Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Sargon leżał chory w swoim pałacu. Dopytywał Istubara, czy nikt nie dowiedział się o jego nieszczęściu. Był pewien, że wśród napastników widział następcę tronu i pamiętał, że ten złamał mu nos. Kapłan uspokoił go, mówiąc, że gdyby okazało się publicznie, że poseł zaleca się do fenickiej kapłanki, to okryłoby go to hańbą. Niespodziewanie pojawił się Ramzes i nim Sargon wyraził zgodę na przyjęcie następcy, wszedł do jego pokoju. Wizyta ucieszyła Asyryjczyka. Przekonał się, że to nie książę uczestniczył w napadzie. Erpatre zapewnił go, że nie jest odpowiedzialny za wszystko i w ramach przeprosin za nieprzyjemności podarował Sargonowi kosztowną tunikę.
Po zachodzie słońca Istubar przyprowadził do posła arcykapłana Mefresa i proroka Mentezufisa. Mentezufis przyniósł dobre wiadomości. Herhor napisał list, w którym donosił, ze faraon oczekuje na Sargona i przychyla się do zawarcia traktatu. Asyryjczyk wątpił w dotrzymanie umowy. Obawiał się, że po objęciu tronu młody Ramzes zapragnie wojny, a że jest odważny i nienawidzi Asyryjczyków doprowadzi do starcia państw. Kapłani zapewnili go, że powstrzymają księcia. Wówczas Sargon roześmiał się. Otwarcie przyznał, że jest pewien, że następca doskonale wie o traktacie, ponieważ Fenicjanie są zbyt spokojni i pewni tego, iż mają w erpatre obrońcę, który ochroni ich przed Asyrią.
Mefres i Mentezufis byli zaskoczeni, gdyż nie brali pod uwagę tego, że Ramzes mógłby pokrzyżować ich plany. Istubar odpowiedział, że obowiązkiem Sargona jest zawarcie traktatu i nie będzie istotne, w jaki sposób kapłani dotrzymają jego wykonania. Poseł spoważniał i rzekł, że szkoda będzie młodego następcy, bo jest on wielkim wojownikiem i wspaniałomyślnym panem.
Rozdział trzydziesty siódmy
Arcykapłani chcą się przekonać, czy Ramzes wie o ich zamiarach. Mówią mu o traktacie z Asyrią. Książę uważa, że taki układ byłby zdradą państwa. Tutmozis mówi mu o chorobie faraona. Sara ostrzega następcę przed Hiramem. Ramzes idzie do Kamy, aby ustalić, czy to Lykon pobił Sargona. Hiram mówi mu, że Fenicjanie zgodzili się, aby kapłanka została jego kochanką.
Po wizycie u Sargona kapłani postanowili przekonać się, czy Ramzes rzeczywiście wie o wszystkim i następnego dnia udali się do młodego księcia. Mefres zapytał go o kontakty z Fenicjanami. Następca domyślił się prawdziwego celu nieoczekiwanej wizyty. Spokojnie odparł, że gdyby kapłani udzielali mu pożyczek, to z nimi musiałby się częściej widywać, a tak musi się przyjaźnić z Fenicjanami. Wówczas kapłani zarzucili mu, że w nocy odwiedza Kamę i pod wpływem dziewczyny nabrał niechęci do asyryjskiego posła. Ramzes opanował gniew i odpowiedział, że dopóki kapłanka nie zamieszka w jego domu, będzie ją odwiedzał. Wtedy Mentezufis wspomniał o traktacie z Asyrią, na mocy którego Egipt zrzeknie się Fenicji i części Azji. Książę uznał, że tylko zdrajcy mogliby namówić faraona do podobnego upokorzenia.„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaSargon leżał chory w swoim pałacu. Dopytywał Istubara, czy nikt nie dowiedział się o jego nieszczęściu. Był pewien, że wśród napastników widział następcę tronu i pamiętał, że ten złamał mu nos. Kapłan uspokoił go, mówiąc, że gdyby okazało się publicznie, że poseł zaleca się do fenickiej kapłanki, to okryłoby go to hańbą. Niespodziewanie pojawił się Ramzes i nim Sargon wyraził zgodę na przyjęcie następcy, wszedł do jego pokoju. Wizyta ucieszyła Asyryjczyka. Przekonał się, że to nie książę uczestniczył w napadzie. Erpatre zapewnił go, że nie jest odpowiedzialny za wszystko i w ramach przeprosin za nieprzyjemności podarował Sargonowi kosztowną tunikę.
Po zachodzie słońca Istubar przyprowadził do posła arcykapłana Mefresa i proroka Mentezufisa. Mentezufis przyniósł dobre wiadomości. Herhor napisał list, w którym donosił, ze faraon oczekuje na Sargona i przychyla się do zawarcia traktatu. Asyryjczyk wątpił w dotrzymanie umowy. Obawiał się, że po objęciu tronu młody Ramzes zapragnie wojny, a że jest odważny i nienawidzi Asyryjczyków doprowadzi do starcia państw. Kapłani zapewnili go, że powstrzymają księcia. Wówczas Sargon roześmiał się. Otwarcie przyznał, że jest pewien, że następca doskonale wie o traktacie, ponieważ Fenicjanie są zbyt spokojni i pewni tego, iż mają w erpatre obrońcę, który ochroni ich przed Asyrią.
Mefres i Mentezufis byli zaskoczeni, gdyż nie brali pod uwagę tego, że Ramzes mógłby pokrzyżować ich plany. Istubar odpowiedział, że obowiązkiem Sargona jest zawarcie traktatu i nie będzie istotne, w jaki sposób kapłani dotrzymają jego wykonania. Poseł spoważniał i rzekł, że szkoda będzie młodego następcy, bo jest on wielkim wojownikiem i wspaniałomyślnym panem.
Rozdział trzydziesty siódmy
Arcykapłani chcą się przekonać, czy Ramzes wie o ich zamiarach. Mówią mu o traktacie z Asyrią. Książę uważa, że taki układ byłby zdradą państwa. Tutmozis mówi mu o chorobie faraona. Sara ostrzega następcę przed Hiramem. Ramzes idzie do Kamy, aby ustalić, czy to Lykon pobił Sargona. Hiram mówi mu, że Fenicjanie zgodzili się, aby kapłanka została jego kochanką.
Mefres wyjaśnił, że tego wymaga bezpieczeństwo państwa i byłoby to tymczasowe rozwiązanie problemów. Ramzes wybuchł złością. Zarzucił kapłanom, że otaczają go szpiegami i za bardzo ingerują w jego sprawy. On nigdy by nie podpisał tak haniebnego dla Egiptu traktatu. Kapłani wyszli od księcia przekonani, że zapewni spokój państwu i nie złamie warunków umowy.
Następca wezwał Tutmozisa i wybuchł płaczem. Opowiadał ulubieńcowi o układach z Asyrią. Jego rozpacz potęgował fakt, że Egipt tak łatwo zrzekł się zaległych danin. Był pewien, że wojna dla ubożejącego państwa byłaby dobrym rozwiązaniem. Zyskałby niewolników, którzy w ciągu kilku lat odzyskaliby utracone pod piaskami grunty, a lud egipski odpocząłby od pracy ponad siły. Tutmozis zapewnił go, że cała arystokracja, nomarchowie i oficerowie są oburzeni na wieść o umowie z Asyrią i z chęcią poprą następcę. Zrezygnowany Ramzes był jednak świadomy, że uznano by to za bunt przeciwko faraonowi. Adiutant wyjawił mu, że ma wiadomości o ciężkiej chorobie władcy, który pragnie śmierci, lecz kapłani utrzymują go przy życiu, ponieważ chcą bez przeszkód podpisać układ z Asyryjczykami. Kiedy książę obejmie tron, będzie mógł zebrać wojsko i ruszyć na wojnę, dzięki której wszyscy coś zyskają. Jest pewien, że na rozkaz Ramzesa żołnierze wydobędą skarby z Labiryntu, a drogę wskażą im młodzi kapłani. Zmiana poglądów Tutmozisa zaskoczyła Ramzesa. Dawniej ulubieniec bał się arcykapłanów, a teraz otwarcie buntuje się przeciwko ich postępowaniu. Przyjaciel wyjaśnił mu, że Fenicjanie za jakiś czas podbuntują plemiona azjatyckie, żeby wojska egipskie uzyskały powód do przekroczenia granic, a później połączą się z nimi i stworzą potężną armię. Kapłani na razie są zbyt pewni swojej potęgi. Pychą i chciwością zniechęcili do siebie cały Egipt, dlatego arystokracja, wojsko i niżsi kapłani czekają na znak, by zabrać skarby ze świątyń i odebrać arcykapłanom władzę.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Sargon upokarza Ramzesa, pokonując na igrzyskach w świątyni Astoreth:a) lwa
b) byka
c) panterę
d) krokodyla
Rozwiązanie
Ramzes pożycza pieniądze od Dagona oddając mu w zamian:
a) prawo sprzedaży niewolników
b) prawo uprawy żyznych ziem
c) folwarki w dzierżawę
d) administrację pałacu
Rozwiązanie
Nomarcha to nazwa naczelnika nomu w starożytnym Egipcie pochodząca od:
a) Fenicjan
b) Żydów
c) Babilończyków
d) Greków
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies