Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Na znak dany przez Herhora arcykapłani zasiedli na taboretach. Nomarchowie oraz generałowie, otaczający władcę, musieli stać, ponieważ dla nich nie przygotowano krzeseł. Ramzes zapamiętał i tę zniewagę.
Mefres zaczął mówić o życiu zmarłego Ramzesa XII, który nie popełnił żadnego z czterdziestu dwóch grzechów. Panował przez ponad trzydzieści lat, zapewnił swoim poddanym spokój i wybudował wiele świątyń. Na ziemię zstąpił, żeby naprawić świat zepsuty na skutek upadku wiary. Z powodu napływu cudzoziemców religia w Egipcie upadła. Szlachta i dostojnicy drwią z bogów, a lud nie składa ofiar świątyniom. Zapanowały zbytek i rozpusta, a arystokracja jest zadłużona. Lud, bity i przeciążony pracą buntuje się coraz częściej. Wszystko to jest zapowiedzią ruiny państwa, a jedynym ratunkiem jest religia, według zasad której rządził Oziris-Ramzes XII.
Po przyjęciu wniosku o prawo do pogrzebu dla zmarłego faraona, kapłanki i tancerki wykonały święty taniec. Potem zaniesiono mumię do sanktuarium Amona, dokąd Ramzes XIII nie miał prawa wejść. Niebawem nabożeństwo skończyło się.
Młody faraon, wracając do pałacu Luksor, pogrążony był w rozmyślaniach. Po raz kolejny zrozumiał, że arcykapłani go lekceważyli, co nigdy wcześniej nie spotkało żadnego władcy. Poprzysiągł sobie, że albo ugnie kapłanów, albo sam zginie.
Przez dwa kolejne dni mumia Ramzesa XII przebywała w świątyni Amona-Ra, w miejscu tak boskim, że z wyjątkiem Herhora i Mefresa nikt nie mógł tam wchodzić. Po tym czasie nastąpił dalszy ciąg pogrzebu i złota łódź przewiozła zmarłego na drugi brzeg Nilu. Procesja przeszła przez Teby, a następnie dwoma mostami udała się na wyspę.
Zachodnia część miasta była dzielnicą pamiątkowych świątyń i grobów. Na południu stała świątynia, upamiętniająca zwycięstwa Ramzesa III, trochę niżej wznosiły się dwa posągi Amenhotepa II. Wzgórze mieściło w sobie grobowce egipskich dostojników. Przy wejściu do nich leżała świątynia królowej Hatasu. Między dzielnicami grobów dygnitarzy i władców mieścił się wykuty w skale grób arcykapłana Retemenofa.
Orszak pogrzebowy dotarł do drzwi, prowadzących do grobowca, który przez trzydzieści lat panowania wybudował dla siebie Ramzes XII. Był to pałac z licznymi komnatami i kaplicami oraz studnią, na dnie której znajdował się mały pokoik, gdzie na wieki miała spocząć mumia faraona. Ściany pomieszczeń pokryte były modlitwami i obrazami, przedstawiającymi wydarzenia z życia władcy. Stały tam różnorakie sprzęty, naczynia, wozy, broń, kwiaty i misy z pożywieniem oraz posągi Ramzesa XII, jego kapłanów, ministrów, żołnierzy, kobiet i niewolników. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaNa znak dany przez Herhora arcykapłani zasiedli na taboretach. Nomarchowie oraz generałowie, otaczający władcę, musieli stać, ponieważ dla nich nie przygotowano krzeseł. Ramzes zapamiętał i tę zniewagę.
Mefres zaczął mówić o życiu zmarłego Ramzesa XII, który nie popełnił żadnego z czterdziestu dwóch grzechów. Panował przez ponad trzydzieści lat, zapewnił swoim poddanym spokój i wybudował wiele świątyń. Na ziemię zstąpił, żeby naprawić świat zepsuty na skutek upadku wiary. Z powodu napływu cudzoziemców religia w Egipcie upadła. Szlachta i dostojnicy drwią z bogów, a lud nie składa ofiar świątyniom. Zapanowały zbytek i rozpusta, a arystokracja jest zadłużona. Lud, bity i przeciążony pracą buntuje się coraz częściej. Wszystko to jest zapowiedzią ruiny państwa, a jedynym ratunkiem jest religia, według zasad której rządził Oziris-Ramzes XII.
Po przyjęciu wniosku o prawo do pogrzebu dla zmarłego faraona, kapłanki i tancerki wykonały święty taniec. Potem zaniesiono mumię do sanktuarium Amona, dokąd Ramzes XIII nie miał prawa wejść. Niebawem nabożeństwo skończyło się.
Młody faraon, wracając do pałacu Luksor, pogrążony był w rozmyślaniach. Po raz kolejny zrozumiał, że arcykapłani go lekceważyli, co nigdy wcześniej nie spotkało żadnego władcy. Poprzysiągł sobie, że albo ugnie kapłanów, albo sam zginie.
Przez dwa kolejne dni mumia Ramzesa XII przebywała w świątyni Amona-Ra, w miejscu tak boskim, że z wyjątkiem Herhora i Mefresa nikt nie mógł tam wchodzić. Po tym czasie nastąpił dalszy ciąg pogrzebu i złota łódź przewiozła zmarłego na drugi brzeg Nilu. Procesja przeszła przez Teby, a następnie dwoma mostami udała się na wyspę.
Zachodnia część miasta była dzielnicą pamiątkowych świątyń i grobów. Na południu stała świątynia, upamiętniająca zwycięstwa Ramzesa III, trochę niżej wznosiły się dwa posągi Amenhotepa II. Wzgórze mieściło w sobie grobowce egipskich dostojników. Przy wejściu do nich leżała świątynia królowej Hatasu. Między dzielnicami grobów dygnitarzy i władców mieścił się wykuty w skale grób arcykapłana Retemenofa.
Kiedy wóz żałobny zatrzymał się u wejścia do grobu, kapłani wyjęli mumię z sarkofagu i postawili ją na ziemi. Ramzes XIII spalił kadzidło, a królowa Nikotris pożegnała się ostatecznie z mężem. Zaczęły się ceremonie końcowe. Przyprowadzono woła i antylopę, które zabił w zastępstwie faraona arcykapłan Sem. Herhor i Mefres przykładali mięso zwierząt do ust mumii, ale ta nie chciała jeść, ponieważ była jeszcze nieożywiona, a jej usta zamknięte. Mefres obmył ją świętą wodą i okadził wonnościami, zaklinając zmarłego i tych, którzy chcieliby w przyszłości zakłócić jej spokój.
Po tych czynnościach kapłani włożyli ponownie Ramzesa XII do sarkofagu i wnieśli do grobowca. Ustawili go w studni i zamurowali wejście do pokoju. Następnie zaproszono zebranych do sali jadalnej na ucztę. Po przyjęciu wrócono do Teb, a w świątyni grobowej zostali tylko kapłani, którzy mieli regularnie składać ofiary panu oraz straż pilnująca grobu przed złodziejami.
Rozdział dwudziesty
Skarbiec faraona jest pusty, a świątynie zażądały zwrotu udzielonych pożyczek. Ramzes nakazuje wybrać odpowiednich ludzi do zgromadzenia. Tutmozis zwraca się do niego, aby poprosił w jego imieniu o rękę córki nomarchy tebańskiego, Hebron.
Po pogrzebie faraona Ramzes XIII zajął się sprawami państwowymi. W miesiącu Epifi (kwiecień – maj) młody władca zwiedzał miasta położone za Tebami. Gdziekolwiek się pojawiał, poddani witali go z entuzjazmem.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Stracie wojsk egipskich i libijskich trwało:a) cały dzień
b) dwie godziny
c) sześć godzin
d) cały wieczór
Rozwiązanie
Tyfon to:
a) burza piaskowa
b) nazwa egipska miesiąca
c) wylew Nilu
d) choroba
Rozwiązanie
Obok faraona Ramzesa XII najpotężniejszą osobą w państwie egipskim był:
a) Herhor
b) Mentezufis
c) Mefres
d) Pentuer
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies