, lecz także skrupulatnie wypełniają swoją powinność. Nagle jakaś delikatna dłoń dotknęła jego głowy i nóg. Młody książę poczuł strach, lecz nikogo nie ujrzał. Wrócił do celi skruszony i wzburzony zajściem. Upadł na podłogę i zaczął się modlić, po raz pierwszy od wielu lat. Jakiś głos powiedział, że zostanie wysłuchany.
Na drugi dzień Ramzes obudził się spokojny i odmieniony. Sądził, że minionej nocy poznał moc bogów i otrzymał obietnicę łaski. Od tej pory, przez wiele dni, oddawał się pobożnym ćwiczeniom. Spędzał wiele godzin, modląc się, ogolił głowę i przywdział kapłański strój , a cztery razy na dobę uczestniczył w chórze najmłodszych kapłanów. Czuł odrazę do minionego życia, wypełnionego zabawami, ucztami i kobietami.
Pewnego dnia prorok świątyni wezwał go do siebie, przypominając, że głównym powodem pobytu księcia w świątyni była chęć poznania mądrości. Nakazał młodzieńcowi zapoznanie się ze szkołami. Ramzes udał się więc do oddziału pisania i czytania. W wielkiej sali siedziało kilkudziesięciu nagich uczniów z tabliczkami w rękach. Nauczyciel wyjaśniał im znaczenie nauki pisania. Potem książę poszedł do szkoły mierników, gdzie uczono, jak robić plany pól. Po kilku dniach odwiedził szkołę lekarską, gdzie leczono chorych i przygotowywano leki. Zapytał wielkiego lekarza, na czym opiera się sztuka lekarska, ponieważ słyszał, że choroba jest złym duchem, który zamieszkuje w człowieku i dręczy go głodem. Kapłan wyjaśnił mu, że lekarze kierują się przy leczeniu wpływem gwiazd i robieniu medykamentów. Wtedy Ramzes spytał, czy wszystko, co widział, ma być ową mądrością, która miała mu wyjaśnić powody ubożenia skarbca faraonów. Wielki lekarz odpowiedział, że kapłani ze świątyni Hator nie znają się na sprawach państwa, lecz wkrótce ma przybyć wielki mędrzec Pentuer, który odpowie na pytania nękające erpatre.
Do świątyni przybywa Pentuer. Podczas nabożeństwa opowiada o przyczynach nieszczęścia państwa egipskiego, którymi są: zmniejszająca się liczba mieszkańców, ubożejący skarb faraona i mniejsza armia.
Do świątyni na oślicy przyjechał Pentuer, powitany przez kapłanów z wielką czcią i radością. W kilka dni później zjawili się również arcykapłan Mefres i prorok Mentezufis.
Pentuer ceniony był przede wszystkim za nadludzką pamięć i cudowny dar jasnowidzenia, jakim obdarzyli go bogowie. Po przyjeździe udał się na plac, gdzie miała odbyć się uroczystość i nie widziano go od tej pory. Przez osiem dni przygotowywał wszystko do procesji, a książę oddawał się postom i modlitwom. W końcu zjawili się u niego kapłani i wezwali na plac. Następca tronu przeszedł przez długi korytarz, na końcu którego stał kocioł z gotującą się smołą. Tuż obok mieścił się otwór w posadzce, z którego wydobywały się przekleństwa i ludzkie jęki. Arcykapłan Mefres wlał w otwór gorącą smołę, mówiąc, że w taki sposób giną zdrajcy świętych tajemnic. Ramzes był przerażony, rozumiejąc, że istnieje władza, przed którą uginają się nawet faraonowie. W milczeniu szedł za kapłanami na plac, gdzie został przedstawiony Pentuerowi. Książę rozpoznał kapłana, którego spotkał już podczas manewrów pod Pi-Bailos.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Beroes ostrzegał przed:a) buntem następcy faraona
b) wojną z Persją
c) nieurodzajem
d) wojną z Asyrią
Rozwiązanie
Ludzie oskarżali Sarę o:
a) zdradę narodu żydowskiego
b) uwiedzenie młodego faraona w celach majątkowych
c) opóźnienie się przypływu Nilu nieurodzaj
d) cudzołóstwo
Rozwiązanie
Miesiąc Hator, w którym wody Nilu stały się brunatne to:
a) luty
b) wrzesień
c) sierpień
d) marzec
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies