Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon

„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie

Autor: Dorota Blednicka

Tego dnia, kiedy balsamiści wydobyli ciało Ramzesa XII z kąpieli, wielki skarbnik poinformował faraona, że w skarbie zostało zaledwie dwa tysiące talentów, a na pogrzeb potrzeba co najmniej tysiąca. Władca był zaskoczony, słysząc, że dwór miał spore wydatki, wojsko kosztowało, a wpływ z podatków znacząco się zmniejszył. Postanowił zaciągnąć nowe pożyczki, lecz tym razem chciał się zwrócić do kapłanów. Kiedy usłyszał, że Herhor i Mefres nie zgodzili się na to, wezwał Dagona.

Bankier fenicki zjawił się wieczorem. Kiedy usłyszał, że faraon potrzebuje pieniędzy, zasępił się i odparł, że Fenicjanie nie mają takiej sumy. Od pobytu Ramzesa w świątyni Hator kapłani nie udzielali im kredytów i stali się im nieprzychylni. Chłopi nie płacą podatków i buntują się. Cała Fenicja gromadziła złoto i klejnoty, aby płacić okup Asyryjczykom. Zaproponował, żeby władca spotkał się z Hiramem, który lepiej mu wszystko wyjaśni.

Po tej rozmowie faraon wysłał Tutmozisa, żeby przyprowadził tajemnymi przejściami obawiającego się kapłanów Hirama.

Rozdział szesnasty
Hiram proponuje władcy, aby podpisał z Fenicją traktat o budowie kanału, łączącego Morze Śródziemne z Czerwonym. Opowiada o krajach, których istnienie ukrywają przed faraonem kapłani. Wspomina o Samentu, który mógłby pomóc Ramzesowi obalić władzę kapłanów w Egipcie. Arcykapłani odmawiają pomocy. Dagon traci łaskę władcy. Ramzes poznaje Samentu.

Około dziesiątej wieczór Hiram stanął przed faraonem. Swoje obawy wytłumaczył tym, że obecnie za zbrodniarzy są uważani ci, którzy widują Ramzesa i nie donoszą o tym, co mówił, jego wrogom. Władca oznajmił mu, że chce pożyczyć kilka tysięcy talentów. Hiram zapytał, po co mu taka kwota, skoro jest szansa na to, żeby zyskał stały dochód i ogromny zysk. Wystarczyłoby, żeby wyraził zgodę na budowę kanału, łączącego Morze Śródziemne z Czerwonym i zlecił to Fenicjanom. Był przekonany, że kapłani on dawna byli zainteresowani tą sprawą, lecz pragnęli zrobić to sami, bez udziału faraona. Wspomniał o Samentu, kapłanie świątyni Seta, który zgodził się obalić stan kapłański w Egipcie i znał wiele tajemnic.
Ramzes domyślił się, że ów kapłan jest zdrajcą, ale dzięki jego pomocy mógł wiele zyskać. Zapytał, jakie zyski miałby z wybudowanego kanału. Hiram wyjaśnił, że Fenicja oddałaby pięć tysięcy talentów zaległych danin, zapłaciła kolejne pięć tysięcy za prawo wykonania robót, a gdy zaczną się prace dostawałby tysiąc talentów rocznego podatku. Za dzierżawę cieśniny na sto lat wpłacaliby do skarbca władcy tysiąc talentów rocznie.

Ramzes XIII zamyślił się. Wiedział, że Fenicja wielokrotnie proponowała władcom Egiptu wybudowanie wspomnianego kanału, ale zawsze sprzeciwiali się kapłani, tłumacząc, że grozi to zalaniem kraju. Nie chciał jednak uwierzyć w zapewnienia Hirama, że jest to bezpieczne. Wtedy Fenicjanin zdradził mu tajemnicę kapłanów chaldejskich i egipskich. Ukrywali oni, że na południe, wschód i północ od Asyrii i Babilonu nie ma pustyni ani bagien, lecz są olbrzymie kraje i państwa. Mieszkający tam ludzie od niepamiętnych czasów mieli podziemne i nadziemne świątynie, większe i wspanialsze niż w Egipcie. Były tam perły, drogocenne kamienie, złoto, miedź, osobliwe zboża, owoce i kwiaty.

Ramzes słuchał tych opowieści z niedowierzaniem. Hiram zaproponował mu, że następnego dnia przyśle próbki tkanin i wyrobów tamtejszej ludności. Opowiadał, że dalej na wschód od Asyrii leży kraj, posiadający dwieście milionów mieszkańców. Byli to ludzie o skośnych oczach i żółtej cerze. Rządził nimi władca, nazywany Synem Nieba, za pośrednictwem mędrców, którzy nie byli kapłanami. Ludy te mieszkały w domach ze szpiczastymi dachami i uprawiali zboże, z którego wyrabiali napitek mocniejszy niż wino. Kiedy kanał zostanie wybudowany, floty fenicka i egipska będą mogły przedostać się do krajów, które na razie są dla niej niedostępne.

Ramzes nie chciał w to uwierzyć i postanowił najpierw naradzić się z kapłanami. Hiram błagał, żeby nie popełniał takiego błędu. Był pewien, że gdyby kapłani objęli władzę w Egipcie, to w ciągu kilku miesięcy zaproponowaliby Fenicji budowę kanału. Faraon jest przekonany, że kapłani będą mu posłuszni i żąda dowodów, o których mówił mu Fenicjanin.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37    38  

Szybki test:

Hebron była córką nomarchy:
a) libijskiego
b) fenickiego
c) trackiego
d) tebańskiego
Rozwiązanie

Arcykapłan świątyni Seta zalecił staremu i schorowanemu władcy, żeby każdego dnia pił:
a) kobyle mleko
b) puchar wina
c) miksturę ze specjalnych ziół
d) krew z niewinnych dzieci
Rozwiązanie

Menes to:
a) astrolog i wynalazca
b) bibliotekarz
c) minister skarbu
d) strażnik Labiryntu
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Faraon” - TOM I – szczegółowe streszczenie
„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
„Faraon” - streszczenie w pigułce
Czas i miejsce akcji „Faraona”
Geneza „Faraona”
Życiorys Bolesława Prusa
„Faraon” jako powieść historyczna
Walka o władzę w Egipcie – konflikt między Ramzesem XIII a kapłanami
Obraz społeczeństwa egipskiego w „Faraonie” Prusa
Kompozycja utworu i narrator w „Faraonie”
Główne wątki „Faraona” Bolesława Prusa
Plan wydarzeń „Faraona”
Motywy literackie w „Faraonie”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Faraonie”
Realizm „Faraona”
Tragizm postaci Ramzesa XIII
Charakterystyka pozostałych bohaterów
Ramzes (później Ramzes XIII) – szczegółowa charakterystyka
Uniwersalna wymowa „Faraona”
Przyczyny kryzysu państwa egipskiego
Państwo i jego problemy w „Faraonie”
„Faraon” na szklanym ekranie
Plan reform Ramzesa XIII i rządy Herhora
Rola kapłanów w Egipcie
Kalendarium twórczości Bolesława Prusa
Kalendarium życia Bolesława Prusa
Słowniczek pojęć egipskich
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies