Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Przejazd łodzi symbolizował drogę słońca od wschodu do zachodu. Kiedy zniknęła kapłan złożył ciało faraona na marmurowym stole. Do nieboszczyka zbliżył się paraszyta, przebrany za bożka Tyfona i zaczął odcinać nożem podeszwy stóp, aby ziemskim pyłem nie zanieczyścił nieba. Podczas ceremonii kapłanka Izyda stała obok, opłakując zmarłego. Następnie paraszyta zaczął wydobywać mózg, wnętrzności, serce i płuca władcy. Złożył je do czterech urn ozdobionych głowami bogów: Hape, Emset, Dnamutf i Quebhsneuf. Po oczyszczeniu zwłok wrzucono je do sadzawki, gdzie miały leżeć przez siedemdziesiąt dni.
Izyda zaczęła szukać ciała Ramzesa XII. Wtedy Tyfon przemówił do niej jako bóg Set. Oznajmił, że ukrył nieboszczyka tak głęboko, że nikt go nie odnajdzie. Bogini w rozpaczy rozdarła szaty i rwała włosy. Kapłani rzucili się na Tyfona i przeklinając go, wypędzili go z komnaty. Rozległy się uderzenia w spiżową blachę i uroczystość zakończyła się.
Cała ceremonia, odtwarzająca legendę o zabiciu Ozirisa przez Tyfona – bożka nocy i występku, miała na celu oczyszczenie zwłok i przygotowanie ich do właściwego balsamowania.
Najstarszy kapłan zastanawiał się, czy otrzymają zapłatę za pogrzeb faraona, skoro skarbiec jest pusty, a Fenicjanie nie chcą udzielać pożyczek, żądając nowych praw.
Przez siedemdziesiąt dni ciało Ramzesa XII leżało w wodzie, nasyconej solą na pamiątkę tego, że Tyfon utopił ciało brata w Sodowych Wodach. Każdego dnia, rano i wieczorem, kapłanka – Izyda rozpaczała w sali niebieskiej, poszukując swojego boskiego małżonka.
Po upływie tego czasu w sali zjawił się Horus, syn i następca Ozirisa, ze swoją świtą i odnalazł zwłoki faraona. Przy dźwiękach muzyki uroczyście wydobyto ciało z wody i włożono do kamiennej rury, w której przez kilka dni było osuszane gorącym powietrzem. Następnie oddano je balsamistom, którzy obmyli je poświęconą wodą i winem palmowym. Zmarłego opłakiwały płaczki, a dookoła łoża zgromadzili się kapłani przebrani za bożków. Specjaliści wypełnili ciało ziołami, trocinami i wonną żywicą. W oczodoły włożyli oprawione w brąz szklane oczy. Potem zwłoki obsypano proszkiem sody. Na szyi władcy powieszono wizerunek skarabeusza, a nieboszczyka obwinięto taśmami z wypisanymi na nich zaklęciami i modlitwami, które sklejono gumą i balsamami. Na piersiach położono rękopis Księgi Zmarłych.
Po tych czynnościach należało pomyśleć o dokumencie, który otwierał wrota do krainy zmarłych. Między mogiłą a niebem oczekiwało na zmarłego czterdziestu dwóch sędziów, którzy osądzali jego ziemskie życie. Ważyli oni serce nieboszczyka na wadze sprawiedliwości, a bóg Dutes zapisywał na tabliczce jego czyny. Po sądzie Horus ujmował duszę za rękę i prowadził przed tron Ozirisa. Na papirusie, którym obwijano ciało, wypisana była spowiedź powszechna zmarłego. Kapłan musiał też wytłumaczyć nieboszczykowi, jak doniosłe znaczenie miała Księga Zmarłych. W tym celu podchodził do ciała i szeptał do ucha, jakie są zalety rękopisu, która zapewniała życie wieczne i pokarm dla duszy.„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaPrzejazd łodzi symbolizował drogę słońca od wschodu do zachodu. Kiedy zniknęła kapłan złożył ciało faraona na marmurowym stole. Do nieboszczyka zbliżył się paraszyta, przebrany za bożka Tyfona i zaczął odcinać nożem podeszwy stóp, aby ziemskim pyłem nie zanieczyścił nieba. Podczas ceremonii kapłanka Izyda stała obok, opłakując zmarłego. Następnie paraszyta zaczął wydobywać mózg, wnętrzności, serce i płuca władcy. Złożył je do czterech urn ozdobionych głowami bogów: Hape, Emset, Dnamutf i Quebhsneuf. Po oczyszczeniu zwłok wrzucono je do sadzawki, gdzie miały leżeć przez siedemdziesiąt dni.
Izyda zaczęła szukać ciała Ramzesa XII. Wtedy Tyfon przemówił do niej jako bóg Set. Oznajmił, że ukrył nieboszczyka tak głęboko, że nikt go nie odnajdzie. Bogini w rozpaczy rozdarła szaty i rwała włosy. Kapłani rzucili się na Tyfona i przeklinając go, wypędzili go z komnaty. Rozległy się uderzenia w spiżową blachę i uroczystość zakończyła się.
Cała ceremonia, odtwarzająca legendę o zabiciu Ozirisa przez Tyfona – bożka nocy i występku, miała na celu oczyszczenie zwłok i przygotowanie ich do właściwego balsamowania.
Najstarszy kapłan zastanawiał się, czy otrzymają zapłatę za pogrzeb faraona, skoro skarbiec jest pusty, a Fenicjanie nie chcą udzielać pożyczek, żądając nowych praw.
Przez siedemdziesiąt dni ciało Ramzesa XII leżało w wodzie, nasyconej solą na pamiątkę tego, że Tyfon utopił ciało brata w Sodowych Wodach. Każdego dnia, rano i wieczorem, kapłanka – Izyda rozpaczała w sali niebieskiej, poszukując swojego boskiego małżonka.
Po upływie tego czasu w sali zjawił się Horus, syn i następca Ozirisa, ze swoją świtą i odnalazł zwłoki faraona. Przy dźwiękach muzyki uroczyście wydobyto ciało z wody i włożono do kamiennej rury, w której przez kilka dni było osuszane gorącym powietrzem. Następnie oddano je balsamistom, którzy obmyli je poświęconą wodą i winem palmowym. Zmarłego opłakiwały płaczki, a dookoła łoża zgromadzili się kapłani przebrani za bożków. Specjaliści wypełnili ciało ziołami, trocinami i wonną żywicą. W oczodoły włożyli oprawione w brąz szklane oczy. Potem zwłoki obsypano proszkiem sody. Na szyi władcy powieszono wizerunek skarabeusza, a nieboszczyka obwinięto taśmami z wypisanymi na nich zaklęciami i modlitwami, które sklejono gumą i balsamami. Na piersiach położono rękopis Księgi Zmarłych.
Faraona ubrano w kosztowne szaty i założono mu na twarz złotą maskę. Pod głowę podłożono podpórkę z kości słoniowej. Wreszcie zamknięto mumię w trzech trumnach: papierowej, cedrowej i marmurowej.
Po trzech miesiącach pobytu w dzielnicy zmarłych Ramzes XII był gotów do uroczystego pogrzebu i został ponownie przeniesiony do królewskiego pałacu.
Rozdział piętnasty
Zmiany w pałacu królewskim po objęciu rządów przez Ramzesa XIII. Pogłoski wśród ludu o planach nowego władcy. Kapłani odmawiają udzielenia pożyczki faraonowi. Ramzes XIII zwraca się po raz kolejny do Fenicjan.
Przez siedemdziesiąt dni Egipt obchodził żałobę. Świątynie były zamknięte i nie odprawiano żadnych procesji. Nie pijano wina, nie jadano mięsa. Najwięksi dostojnicy chodzili boso w grubych, płóciennych szatach. Nikt też się nie golił. Panował powszechny smutek i cisza. Przez ten czas z żalem wspominano Ramzesa XII.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Ramzes XIII został naczelnym wodzem w wojnie z:a) Persją
b) Grecją
c) Asyrią
d) Libią
Rozwiązanie
Książę libijski, Musawasa, wypowiedział wojnę Egiptowi, sądząc, że:
a) rządzi nim nieudacznik
b) faraon uwolni libijskich niewolników
c) szybko zostanie zawarty pokój
d) to słaby kraj
Rozwiązanie
Anibis, bożek pogrzebu, miał głowę:
a) ibisa
b) szakala
c) lwa
d) skarabeusza
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies