Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Przy sztabie znajdował się Herhor, który był jedynie obserwatorem. W jego lektyce podróżował Pentuer, kapłan i pisarz, który pochodził z ludu, lecz, dzięki wyjątkowym zdolnościom i doskonałej pamięci, zajmował ważne stanowisko w państwie. Co jakiś czas do lektyki ministra wojny podchodził niższy kapłan, żołnierz lub niewolnik, który informował pisarza o tym, co się działo na tyłach maszerującego pułku.
Piętnastego czerwca sztab następcy tronu znalazł się w odległości mili od pułków. Na czele jechał oddział konnych. Za nimi szli łucznicy i procarze. Dalej maszerowały dwa niewielkie oddziały piechoty, uzbrojone w topory i włócznie. Za przednią strażą znajdowała się lektyka ministra, a za nią greckie roty. Niespodziewanie nadjechał żołnierz, informując ministra, że zbliża się książę. Młody Ramzes był niezadowolony z powolnego marszu oddziału, ponieważ za dwie godziny miały nadciągnąć wojska Nitagera. Dowiedział się również, że nie wysłano żadnego patrolu do wąwozu. Herhor wyjaśnił erpatre, że nie dowodzi sztabem, a odpowiedzialny za to adiutant Tutmozis jeszcze śpi.
Nadszedł Tutmozis, powitał Ramzesa i zaproponował mu swoją lektykę. Poufale skrytykował księcia za wygląd i szepnął, że wiezie ze sobą Senurę. Erpatre uznał, że bitwa jest ważniejsza niż chwile rozkoszy z nałożnicą. W tym samym momencie zjawił się żołnierz, Eunana. Dostrzegł dwa skarabeusze na szosie i prosił o zatrzymanie pochodu, by złożyć hołd świętym żukom. Minister Herhor zdecydował, że wojsko nie może iść dalej szosą, by nie podeptać skarabeuszy, co byłoby złą wróżbą. Zdecydowano, że sztab przeprawi się przez pobliski wąwóz, co zdenerwowało Ramzesa. Rozkazał, aby Herhor przeprowadził oddział i w towarzystwie Tutmozisa poszedł w stronę pagórków.
Rozdział drugi
Sztab księcia przeprawia się przez wąwóz. Żołnierze zasypują kanał, wykopany przez starego niewolnika.
Adiutant Herhora objął dowództwo straży przedniej i sztab księcia zaczął przeprawiać się przez wąwóz. Służący niosący wachlarz ministra wojny zbliżył się do Pentuera i powiedział, że młody następca rozgniewał się na Herhora, o czym minister nigdy nie zapomni. Pisarz odparł, że księciu należała się nagana, ponieważ jest zbyt pewny siebie i impulsywny, a to może źle wpłynąć na jego przyszłość.
Po pół godziny straż przednia zatrzymała przejazd orszaku księcia. Drogę przecinał dość szeroki kanał i Herhor nakazał zasypanie przeszkody. Żołnierze zaczęli wykonywać rozkaz. Z głębi wąwozu nadszedł stary, zupełnie nagi chłop, niosący motykę. Widząc żołnierzy, skoczył ku nim i zaczął krzyczeć. Kanał należał do bogatego ekonoma. Jeden z żołnierzy odepchnął chłopa, który padł na kolana i błagał, aby nie zasypywali przesmyku, który kopał przez dziesięć lat nocami, żeby uzyskać wolność dla swojej rodziny i kawałek ziemi, na której miał być parobkiem. Płacząc, ruszył ku Herhorowi i ponowił prośbę. Minister obojętnie odepchnął chłopa i kazał żołnierzom kończyć pracę. Pentuer odwrócił głowę, nie mogąc patrzeć na to, jak żołnierze biją nieszczęśnika kijami. Oddział ruszył dalej, zostawiając zapłakanego starca.„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaPrzy sztabie znajdował się Herhor, który był jedynie obserwatorem. W jego lektyce podróżował Pentuer, kapłan i pisarz, który pochodził z ludu, lecz, dzięki wyjątkowym zdolnościom i doskonałej pamięci, zajmował ważne stanowisko w państwie. Co jakiś czas do lektyki ministra wojny podchodził niższy kapłan, żołnierz lub niewolnik, który informował pisarza o tym, co się działo na tyłach maszerującego pułku.
Piętnastego czerwca sztab następcy tronu znalazł się w odległości mili od pułków. Na czele jechał oddział konnych. Za nimi szli łucznicy i procarze. Dalej maszerowały dwa niewielkie oddziały piechoty, uzbrojone w topory i włócznie. Za przednią strażą znajdowała się lektyka ministra, a za nią greckie roty. Niespodziewanie nadjechał żołnierz, informując ministra, że zbliża się książę. Młody Ramzes był niezadowolony z powolnego marszu oddziału, ponieważ za dwie godziny miały nadciągnąć wojska Nitagera. Dowiedział się również, że nie wysłano żadnego patrolu do wąwozu. Herhor wyjaśnił erpatre, że nie dowodzi sztabem, a odpowiedzialny za to adiutant Tutmozis jeszcze śpi.
Nadszedł Tutmozis, powitał Ramzesa i zaproponował mu swoją lektykę. Poufale skrytykował księcia za wygląd i szepnął, że wiezie ze sobą Senurę. Erpatre uznał, że bitwa jest ważniejsza niż chwile rozkoszy z nałożnicą. W tym samym momencie zjawił się żołnierz, Eunana. Dostrzegł dwa skarabeusze na szosie i prosił o zatrzymanie pochodu, by złożyć hołd świętym żukom. Minister Herhor zdecydował, że wojsko nie może iść dalej szosą, by nie podeptać skarabeuszy, co byłoby złą wróżbą. Zdecydowano, że sztab przeprawi się przez pobliski wąwóz, co zdenerwowało Ramzesa. Rozkazał, aby Herhor przeprowadził oddział i w towarzystwie Tutmozisa poszedł w stronę pagórków.
Rozdział drugi
Sztab księcia przeprawia się przez wąwóz. Żołnierze zasypują kanał, wykopany przez starego niewolnika.
Adiutant Herhora objął dowództwo straży przedniej i sztab księcia zaczął przeprawiać się przez wąwóz. Służący niosący wachlarz ministra wojny zbliżył się do Pentuera i powiedział, że młody następca rozgniewał się na Herhora, o czym minister nigdy nie zapomni. Pisarz odparł, że księciu należała się nagana, ponieważ jest zbyt pewny siebie i impulsywny, a to może źle wpłynąć na jego przyszłość.
Rozdział trzeci
Ramzes jest oburzony władzą kapłanów i ich wpływem na losy państwa. Zamierza to zmienić, kiedy zostanie władcą. Spotyka Sarę – Żydówkę i postanawia odkupić ją od ojca. Wraca do sztabu.
Tymczasem, rozłoszczony Ramzes, wszedł na szczyt pagórka. Zaczął żalić się Tutmozisowi, że ma zostać władcą Egiptu, a musiał ulec woli Herhora. Mówił, że dawniej faraonowie rządzili państwem i dowodzili wojskami, a teraz jego rozmodlony ojciec poddawał się władzy kapłanów. Państwa sąsiednie przestają liczyć się z potęgą Egiptu. Izrael nie płaci haraczu w terminie, Fenicjanie wycofują okręty z floty władcy, a Chetowie, Babilon i Niniwa coraz bardziej się buntują. Rządy kapłanów sprawiły, że zmniejszyły się dochody faraona i armia jest mniejsza niż za czasów pradziada Ramzesa. Wojsko również ulega kapłanom i gdyby nie korpus grecki, faraon stałby się nędznym nomarchą.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Gdy Ramzes XII udał się wraz ze świtą do Teb, by podziękować bogom za przypływ zarządzanie sprawami państwowymi na czas nieobecności powierzył:a) Mefresowi
b) Herhorowi
c) Pentuerowi
d) synowi
Rozwiązanie
Sargon upokarza Ramzesa, pokonując na igrzyskach w świątyni Astoreth:
a) byka
b) panterę
c) krokodyla
d) lwa
Rozwiązanie
Fenicja celowo chciała wywołać wojnę między Egiptem a Asyrią, żeby później czerpać ogromne zyski, dostarczając obu stronom:
a) pieniądze
b) żywność
c) broń
d) konie
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies