Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Młodzieniec był zadowolony i dumny. Żaden faraon do tej pory nie był przyjmowany tak, jak on. Cała arystokracja i kapłaństwo, widząc bezgraniczne przywiązanie ludu do nowego władcy, upadło na twarz przed Ramzesem. Jedynie Mefres i Herhor pozostawali nieugięci.
Po powrocie do Teb wielki skarbnik przyniósł faraonowi dwie niepomyślne wiadomości. Wszystkie świątynie odmówiły udzielenia kredytu i błagały, aby w ciągu dwóch lat spłacił pożyczone od nich sumy. Podatki wpływały do skarbca opieszale, ponieważ jacyś ludzie rozpuścili pogłoski, że chłopi za panowania Ramzesa nie muszą ich płacić. Fenicjanie pożyczali pieniądze, ale osiedlali się w zastawionych majątkach i zabierali robotnikom wszystko. Ramzes zrozumiał, że nadszedł odpowiedni czas do działania i tego samego dnia ułożył plan.
Nazajutrz wezwał najbardziej zaufanych ludzi: arcykapłana Sema, Pentuera, Tutmozisa i Hirama. Przedstawił im sytuację, w jakiej się znalazł. Uznał, że państwo znalazło się w krytycznej sytuacji i postanowił zwrócić się do skarbca Labiryntu o wydanie potrzebnych mu funduszy. Zlecił, aby Sem wybrał po trzynastu kapłanów i nomarchów. Pentuer miał wyszukać rolników i rzemieślników, Tutmozis – oficerów i szlachciców, a Hiram – kupców.
Sem wyjaśnił, że na zgromadzeniu muszą być obecni Mefres i Herhor, którzy mają prawo i obowiązek sprzeciwić się naruszeniu skarbów Labiryntu. Fenicjanin obiecał wyszukać kupców, którzy będą głosowali zgodnie z rozkazem faraona. Pentuer miał wyjechać natychmiast, aby zająć się zgromadzeniem rolników i rzemieślników, którzy również wypełnią wolę władcy. Tutmozis zapewnił, że szlachta i wojsko nigdy nie zdradzą Ramzesa. Jednocześnie poprosił faraona, żeby udał się w jego imieniu do nomarchy tebańskiego, Antefa i oświadczył się jego córce Hebron. Ramzes z radością zgodził się pojechać tam następnego dnia.
Kiedy został z Semem, zapytał, dlaczego jego oblicze jest ponure. Arcykapłan odparł, że wszyscy będą głosowali za wydaniem skarbów z Labiryntu, lecz ostateczna decyzja zostanie wydana przez Amona. Faraon jest jednak pewny swego zwycięstwa.
Sem przypomniał mu, że każdy faraon po objęciu władzy i pochowaniu poprzednika, musi pomyśleć o wzniesieniu grobu dla siebie i świątyni dla bogów. Ramzes powiedział, że pragnie wybudować dla siebie coś tak wielkiego, co by przez wiele tysięcy lat przypominało Egiptowi o jego osobie. Rozmawiał już z Grekiem Dionem, architektem i chce postawić grobowiec w kształcie okrągłej wieży. Pragnął wznieść także świątynię dla Jedynego Boga, w którego wierzą wszyscy: Egipcjanie, Chaldejczycy, Fenicjanie i Żydzi, na wzór modelu pałacu króla Assara.„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaMłodzieniec był zadowolony i dumny. Żaden faraon do tej pory nie był przyjmowany tak, jak on. Cała arystokracja i kapłaństwo, widząc bezgraniczne przywiązanie ludu do nowego władcy, upadło na twarz przed Ramzesem. Jedynie Mefres i Herhor pozostawali nieugięci.
Po powrocie do Teb wielki skarbnik przyniósł faraonowi dwie niepomyślne wiadomości. Wszystkie świątynie odmówiły udzielenia kredytu i błagały, aby w ciągu dwóch lat spłacił pożyczone od nich sumy. Podatki wpływały do skarbca opieszale, ponieważ jacyś ludzie rozpuścili pogłoski, że chłopi za panowania Ramzesa nie muszą ich płacić. Fenicjanie pożyczali pieniądze, ale osiedlali się w zastawionych majątkach i zabierali robotnikom wszystko. Ramzes zrozumiał, że nadszedł odpowiedni czas do działania i tego samego dnia ułożył plan.
Nazajutrz wezwał najbardziej zaufanych ludzi: arcykapłana Sema, Pentuera, Tutmozisa i Hirama. Przedstawił im sytuację, w jakiej się znalazł. Uznał, że państwo znalazło się w krytycznej sytuacji i postanowił zwrócić się do skarbca Labiryntu o wydanie potrzebnych mu funduszy. Zlecił, aby Sem wybrał po trzynastu kapłanów i nomarchów. Pentuer miał wyszukać rolników i rzemieślników, Tutmozis – oficerów i szlachciców, a Hiram – kupców.
Sem wyjaśnił, że na zgromadzeniu muszą być obecni Mefres i Herhor, którzy mają prawo i obowiązek sprzeciwić się naruszeniu skarbów Labiryntu. Fenicjanin obiecał wyszukać kupców, którzy będą głosowali zgodnie z rozkazem faraona. Pentuer miał wyjechać natychmiast, aby zająć się zgromadzeniem rolników i rzemieślników, którzy również wypełnią wolę władcy. Tutmozis zapewnił, że szlachta i wojsko nigdy nie zdradzą Ramzesa. Jednocześnie poprosił faraona, żeby udał się w jego imieniu do nomarchy tebańskiego, Antefa i oświadczył się jego córce Hebron. Ramzes z radością zgodził się pojechać tam następnego dnia.
Kiedy został z Semem, zapytał, dlaczego jego oblicze jest ponure. Arcykapłan odparł, że wszyscy będą głosowali za wydaniem skarbów z Labiryntu, lecz ostateczna decyzja zostanie wydana przez Amona. Faraon jest jednak pewny swego zwycięstwa.
Arcykapłan wyjaśnił mu, że takie budowle nie mogą być wykonane w Egipcie, ponieważ babilońskie wieże są nietrwałe i łatwo się przewracają, a Jedyny Bóg nie potrzebuje świątyń. Ramzes odparł, że w takim wypadku postawi świątynię dla Amona-Ra. Sem oznajmił mu, że wybudowanie świątyni na wzór pałacu asyryjskiego byłoby odebrane jako barbarzyństwo. Każdy naród bowiem wyróżnia się swoją architekturą, a Egipt słynie z piramid. Świątynia egipska przypomina człowieka, który modli się, leżąc na ziemi i uczy ludzi, jakimi powinni być.
Młody faraon zamyślił się nad słowami arcykapłana. Postanowił zaczekać z budową świątyni i grobowca, a mędrcom powierzył obmyślenie planu gmachów, które będą wysławiały jego imię. Arcykapłan Sem ze smutkiem pożegnał władcę, myśląc, że jego duszę wypełnia nieludzka duma.
Rozdział dwudziesty pierwszy
Pentuer odwiedza Herhora. Minister wojny twierdzi, że nadal rządzi w Egipcie. Doradca faraona wyrusza w podróż. W Dolnym Egipcie krążą pogłoski o szaleństwie młodego władcy. Kapłan odwiedza Menesa – astrologa i wynalazcę. Dowiaduje się, że wkrótce będzie zaćmienie słońca.
Tymczasem Pentuer wybierał się w podróż do Dolnego Egiptu, aby znaleźć po trzynastu delegatów stanu rolniczego i rzemieślniczego oraz by zachęcić pracującą ludność do upominania się o ulgi, jakie obiecywał nowy władca. Nie pragnął jednakże upadku swojego stanu i nie chciał zrywać więzów, jakie go z nim wciąż łączyły.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Miastem „stubramowym” nazywano:a) Teby
b) Gizę
c) Babilon
d) Memphis
Rozwiązanie
Syn Sary został zabity przez:
a) Lykona
b) Herhora
c) Ramzesa
d) Kamę
Rozwiązanie
Hiram namawiał Ramzesa XIII do tego by zlecił Fenicjanom wybudowanie:
a) kanału
b) świątyni
c) grobowca
d) piramidy
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies