Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Potem zjawił się wielki skarbnik, ażeby przestawić raport o stanie skarbu państwa. Okazało się, że skarbiec jest mały, a utrzymanie armii i dworu faraona pochłania dużo pieniędzy. Od dłuższego czasu nie płacono za roboty publiczne, a ogromne kwoty są w zastawie u Fenicjan, bankierów, kupców i kapłanów. Z kolei skarb faraonów został naruszony dziesięć lat temu i wydany na potrzeby dworu, podarunki dla nomarchów i świętych, bo Ramzes XII był władcą hojnym i pobożnym. Sytuacja oburzyła młodego faraona. Powiedział, że kapłani wiele kosztują, a ubodzy są jak woły, które przynoszą im czysty zysk. Skarbnik odparł, że kapłani gromadzą fundusze, które mają być wykorzystane w nagłej potrzebie państwa. Skarby gromadzone były od wieków i przechowywane w Labiryncie.
Rozdział trzynasty
Ramzes nakazuje zwołać komisję do zbadania sytuacji ludu i wyznacza do tego Pentuera. Słyszy głos, który przemawia do niego jako ojciec. Także królowa słyszała tajemniczy głos i ostrzegła syna, że zaczyna popełniać błędy.
Faraon wezwał do siebie Pentuera. Opowiedział o buntach pospólstwa i rzemieślników. Był zrozpaczony sytuacją, w której się znalazł. Okazało się, że nadal nic nie znaczy i bez majątku i wojska jest ubogi. Uznał, że należy powołać komisję, której praca będzie polegała na wyśledzeniu przyczyn buntów w państwie. Doradca wyjaśnił mu, że lud jest głodny, ma za dużo obowiązków i płaci zbyt duże podatki, nie mając dni wolnych na odpoczynek. Ramzes stwierdził z goryczą, że jest najbiedniejszym szlachcicem w Egipcie, a jego lud jest wiecznie głodny i zmęczony.
Pentuer radził mu, aby płacono jak dawniej za roboty publiczne i czas pracy trwał od wschodu do zachodu słońca. Lud powinien także wypoczywać co siódmy dzień. Należy również odebrać panom prawo dręczenia chłopów i zastawiania ich w zamian za pożyczki. Ważne było to, żeby każda rodzina posiadała na własność chociaż skrawek ziemi. Przy świątyniach przeprowadzano różne próby i dowiedziono, że ludzie wolni są zdrowi i silni oraz chętnie pracują na własnym gruncie. Ostrzegł Ramzesa, że walka z kapłanami jest niebezpieczna. To oni uczynili Egipt zorganizowanym państwem i gdyby zabrakło ich mądrości, kraj stanąłby w obliczu zagrożenia.
Ramzes nie chciał zniszczenia stanu kapłańskiego, lecz postanowił dążyć do tego, aby nie ingerowali w jego sprawy i nie zawierali haniebnych traktatów. To kapłani według niego byli odpowiedzialni za słabość armii egipskiej i pusty skarbiec królewski. Jako faraon miał swoje prawa i nie zamierzał jak żebrak wystawać pod bramami świątyń, by błagać o fundusze na podźwignięcie państwa. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaPotem zjawił się wielki skarbnik, ażeby przestawić raport o stanie skarbu państwa. Okazało się, że skarbiec jest mały, a utrzymanie armii i dworu faraona pochłania dużo pieniędzy. Od dłuższego czasu nie płacono za roboty publiczne, a ogromne kwoty są w zastawie u Fenicjan, bankierów, kupców i kapłanów. Z kolei skarb faraonów został naruszony dziesięć lat temu i wydany na potrzeby dworu, podarunki dla nomarchów i świętych, bo Ramzes XII był władcą hojnym i pobożnym. Sytuacja oburzyła młodego faraona. Powiedział, że kapłani wiele kosztują, a ubodzy są jak woły, które przynoszą im czysty zysk. Skarbnik odparł, że kapłani gromadzą fundusze, które mają być wykorzystane w nagłej potrzebie państwa. Skarby gromadzone były od wieków i przechowywane w Labiryncie.
Rozdział trzynasty
Ramzes nakazuje zwołać komisję do zbadania sytuacji ludu i wyznacza do tego Pentuera. Słyszy głos, który przemawia do niego jako ojciec. Także królowa słyszała tajemniczy głos i ostrzegła syna, że zaczyna popełniać błędy.
Faraon wezwał do siebie Pentuera. Opowiedział o buntach pospólstwa i rzemieślników. Był zrozpaczony sytuacją, w której się znalazł. Okazało się, że nadal nic nie znaczy i bez majątku i wojska jest ubogi. Uznał, że należy powołać komisję, której praca będzie polegała na wyśledzeniu przyczyn buntów w państwie. Doradca wyjaśnił mu, że lud jest głodny, ma za dużo obowiązków i płaci zbyt duże podatki, nie mając dni wolnych na odpoczynek. Ramzes stwierdził z goryczą, że jest najbiedniejszym szlachcicem w Egipcie, a jego lud jest wiecznie głodny i zmęczony.
Pentuer radził mu, aby płacono jak dawniej za roboty publiczne i czas pracy trwał od wschodu do zachodu słońca. Lud powinien także wypoczywać co siódmy dzień. Należy również odebrać panom prawo dręczenia chłopów i zastawiania ich w zamian za pożyczki. Ważne było to, żeby każda rodzina posiadała na własność chociaż skrawek ziemi. Przy świątyniach przeprowadzano różne próby i dowiedziono, że ludzie wolni są zdrowi i silni oraz chętnie pracują na własnym gruncie. Ostrzegł Ramzesa, że walka z kapłanami jest niebezpieczna. To oni uczynili Egipt zorganizowanym państwem i gdyby zabrakło ich mądrości, kraj stanąłby w obliczu zagrożenia.
Po wyjściu Pentuera, młody władca rozmyślał o ostatnich zdarzeniach. Herhor, którego uważał za mądrego, zmniejszył liczbę wojsk, wiedząc, że Egipt potrzebuje obrony. Skarbnik za naturalne uważał, że wszystkie skarby faraonów przeszły do Labiryntu. Natomiast Pentuer chciał zrobić wszystko, żeby polepszyć byt chłopów, lecz nie chciał dopuścić do otwartego zatargu z kapłanami. Ramzes doszedł do wniosku, że ojciec, bezgranicznie ufający arcykapłanom, pozostawił mu trudne dziedzictwo. Od chwili, w której objął rządy minęła zaledwie doba, a jemu zdawało się, że już setki lat jest faraonem.
Nagle zaskoczony usłyszał przytłumiony głos, który prosił go, aby uszanował wolę bogów, bo tylko wtedy uzyska ich błogosławieństwo i zapewni ojcu szczęśliwy pobyt w krainie wieczności. Zagniewany i zaniepokojony nie wiedział czy przemawiał do niego cień ojca, czy też było to kolejne oszustwo kapłanów. Poczuł się osaczony jak dzikie zwierzę, podsłuchiwany i szpiegowany na każdym kroku. Rozdrażniony udał się na spoczynek.
O północy został obudzony przez kapłana – astrologa, który zdał mu raport o położeniu ciał niebieskich. Ramzes wysłuchał go, lecz zarządził, ażeby od tej pory wszystkie protokoły odczytywać przed dostojnym Semem. Zaciekawiony spytał, jakie są przepowiednie dla niego. Astrolog odparł, że horyzont chwilowo jest zaćmiony, ponieważ faraon jeszcze nie wszedł na drogę prawdy, która prowadzi do poznania woli bogów.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Herhor, pogratulował władcy zwycięstwa nad Libijczykami oraz przekazał wolę najwyższej rady, która prosiła, aby faraon przekazał dziesięć talentów dla pułków i proponowała, by przy jego imieniu był przydomek:a) „niezwyciężony”
b) „bohaterski”
c) „zwycięski”
d) „mężny”
Rozwiązanie
Herhor w pierwszym dniu panowania młodego faraona poinformował Ramzesa XIII, że ma do dyspozycji:
a) dwieście tysięcy żołnierzy
b) sto dwadzieścia tysięcy żołnierzy
c) dziewięćdziesiąt tysięcy żołnierzy
d) sześćdziesiąt tysięcy żołnierzy
Rozwiązanie
Tutmozis zmarł od ciosu zadanego toporem przez:
a) Herhora
b) Menesa
c) Samentu
d) Eunana
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies