Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon

„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie

Autor: Dorota Blednicka

Nomarcha
Grecka nazwa naczelnika nomu w starożytnym Egipcie. Nomarcha pełnił początkowo rolę kierownika prac rolnych na terenie nomu (gospodarczy charakter urzędu). W okresie Starego Państwa nomarcha był księciem prowincji i miał władzę administracyjną, wojskową, prawną i religijną (pierwszy kapłan lokalnego bóstwa).

Tutmozis był zaskoczony słowami i wiedzą księcia. Ramzes wyjaśnił, że pochodzi z rodu kapłanów, którzy uczyli go, zanim został wybrany następcą tronu. Groził, że kiedy zostanie faraonem, ukróci władzę kapłanów, a wcześniej sięgnie po ich skarbiec, który jest zasobniejszy od faraonowego. Tutmozis starał się uspokoić Ramzesa, mówiąc, że przeciwko niemu stanie cały naród. Książe odparł, że ma poparcie wojska i części urzędników.

Po drugiej stronie pagórka dostrzegli niewielki folwark. Niespodziewanie usłyszeli kobiecy głos, nawołujący kurę. Tutmozis dostrzegł piękną dziewczynę. Książę stanął jej na drodze i zapytał, kim jest. Dziewczyna była przerażona, lecz po chwili uspokoiła się i zwróciła do Ramzesa z pytaniem, skąd przyszedł i oświadczyła, że znalazł się na ziemi, na którą nie można wchodzić, bo należy do wielkiego pana.

Rozmowa z dziewczyną poprawiła nastrój księcia. Dowiedział się, że miała na imię Sara i była córką rządcy folwarku, Gedeona. Ramzes, słysząc, że Sara jest Żydówką, spochmurniał, lecz Tutmozis powiedział, że Żydówki są skromniejsze i trudniejsze, co nadaje ich miłości wdzięk. Sara odparła, że żadna Żydówka nie będzie niczyją kochanką. Wtedy Tutmozis zapytał, czy nie zostałaby kochanką nomarchy. Dziewczyna przyglądała się mężczyznom z uwagą i dostrzegła złoty łańcuch na szyi Ramzesa. Chciała dowiedzieć się, kim są, lecz książę spytał, czy jej się podoba. Sara odpowiedziała, że jest piękny, lecz obawia się go, bo nie wie, kim jest.

Rozległ się dźwięk trąbki, która wzywała Ramzesa. Następca spytał Sarę, czy gdyby był przyszłym faraonem, to zostałaby jego kochanką. Dziewczyna upadła na kolana, a erpatre dał jej złoty łańcuch i nakazał, aby oddała go ojcu, bo właśnie kupił ją od niego. Pocałował ją w usta i razem z Tutmozisem pobiegł w stronę wąwozu.
Rozdział czwarty
Wojska Nitagera uniemożliwiają przejście sztabu. Ramzes nakazuje atak i odnosi zwycięstwo. W drodze powrotnej dostrzegają wiszącego niewolnika na drzewie. Herhor nakazuje obić Eunanę, który nie zauważył odejścia księcia.

U wyjścia z wąwozu sztab następcy faraona zatrzymał się przed czterema szeregami innego wojska. Gdy zjawił się książę, usłyszał od ministra Herhora, że zostali odcięci od pułków wojskami Nitagera, które nieoczekiwanie wyszły z pustyni. Ramzes chwycił miecz i nakazał Grekom ruszać za sobą. Jego oddział zaatakował przeciwników i rozdzielił ich szeregi.

Do Ramzesa podszedł generał Nitager i oznajmił, że zwyciężył, ponieważ tylko wielki wódz potrafił w taki sposób wydostać się z opresji. Herhor był niezadowolony ze sposobu, w jaki wygrał młody erpatre. Nitager bronił Ramzesa, mówiąc, że chciał zaskoczyć sztab księcia dla żartu, lecz nie spodziewał się, że młodzieniec zachowa się tak dzielnie i popsuje mu plany.

Manewry zostały zakończone. Ramzes w towarzystwie ministra i wodzów pojechał do wojsk pod Pi-Bailos. Powitał pułki Nitagera, a swoim żołnierzom nakazał iść na wschód. Następnie zawrócił do Memfis. W pobliżu wejścia do wąwozu, książę wezwał Tutmozisa i kazał mu udać się do ojca Sary, aby oznajmić mu, że oddaje mu folwark pod stolicą. Tutmozis obiecał przyszłemu władcy, że za dwa dni będzie miał dziewczynę u siebie.

Po odejściu Tutmozisa, straż przednia dostrzegła wiszącego na drzewie człowieka. Ramzes, słysząc, że wisielcem jest chłop, któremu żołnierze zakopali kanał, zatrzymał konia i ze współczuciem wysłuchał historii nieszczęśnika. Przez długi czas jechał potem w milczeniu, czując, że uczyniono wielką krzywdę niewolnikowi.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37  

Szybki test:

W nomesie Hak Ramzes wysłuchuje raportu o prowadzeniu prowincji. Nomarcha za zubożenie Egiptu obwinia:
a) słabość armii
b) cudzoziemców
c) złe zarządzanie niewolnikami
d) niechęć ludzi do kapłanów
Rozwiązanie

Ulubieńcem następcy faraona był:
a) Nitager
b) Pentuer
c) Herhor
d) Tutmozis
Rozwiązanie

W północno – wschodniej części Memfisu, w dzielnicy cudzoziemskiej Fenicjanin Asarhadon prowadził zajazd:
a) „Szalbierz”
b) „Na rubieży”
c) „Pod Okrętem”
d) „W dolinie”
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
„Faraon” - streszczenie w pigułce
Czas i miejsce akcji „Faraona”
Geneza „Faraona”
Życiorys Bolesława Prusa
„Faraon” jako powieść historyczna
Tragizm postaci Ramzesa XIII
Walka o władzę w Egipcie – konflikt między Ramzesem XIII a kapłanami
Obraz społeczeństwa egipskiego w „Faraonie” Prusa
Kompozycja utworu i narrator w „Faraonie”
Główne wątki „Faraona” Bolesława Prusa
Plan wydarzeń „Faraona”
Motywy literackie w „Faraonie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Faraonie”
Realizm „Faraona”
Przyczyny kryzysu państwa egipskiego
Państwo i jego problemy w „Faraonie”
Charakterystyka pozostałych bohaterów
Ramzes (później Ramzes XIII) – szczegółowa charakterystyka
Uniwersalna wymowa „Faraona”
Rola kapłanów w Egipcie
„Faraon” na szklanym ekranie
Plan reform Ramzesa XIII i rządy Herhora
Kalendarium twórczości Bolesława Prusa
Kalendarium życia Bolesława Prusa
Słowniczek pojęć egipskich
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies