Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Niespodziewanie usłyszeli dochodzący z ogrodu głos, pozdrawiający następcę tronu. Erpatre zapytał, kto to i usłyszał, że przemawia do niego skrzywdzony lud egipski. Wysłana na poszukiwania służba nie znalazła nikogo. Ramzes zastanawiał się, czy był to duch powieszonego niewolnika, lecz Tutmozis uspokoił go, twierdząc, że raczej był to ktoś, kogo można nazwać przyjacielem księcia. W kilka minut później obaj zasnęli.
Rozdział szósty
Faraon pyta generałów o zachowanie syna podczas manewrów. Wodzowie chwalą dzielność i waleczność Ramzesa. Herhor uważa, że książę pomimo zwycięstwa popełnił błędy. Faraon oznajmia synowi, że nie uczynił go dowódcą korpusu.
Do pałacu faraona wiodła brama, na szczycie której był herb państwa: skrzydlata kula, zza której wychylały się dwa węże. Przez nią wchodziło się na dziedziniec, a dalej szło się do sali, gdzie tego dnia zebrali się wezwani przez władcę kapłani, minister wojny Herhor oraz wodzowie Nitager i Patrokles. Ramzes XII przed naradą złożył w swojej kaplicy ofiary bogom.
Po jakimś czasie, w asyście gwardzistów i kapłanów, pojawił się faraon. Zgromadzeni upadli na twarz, jedynie Patrokles jako barbarzyńca ukłonił się, a Nitager przyklęknął. Faraon zasiadł na hebanowym tronie. Pisarz poinformował go, że Nitager przywiózł haracz od podbitych narodów. Ramzes XII poprzez pisarza zapytał generała, co sądzi o wojskowych zdolnościach następcy tronu. Nitager zwrócił się bezpośrednio do władcy, przypominając mu, że dwadzieścia lat temu dał mu prawo stawania przed nim w sandałach, czego nie wypełniono podczas tej wizyty. Z faraonem zostali tylko Herhor i dwaj wodzowie. Władca ponowił pytanie. Nitagera odpowiedział, że młody książę będzie wielkim wodzem. W obliczu klęski nie stracił żołnierskiego rozsądku, lecz poprowadził swoją armię do ataku. Herhor potwierdził słowa generała, dodał jednak, że erpatre popełnił wiele błędów, zaniedbując sztab. Wówczas Patrokles zarzucił ministrowi wojny, że kazał wojsku zejść z głównego gościńca, po tym, jak na drodze dostrzeżono skarabeusze. Herhor odparł, że tylko szacunek wobec bogów może powstrzymać lud przeciwko faraonowi. Poradził władcy, aby nagrodził syna dziesięcioma talentami i złotym łańcuchem, lecz na razie nie zasłużył on na dowodzenie korpusem Menfi. Jego zdaniem książę jest zbyt młody i niedoświadczony, w niczym nie dorównuje takim wodzom jak Nitager czy Patrokles. Faraon oznajmił, że podejmie mądrą i sprawiedliwą decyzję, po czym odszedł do gabinetu.
Przyszedł następca tronu, a faraon powitał syna z radością, mówiąc, że właśnie chwalono jego roztropność. Oznajmił mu, że zostanie wynagrodzony dziesięcioma talentami, łańcuchem i dwoma pułkami greckimi, z którymi będzie mógł ćwiczyć. Za rok zostaną powtórzone manewry i jeżeli tym razem erpatre nie popełni błędu, dostanie korpus Menfi. Rozgniewany Ramzes odparł, że na decyzję ojca miał zapewne duży wpływ Herhor. Władca na prośbę księcia, oddalił świtę. Kiedy zostali sami, młodzieniec żalił się ojcu, że minister wojny jest jego wrogiem. Władca nakazał synowi spokój. Książę zarzucił kapłanom dumę i chęć władzy. Rozgniewany faraon odpowiedział, że to on rządzi armią i państwem. Przed jego oczami nie ukryje się nic, nawet to, że Ramzes opuścił swój sztab, by uwodzić żydowską dziewczynę. „Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaNiespodziewanie usłyszeli dochodzący z ogrodu głos, pozdrawiający następcę tronu. Erpatre zapytał, kto to i usłyszał, że przemawia do niego skrzywdzony lud egipski. Wysłana na poszukiwania służba nie znalazła nikogo. Ramzes zastanawiał się, czy był to duch powieszonego niewolnika, lecz Tutmozis uspokoił go, twierdząc, że raczej był to ktoś, kogo można nazwać przyjacielem księcia. W kilka minut później obaj zasnęli.
Rozdział szósty
Faraon pyta generałów o zachowanie syna podczas manewrów. Wodzowie chwalą dzielność i waleczność Ramzesa. Herhor uważa, że książę pomimo zwycięstwa popełnił błędy. Faraon oznajmia synowi, że nie uczynił go dowódcą korpusu.
Do pałacu faraona wiodła brama, na szczycie której był herb państwa: skrzydlata kula, zza której wychylały się dwa węże. Przez nią wchodziło się na dziedziniec, a dalej szło się do sali, gdzie tego dnia zebrali się wezwani przez władcę kapłani, minister wojny Herhor oraz wodzowie Nitager i Patrokles. Ramzes XII przed naradą złożył w swojej kaplicy ofiary bogom.
Po jakimś czasie, w asyście gwardzistów i kapłanów, pojawił się faraon. Zgromadzeni upadli na twarz, jedynie Patrokles jako barbarzyńca ukłonił się, a Nitager przyklęknął. Faraon zasiadł na hebanowym tronie. Pisarz poinformował go, że Nitager przywiózł haracz od podbitych narodów. Ramzes XII poprzez pisarza zapytał generała, co sądzi o wojskowych zdolnościach następcy tronu. Nitager zwrócił się bezpośrednio do władcy, przypominając mu, że dwadzieścia lat temu dał mu prawo stawania przed nim w sandałach, czego nie wypełniono podczas tej wizyty. Z faraonem zostali tylko Herhor i dwaj wodzowie. Władca ponowił pytanie. Nitagera odpowiedział, że młody książę będzie wielkim wodzem. W obliczu klęski nie stracił żołnierskiego rozsądku, lecz poprowadził swoją armię do ataku. Herhor potwierdził słowa generała, dodał jednak, że erpatre popełnił wiele błędów, zaniedbując sztab. Wówczas Patrokles zarzucił ministrowi wojny, że kazał wojsku zejść z głównego gościńca, po tym, jak na drodze dostrzeżono skarabeusze. Herhor odparł, że tylko szacunek wobec bogów może powstrzymać lud przeciwko faraonowi. Poradził władcy, aby nagrodził syna dziesięcioma talentami i złotym łańcuchem, lecz na razie nie zasłużył on na dowodzenie korpusem Menfi. Jego zdaniem książę jest zbyt młody i niedoświadczony, w niczym nie dorównuje takim wodzom jak Nitager czy Patrokles. Faraon oznajmił, że podejmie mądrą i sprawiedliwą decyzję, po czym odszedł do gabinetu.
Rozdział siódmy
Ramzes spotyka się z matką, która radzi mu, aby odsunął od siebie Sarę. Mówi też ile Egipt zawdzięcza mądrości i wiedzy kapłanów i ostrzega go przed Fenicjanami. Po wyjściu księcia, kobieta słyszy tajemniczy głos.
W kilka dni później Ramzes został wezwany przez Nikotris, drugą żonę faraona. Książę wyznał jej, że potrzebuje piętnastu talentów. Matka była zaskoczona, mówiąc, że przecież kilka dni wcześniej wypłacono mu ze skarbca dziesięć talentów. Spytała, czy potrzebuje pieniędzy dla Sary. Ramzes wyjaśnił, że obiecał wojsku zapłatę za udział w manewrach. Nikotris odparła, że syn nie radził się jej i wybrał Żydówkę. Chciała dać mu niewolnicę fenicką z dziesięcioma talentami posagu. Książę poprosił, żeby matka nie uprzedzała się do jego wybranki, wyjaśniając, że wszystkie pogłoski na temat Żydów są oszczerstwami. Królowa powiedziała, że Żydzi, uciekając z Egiptu, wynieśli ogromne skarby i głoszą wiarę w jedynego boga. Ostrzegła syna przed wpływem Sary. Według Ramzesa były to jedynie plotki rozgłaszane przez kapłanów, którzy nie chcą dopuścić do faraona ludzi innej wiary. Słowa syna zaskoczyły kobietę. Zarzuciła mu, że stał się wrogiem kapłanów, choć był ich ukochanym uczniem. Nie powinien też nienawidzić Herhora, który stanowisko zawdzięcza jej ojcu. Ramzes oznajmił matce, że gdy obejmie tron kapłani będą jego sługami, a nie ministrami. Nikotris upomniała syna, mówiąc, że Egipt wiele zawdzięcza mądrości kapłanów, a dzięki ich modłom Ramzes XII panuje już trzydzieści trzy lata, unikając wojen, które mogłyby zgubić państwo. Książę uważał jednak, że jedna wojna wystarczyłaby, aby zasilić skarbiec kraju. Królowa nakazała mu zająć się greckimi pułkami i pozbyć się jak najszybciej Sary, a nie wnikać w sprawy państwa. Wyjaśniła, że gdyby następca miał z żydowską dziewczyną syna, to sprawy skomplikowałyby się. Poprosiła, żeby publicznie nie obrażał kapłanów. Wyjaśniła, że nie może liczyć na pieniądze ze skarbca państwa, lecz zawsze może poprosić o pomoc kapłanów. Jej rada oburzyła następcę, który stwierdził, że woli pożyczyć potrzebną kwotę od Fenicjan niż ukorzyć się przed znienawidzonymi kapłanami. Nikotris ostrzegła go, że Fenicjanie biorą duży zastaw i kto raz skorzysta z ich usług, nie będzie potrafił później z nich zrezygnować.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
Szybki test:
Sarę przed ukamienowaniem ratuje tajemniczy kapłan odziany w skórę:a) tygrysa
b) pantery
c) wielbłąda
d) lwa
Rozwiązanie
Kama zapytana przez księcia o imię odparła, że brzmi ono:
a) Rozkosz
b) Podniecenie
c) Niewinność
d) Pieszczota
Rozwiązanie
Miesiąc Hator, w którym wody Nilu stały się brunatne to:
a) luty
b) sierpień
c) marzec
d) wrzesień
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies