Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Ramzes z podziwem wysłuchał opowieści Samentu. Obawiał się jednak, czy poradzi on sobie w Labiryncie i na wszelki wypadek postanowił zwołać zgromadzenie, które upoważni go do korzystania z bogactw skarbca.
Kapłan był pewien powodzenia swojej misji. Wyznał, że gdyby został schwytany, popełni samobójstwo. Pragnął zająć miejsce Herhora, co faraon mu obiecał. W razie śmierci, Ramzes miał zatroszczyć się o los jego dzieci.
Rozdział dziewiętnasty
Ramzes zwiedza kolejne miasta. W szkole przy świątyni Hator słyszy o zaćmieniu słońca. Odbywa się pogrzeb faraona.
Po opuszczeniu Abydos, Ramzes popłynął do miast Tan-ta-ren i Kaneh. W pierwszej miejscowości była słynna sadzawka, w której hodowano krokodyle i świątynia Hator, posiadająca wyższą szkołę.
Faraon zirytował się, kiedy nakazano mu zapalić kadzidła przed świętymi krokodylami, które uważał za głupie i śmierdzące. Arcykapłan wyjaśnił mu, że nie należy posądzać wyznawców Jedynego Boga o wiarę w świętość zwierząt. Te wierzenia są wyłącznie dla pospólstwa. Byk Apis utrzymuje doskonałą rasę bydła w Egipcie. Ibisy i bociany zjadają padlinę z pól, koty tępią myszy, a krokodyle oczyszczają wodę w Nilu. Ceremonie religijne ku czci zwierząt, chronią je przed wytępieniem.
W świątyni Hator Ramzes bez większego entuzjazmu wysłuchał wróżb, jakie postawili mu astrologowie. Kapłani wyjaśnili, że znają budowę sklepienia niebieskiego i ruchy gwiazd. Ta wiedza ma wpływ na wznoszenie budowli, trasy okrętów. Układają również kalendarze i przewidują różne zjawiska przyrodnicze. Powiedział, że niedługo będzie zaćmienie słońca. Władca, znudzony wykładem, już tego nie słuchał.
Następnie dwór Ramzesa XIII przeprawił się do miasta Kaneh, które słynęło z wyrobów garncarskich i handlu. Tam zabawił tylko jeden dzień, ponieważ z Teb przysłano wiadomość, że mumia Ramzesa XII znajduje się już w pałacu Luksor i oczekuje na pogrzeb.
W tamtych czasach Teby były miastem ogromnym. Nazywano je miastem „stubramowym”, gdyż każda świątynia i pałac miały własną bramę z pylonami. Swoją wspaniałość Teby zawdzięczały dwóm faraonom: Amenofisowi III, czyli Memnonowi, który zastał „miasto gliniane a zostawił kamienne” oraz Ramzesowi II, który ukończył i uzupełnił gmachy, rozpoczęte przez poprzednika.
Kiedy Ramzes XIII przyjechał, ludność Teb wyległa, by powitać władcę. Po raz pierwszy lud wyprzągł konia z królewskiego wozu i ciągnął go sam, po raz pierwszy faraon usłyszał okrzyki i złorzeczenia przeciwko kapłanom, co ucieszyło go. Usłyszał również wołania, aby każdy siódmy dzień był świętem, co zastanowiło go, gdyż nie przypuszczał, że jego zamiary stały się już znane i naród oczekiwał na ich spełnienie. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaRamzes z podziwem wysłuchał opowieści Samentu. Obawiał się jednak, czy poradzi on sobie w Labiryncie i na wszelki wypadek postanowił zwołać zgromadzenie, które upoważni go do korzystania z bogactw skarbca.
Kapłan był pewien powodzenia swojej misji. Wyznał, że gdyby został schwytany, popełni samobójstwo. Pragnął zająć miejsce Herhora, co faraon mu obiecał. W razie śmierci, Ramzes miał zatroszczyć się o los jego dzieci.
Rozdział dziewiętnasty
Ramzes zwiedza kolejne miasta. W szkole przy świątyni Hator słyszy o zaćmieniu słońca. Odbywa się pogrzeb faraona.
Po opuszczeniu Abydos, Ramzes popłynął do miast Tan-ta-ren i Kaneh. W pierwszej miejscowości była słynna sadzawka, w której hodowano krokodyle i świątynia Hator, posiadająca wyższą szkołę.
Faraon zirytował się, kiedy nakazano mu zapalić kadzidła przed świętymi krokodylami, które uważał za głupie i śmierdzące. Arcykapłan wyjaśnił mu, że nie należy posądzać wyznawców Jedynego Boga o wiarę w świętość zwierząt. Te wierzenia są wyłącznie dla pospólstwa. Byk Apis utrzymuje doskonałą rasę bydła w Egipcie. Ibisy i bociany zjadają padlinę z pól, koty tępią myszy, a krokodyle oczyszczają wodę w Nilu. Ceremonie religijne ku czci zwierząt, chronią je przed wytępieniem.
W świątyni Hator Ramzes bez większego entuzjazmu wysłuchał wróżb, jakie postawili mu astrologowie. Kapłani wyjaśnili, że znają budowę sklepienia niebieskiego i ruchy gwiazd. Ta wiedza ma wpływ na wznoszenie budowli, trasy okrętów. Układają również kalendarze i przewidują różne zjawiska przyrodnicze. Powiedział, że niedługo będzie zaćmienie słońca. Władca, znudzony wykładem, już tego nie słuchał.
Następnie dwór Ramzesa XIII przeprawił się do miasta Kaneh, które słynęło z wyrobów garncarskich i handlu. Tam zabawił tylko jeden dzień, ponieważ z Teb przysłano wiadomość, że mumia Ramzesa XII znajduje się już w pałacu Luksor i oczekuje na pogrzeb.
W tamtych czasach Teby były miastem ogromnym. Nazywano je miastem „stubramowym”, gdyż każda świątynia i pałac miały własną bramę z pylonami. Swoją wspaniałość Teby zawdzięczały dwóm faraonom: Amenofisowi III, czyli Memnonowi, który zastał „miasto gliniane a zostawił kamienne” oraz Ramzesowi II, który ukończył i uzupełnił gmachy, rozpoczęte przez poprzednika.
Na drugi dzień spalił kadzidła przed mumią ojca i oznajmił Herhorowi, że można już przeprowadzić zwłoki do grobowca. Z pałacu ciało zmarłego przewieziono do świątyni Ramzesa, gdzie „wypoczywało” przez dobę. Następnie z ogromnym przepychem wyprowadzono Ramzesa XII do świątyni Amona-Ra. Do budynku wiodła długa aleja, wysadzona ogromnymi drzewami. Znajdował się tam również podwójny rząd sfinksów. Po obu stronach cisnęły się niezliczone tłumy poddanych, a środkiem gościńca posuwał się orszak pogrzebowy. Mumia jechała w złotej łodzi. Dopiero, gdy nieboszczyka wniesiono do świątyni, z pałacu na złotym wozie wyjechał Ramzes XIII. Tłum, widząc ukochanego pana, wydał radosny okrzyk.
W olbrzymiej bramie czekał na faraona minister Herhor z kapłanami. Na środku hipostylu stała łódź z mumią zmarłego władcy, a po obu jej stronach dwa jednakowo wysokie trony. Na jednym otoczony generałami i nomarchami zasiadł Ramzes, na drugim – Herhor w towarzystwie arcykapłanów. Mefres podał mu infułę Amenhotepa, a młody faraon po raz drugi na głowie znienawidzonego ministra ujrzał węża, symbol władzy królewskiej. Pobladł z gniewu, lecz zrozumiał, że w tej świątyni Herhor jest równy bogom. Podziwiał ogrom budowli i odczuł potęgę stanu kapłańskiego. Z zamyślenia wyrwały go słowa Mefresa, który wzywał Herhora i dostojników do osądzenia ziemskich czynów zmarłego władcy. Mieli odmówić mu lub przyznać prawo do pogrzebu. Ramzes XIII poczuł się zlekceważony. Uspokoił się jednak, wiedząc, że była to jedynie formalność.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Samentu:a) zostaje zasztyletowany
b) zostaje skazany na śmierć za zdradę interesów państwa
c) popełnia samobójstwo
d) umiera otruty
Rozwiązanie
Następca tronu Ramzes w wojnie z Libią gromadzi wojska w okolicy Jezior:
a) Słodowych
b) Słonych
c) Sodowych
d) Lodowych
Rozwiązanie
Anibis, bożek pogrzebu, miał głowę:
a) lwa
b) ibisa
c) skarabeusza
d) szakala
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies