Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Na postoju Herhor wezwał Eunanę. W obecności oficerów i żołnierzy oświadczył, że z chwilą zakończenia manewrów, władza wojskowa ponownie należy do niego. Początkowo chwalił czujność i pobożność Eunany, który dostrzegł z bardzo daleka święte skarabeusze i uratował w ten sposób obóz przed świętokradztwem. Podarował mu pierścień z wizerunkiem bogini Mut. Następnie skarcił żołnierza za to, że nie zauważył odejścia następcy tronu i nakazał obić go pięćdziesięcioma kijami. Oficerowie wymierzyli karę Eunanie, który bez słowa skargi i jęku przyjął razy.
Orszak ruszył. Adiutant niosący wachlarz i Pentuer rozmawiali o powieszonym chłopie. Pisarz powiedział, że niewolnikowi musiało być bardzo źle, skoro popełnił samobójstwo. Żalił się na dolę biedaków, których życie znał bardzo dobrze. Według słów adiutanta, nie lepiej powodziło się w Egipcie cudzoziemcom, z których nawet chłop mógł szydzić. Pentuer twierdził jednak, że chłopi są niewolnikami, którzy nie mogą decydować o swoim życiu, są bici, sprzedawani, mordowani, a biednemu samobójcy zniszczono dziesięcioletnią pracę. Odczuwał ból, ponieważ jego serce dostrzegało niesprawiedliwość wobec ubogich. Adiutant ostrzegł go, aby nie myślał o rzeczach niebezpiecznych.
Leżący na wozie Eunana śpiewał pieśń o niedoli żołnierzy, którzy już jako dzieci byli przenoszeni do koszar i bici za każde nieposłuszeństwo. Na wojnę szli, niosąc na plecach jedzenie i pijąc zgniłą wodę. W Egipcie karano ich za każde przewinienie kijami.
Rozdział piąty
Książę wraca do Memfis. Obiecuje żołnierzom nagrodę za dzielną walkę, co nie podoba się Herhorowi. Tutmozis przyjeżdża z wiadomością, że wykupił dla Ramzesa Sarę. Słyszą tajemniczy głos z ogrodu.
Przed Memfis Ramzes zatrzymał konia i przemówił do swojej świty, dziękując im za zwycięstwo. Oznajmił również, że pragnie ich wynagrodzić za odwagę i wsparcie, przyznając wynagrodzenie. Herhor przeznaczył swoją część na rzecz wojska. Żołnierze wiwatowali na cześć księcia. Erpatre odjechał do miasta, a za nim ruszył w lektyce Herhor. Minister wojny spytał Pentuera, czy następca tronu dobrze zrobił, wypowiadając swoją wolę w obecności wojska. Zastanawiał się też, skąd młody książę weźmie tak ogromną kwotę pieniędzy, skoro nawet faraon nie ma za co zapłacić pułkom Nitagera. Prosił, aby pisarz zapamiętał wszystko, co widział i słyszał, a następnie powtórzył to w kolegium kapłańskim. Zanim jednak zgromadzenie zostanie zwołane, minister wojny postanowił nieco uspokoić młodego Ramzesa, licząc na pomoc starego władcy.
Tymczasem książę dojechał do pałacu faraona, który stał na wzgórzu za miastem. Nie został przyjęty przez ojca, który ubierał właśnie bogów do snu. Miał przyjść do faraona dopiero następnego dnia, po radzie wojennej. Erpatre zapytał strażnika o obie królowe. Okazało się, że pierwsza modliła się w pokoju zmarłego syna, a jego matka przyjmowała posła fenickiego, który przywiózł jej dary od kobiet z Tyru. W parku dostrzegł ludzi z pochodniami, którzy ściągali z drzewa jego szalonego brata. Spytał urzędnika, co mówiono o manewrach. Urzędnik odparł, że słyszano już w pałacu o odcięciu sztabu przez Nitagera i że krążyły pogłoski o karze, którą następca tronu wymierzył jakiemuś oficerowi, a przewodnika rozkazał powiesić. Jeden z adiutantów księcia rzekł, że to same kłamstwa.„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaNa postoju Herhor wezwał Eunanę. W obecności oficerów i żołnierzy oświadczył, że z chwilą zakończenia manewrów, władza wojskowa ponownie należy do niego. Początkowo chwalił czujność i pobożność Eunany, który dostrzegł z bardzo daleka święte skarabeusze i uratował w ten sposób obóz przed świętokradztwem. Podarował mu pierścień z wizerunkiem bogini Mut. Następnie skarcił żołnierza za to, że nie zauważył odejścia następcy tronu i nakazał obić go pięćdziesięcioma kijami. Oficerowie wymierzyli karę Eunanie, który bez słowa skargi i jęku przyjął razy.
Orszak ruszył. Adiutant niosący wachlarz i Pentuer rozmawiali o powieszonym chłopie. Pisarz powiedział, że niewolnikowi musiało być bardzo źle, skoro popełnił samobójstwo. Żalił się na dolę biedaków, których życie znał bardzo dobrze. Według słów adiutanta, nie lepiej powodziło się w Egipcie cudzoziemcom, z których nawet chłop mógł szydzić. Pentuer twierdził jednak, że chłopi są niewolnikami, którzy nie mogą decydować o swoim życiu, są bici, sprzedawani, mordowani, a biednemu samobójcy zniszczono dziesięcioletnią pracę. Odczuwał ból, ponieważ jego serce dostrzegało niesprawiedliwość wobec ubogich. Adiutant ostrzegł go, aby nie myślał o rzeczach niebezpiecznych.
Leżący na wozie Eunana śpiewał pieśń o niedoli żołnierzy, którzy już jako dzieci byli przenoszeni do koszar i bici za każde nieposłuszeństwo. Na wojnę szli, niosąc na plecach jedzenie i pijąc zgniłą wodę. W Egipcie karano ich za każde przewinienie kijami.
Rozdział piąty
Książę wraca do Memfis. Obiecuje żołnierzom nagrodę za dzielną walkę, co nie podoba się Herhorowi. Tutmozis przyjeżdża z wiadomością, że wykupił dla Ramzesa Sarę. Słyszą tajemniczy głos z ogrodu.
Przed Memfis Ramzes zatrzymał konia i przemówił do swojej świty, dziękując im za zwycięstwo. Oznajmił również, że pragnie ich wynagrodzić za odwagę i wsparcie, przyznając wynagrodzenie. Herhor przeznaczył swoją część na rzecz wojska. Żołnierze wiwatowali na cześć księcia. Erpatre odjechał do miasta, a za nim ruszył w lektyce Herhor. Minister wojny spytał Pentuera, czy następca tronu dobrze zrobił, wypowiadając swoją wolę w obecności wojska. Zastanawiał się też, skąd młody książę weźmie tak ogromną kwotę pieniędzy, skoro nawet faraon nie ma za co zapłacić pułkom Nitagera. Prosił, aby pisarz zapamiętał wszystko, co widział i słyszał, a następnie powtórzył to w kolegium kapłańskim. Zanim jednak zgromadzenie zostanie zwołane, minister wojny postanowił nieco uspokoić młodego Ramzesa, licząc na pomoc starego władcy.
Ramzes udał się do swojego pałacu. Około północy zjawił się u niego Tutmozis. Oznajmił, że Sara zjawi się pojutrze, choć jej ojciec z ciężkim sercem zgodził się, aby została kochanką Egipcjanina i, że dziewczyna kosztowała młodego księcia folwark, dwa talenty rocznie w gotówce, a jednorazowo dziesięć krów, byczka, łańcuch i bransoletę. Podczas rozmowy z ojcem, Żydówka chodziła między drzewami, a po jej skończeniu powiedziała, że gdyby ojciec nie oddał jej Ramzesowi, to rzuciłaby się ze skały. Następca opowiedział ulubieńcowi o powieszonym niewolniku. Nakazał, żeby odnaleziono jego dzieci, wykupiono je z niewoli i dano im kawałek ziemi w dzierżawę. Tutmozis prosił, by zrobiono to w wielkiej tajemnicy, żeby inni chłopi nie wieszali się w nadziei, że książę w podobny sposób wynagrodzi ich rodziny.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Stolica państwa faraona to:a) Giza
b) Kair
c) Teby
d) Memfis
Rozwiązanie
Ludzie oskarżali Sarę o:
a) zdradę narodu żydowskiego
b) opóźnienie się przypływu Nilu nieurodzaj
c) uwiedzenie młodego faraona w celach majątkowych
d) cudzołóstwo
Rozwiązanie
Wśród darów dla faraona od króla Assara nie było:
a) konia
b) hełmu
c) miecza
d) kielicha
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies