Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Ramzes odparł, że wojenne rzemiosło i sprawy państwowe nie pozwolą mu zajmować się obrzędami religijnymi. Dostrzegł łagodnego Sema i wyznaczył go na swego zastępcę. Wybór ten wzbudził podziw zebranych dostojników. Arcykapłan Sem był bowiem najbardziej godną osobą na to stanowisko. Decyzja faraona najbardziej ugodziła w dumę Herhora i Mefresa.
W chwilę później Ramzes XIII zasiadł na tronie i Herhor podał mu na tacy białą i czerwoną czapkę koronę otoczoną złotym wężem. Było to jedynie objęcie władzy, a nie koronacja. Młody faraon powtórzył za arcykapłanem Semem modlitwy, później zaś wyszedł.Podniósłszy ręce, zwrócił się kolejno ku czterem stronom świata. Tego dnia wszyscy przestępcy w państwie, których skazano, zostali ułaskawieni.
Po tych zajęciach władca miał się udać na posiłek. Zapytał o zwłoki ojca i kiedy usłyszał, że zostały przekazane balsamistom, z trudem pohamował łzy. Królowa Nikotris poprosiła o widzenie faraona, aby mu złożyć hołd. Ramzes nie zgodził się, aby to matka go witała i sam udał się do niej. Kobieta siedziała w pustej izbie na kamieniu. Była bosa, ubrana w grubą koszulę. Czoło miała pomazane błotem, a na splątanych włosach popiół. Na widok syna pochyliła się, by upaść mu do stóp, lecz młodzieniec powstrzymał ją, płacząc. Nikotris pobłogosławiła go, przekazując ostatnie słowa. Stary faraon prosił o pamięć, a najwyższej radzie nakazał, aby była posłuszna młodemu władcy. Ramzes żalił się matce, że Herhor zuchwale założył infułę jego dziada, Amenhotepa. Królowa zalecała rozwagę i błagała, aby nie dopuścił do zatargu z kapłanami, którzy zawsze mogą mu służyć radami. Faraon postanowił odsunąć kilku kapłanów od władzy, uważając, że to oni w ciągu trzydziestu lat panowania Ramzesa XII doprowadzili do załamania potęgi państwa. Zapewnia królową, że jako faraon jest chroniony przez boga Amona i niczego się nie obawia.
Rozdział dwunasty
Pierwszy dzień rządów Ramzesa. Nowy faraon dowiaduje się, że skarbiec państwa jest prawie pusty.
Tymczasem ogromna świta faraona wciąż stała w sali poczekalnej, podzielona na dwie grupy. Z jednej strony skupili się arcykapłani na czele z Herhorem i Mefresem, z drugiej – wszyscy generałowie, urzędnicy cywilni i młodsi kapłani. Ramzes XIII od razu dostrzegł ów rozłam i poczuł dumę, sądząc, że odniósł zwycięstwo bez wydobywania miecza. Jego stronnicy coraz bardziej odsuwali się od kapłanów, ponieważ nikt nie wątpił, że właśnie oni, najpotężniejsi do tej pory w Egipcie, nie posiadają łask nowego pana.
W sali jadalnej Ramzesa zaskoczyła liczba usługujących mu kapłanów i potraw. Kapłan czuwający nad kuchnią wyjaśnił mu, że pozostawione jedzenie zostaje ofiarowane przodkom dynastii. Władca zażądał piwa i żołnierskiego chleba z czosnkiem. Spożywając obiad, zastanawiał się, ile kosztuje utrzymanie ogromnej kuchni dworskiej. Potem przeszedł do gabinetu, żeby wysłuchać raportów. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaRamzes odparł, że wojenne rzemiosło i sprawy państwowe nie pozwolą mu zajmować się obrzędami religijnymi. Dostrzegł łagodnego Sema i wyznaczył go na swego zastępcę. Wybór ten wzbudził podziw zebranych dostojników. Arcykapłan Sem był bowiem najbardziej godną osobą na to stanowisko. Decyzja faraona najbardziej ugodziła w dumę Herhora i Mefresa.
W chwilę później Ramzes XIII zasiadł na tronie i Herhor podał mu na tacy białą i czerwoną czapkę koronę otoczoną złotym wężem. Było to jedynie objęcie władzy, a nie koronacja. Młody faraon powtórzył za arcykapłanem Semem modlitwy, później zaś wyszedł.Podniósłszy ręce, zwrócił się kolejno ku czterem stronom świata. Tego dnia wszyscy przestępcy w państwie, których skazano, zostali ułaskawieni.
Po tych zajęciach władca miał się udać na posiłek. Zapytał o zwłoki ojca i kiedy usłyszał, że zostały przekazane balsamistom, z trudem pohamował łzy. Królowa Nikotris poprosiła o widzenie faraona, aby mu złożyć hołd. Ramzes nie zgodził się, aby to matka go witała i sam udał się do niej. Kobieta siedziała w pustej izbie na kamieniu. Była bosa, ubrana w grubą koszulę. Czoło miała pomazane błotem, a na splątanych włosach popiół. Na widok syna pochyliła się, by upaść mu do stóp, lecz młodzieniec powstrzymał ją, płacząc. Nikotris pobłogosławiła go, przekazując ostatnie słowa. Stary faraon prosił o pamięć, a najwyższej radzie nakazał, aby była posłuszna młodemu władcy. Ramzes żalił się matce, że Herhor zuchwale założył infułę jego dziada, Amenhotepa. Królowa zalecała rozwagę i błagała, aby nie dopuścił do zatargu z kapłanami, którzy zawsze mogą mu służyć radami. Faraon postanowił odsunąć kilku kapłanów od władzy, uważając, że to oni w ciągu trzydziestu lat panowania Ramzesa XII doprowadzili do załamania potęgi państwa. Zapewnia królową, że jako faraon jest chroniony przez boga Amona i niczego się nie obawia.
Rozdział dwunasty
Pierwszy dzień rządów Ramzesa. Nowy faraon dowiaduje się, że skarbiec państwa jest prawie pusty.
Tymczasem ogromna świta faraona wciąż stała w sali poczekalnej, podzielona na dwie grupy. Z jednej strony skupili się arcykapłani na czele z Herhorem i Mefresem, z drugiej – wszyscy generałowie, urzędnicy cywilni i młodsi kapłani. Ramzes XIII od razu dostrzegł ów rozłam i poczuł dumę, sądząc, że odniósł zwycięstwo bez wydobywania miecza. Jego stronnicy coraz bardziej odsuwali się od kapłanów, ponieważ nikt nie wątpił, że właśnie oni, najpotężniejsi do tej pory w Egipcie, nie posiadają łask nowego pana.
Jako pierwszy zjawił się u niego Herhor, który pogratulował władcy zwycięstwa nad Libijczykami. Przekazał również wolę najwyższej rady, która prosiła, aby faraon przekazał dziesięć talentów dla pułków i proponowała, by przy jego imieniu był przydomek „zwycięski”. Słowa te oczarowały Ramzesa, a po chwili zapytał ze spokojem na twarzy, ile jest wojska w całym Egipcie. Usłyszał, że posiada sześćdziesiąt tysięcy żołnierzy, co go oburzyło. Minister wojny wyjaśnił, że państwo jest zabezpieczone wstępnym traktatem z Asyrią. Gdyby jednak zaistniało jakieś zagrożenie, wówczas szlachta przyłączyłaby się do armii, a faraon miałby pól miliona wojowników. To nie przekonało młodego pana. Uważał, że arystokracja nie jest dobrym materiałem na żołnierzy i kilka miesięcy zajęłoby przygotowanie jej do walki. Zagniewany, oświadczył Herhorowi, że nie podpisze układu z Asyryjczykami i skończy audiencję. Fakt, że faraon wysłuchał raportu, nieco uspokoił arcykapłana, który udał się do królowej Nikotris.
Tymczasem do gabinetu Ramzesa XIII wszedł najwyższy sędzia. Zdał mu sprawozdanie o buntach pospólstwa, które żądało płac za swoją pracę. Faraon uznał, że nie należy karać buntowników. Zarządził, żeby Pentuer zorganizował radę do zbadania przyczyn zamieszek. Następnie wezwał do siebie Tutmozisa i upoważnił go do powitania w imieniu władcy powracających wojsk znad Jezior Sodowych i rozdzielenia dwudziestu talentów między oficerów i żołnierzy.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Samentu:a) zostaje zasztyletowany
b) popełnia samobójstwo
c) umiera otruty
d) zostaje skazany na śmierć za zdradę interesów państwa
Rozwiązanie
Tutmozis zmarł od ciosu zadanego toporem przez:
a) Eunana
b) Herhora
c) Samentu
d) Menesa
Rozwiązanie
Oficerowie greccy pod dowództwem Kaliposa prosili euterpe, aby ciało Patroklesa zostało zgodnie z greckim obyczajem:
a) pochowane w ziemi
b) zmumifikowane
c) spalone
d) zatopione w rzece
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies