Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Aby potwierdzić swoją wierność, poszedł do Herhora, by i z nim się pożegnać. Minister wojny wyraził żal, że Pentuer został doradcą młodego Ramzesa. Pisarz wyjawił mu cel swojej podróży. Herhor uznał, że władca ma prawo zebrać zgromadzenie i żałował, że Pentuer popiera jego działania. Kapłan bronił jednak swoich racji, tłumacząc, że faraon chce poprawić dolę ludu. Przypomniał, że w świątyni Seta uzyskał pozwolenie arcykapłanów na poprawę losu chłopów i bronił racji Ramzesa XIII.
Herhor skrytykował rządy władcy, który pootwierał nowe szkoły wojskowe, pomnożył pułki i obiecuje święta pospólstwu. Przyznał się, że tak naprawdę to on rządzi. Sprawił, że zmniejszyły się wpływające do skarbu państwa podatki i powstrzymywał bunty robotników. Ramzes znał sztukę wojenną, lecz zwycięstwo nad Libijczykami zawdzięczał kapłanom. Jego rządy ocenił jako szkodliwe dla państwa i, gdyby istniała taka możliwość, to już dawno zostałby usunięty z tronu. Pentuer zarzucił ministrowi, że pragnie nieograniczonej władzy. Herhor ze spokojem odparł, że od wielu lat posiada władzę większą niż faraonowie i nadal wydaje rozkazy opatrzone swoją pieczęcią.
Pentuer zrozumiał, że jeśli po śmierci Ramzesa XII, utrzymała się nadal najwyższa tajna rada kapłańska, to Ramzes XIII będzie musiał jej w końcu ulec lub stoczyć walkę na śmierć i życie. Miał co prawda za sobą cały naród, wielu kapłanów i dostojników, lecz rada dysponowała doskonałą organizacją i nieograniczonymi skarbami. Zapytał Herhora wprost, czy postanowili zgubić młodego faraona. Minister odpowiedział, że chcą uratować państwo i wspomniał rządy poprzedniego władcy, który zaczął swoje rządy od samowoli i nieuctwa. Kiedy jednak zabrakło mu funduszy, zwrócił się do bogów i otoczył się kapłanami. Uczył się od nich i poślubił córkę arcykapłana, a po kilku latach sam przyjął święcenia arcykapłańskie. Młody faraon chce zostać jedynym władcą w Egipcie, a kapłanów zmusić do służalczości. Taki zamiar jest zdradą, ponieważ państwo stworzyli bogowie i kapłani, którzy odpowiadają za wiele rzeczy: leczą chorych, uczą siać i zbierać plony, hodują zwierzęta, regulują wylewy Nilu. Faraon nigdy sam nie zdobędzie takiej wiedzy.
Herhor nakazał Pentuerowi spełnić wolę Ramzesa i przypomniał, że nie ma prawa zdradzić tajemnic świątyń. Pentuer pełen złych przeczuć pożegnał arcykapłana. Postanowił zrezygnować z agitacji i uspokajać niecierpliwych, aby nie powiększać kłopotów faraona.„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaAby potwierdzić swoją wierność, poszedł do Herhora, by i z nim się pożegnać. Minister wojny wyraził żal, że Pentuer został doradcą młodego Ramzesa. Pisarz wyjawił mu cel swojej podróży. Herhor uznał, że władca ma prawo zebrać zgromadzenie i żałował, że Pentuer popiera jego działania. Kapłan bronił jednak swoich racji, tłumacząc, że faraon chce poprawić dolę ludu. Przypomniał, że w świątyni Seta uzyskał pozwolenie arcykapłanów na poprawę losu chłopów i bronił racji Ramzesa XIII.
Herhor skrytykował rządy władcy, który pootwierał nowe szkoły wojskowe, pomnożył pułki i obiecuje święta pospólstwu. Przyznał się, że tak naprawdę to on rządzi. Sprawił, że zmniejszyły się wpływające do skarbu państwa podatki i powstrzymywał bunty robotników. Ramzes znał sztukę wojenną, lecz zwycięstwo nad Libijczykami zawdzięczał kapłanom. Jego rządy ocenił jako szkodliwe dla państwa i, gdyby istniała taka możliwość, to już dawno zostałby usunięty z tronu. Pentuer zarzucił ministrowi, że pragnie nieograniczonej władzy. Herhor ze spokojem odparł, że od wielu lat posiada władzę większą niż faraonowie i nadal wydaje rozkazy opatrzone swoją pieczęcią.
Pentuer zrozumiał, że jeśli po śmierci Ramzesa XII, utrzymała się nadal najwyższa tajna rada kapłańska, to Ramzes XIII będzie musiał jej w końcu ulec lub stoczyć walkę na śmierć i życie. Miał co prawda za sobą cały naród, wielu kapłanów i dostojników, lecz rada dysponowała doskonałą organizacją i nieograniczonymi skarbami. Zapytał Herhora wprost, czy postanowili zgubić młodego faraona. Minister odpowiedział, że chcą uratować państwo i wspomniał rządy poprzedniego władcy, który zaczął swoje rządy od samowoli i nieuctwa. Kiedy jednak zabrakło mu funduszy, zwrócił się do bogów i otoczył się kapłanami. Uczył się od nich i poślubił córkę arcykapłana, a po kilku latach sam przyjął święcenia arcykapłańskie. Młody faraon chce zostać jedynym władcą w Egipcie, a kapłanów zmusić do służalczości. Taki zamiar jest zdradą, ponieważ państwo stworzyli bogowie i kapłani, którzy odpowiadają za wiele rzeczy: leczą chorych, uczą siać i zbierać plony, hodują zwierzęta, regulują wylewy Nilu. Faraon nigdy sam nie zdobędzie takiej wiedzy.
W parę tygodni później Pentuer wjeżdżał w granice Dolnego Egiptu, wypatrując po drodze najrozsądniejszych chłopów i rzemieślników. Wszędzie spotykał oznaki wzburzenia. Najubożsi domagali się swoich praw. Wyłącznie interwencjom kapłanów zawdzięczano to, że nie wybuchł jeszcze powszechny bunt i nie przerywano robót. Dostojny mędrzec zauważył, że lud podzielił się na dwie grupy: stronników faraona i wrogów kapłanów oraz na przeciwników Fenicjan. Jedni twierdzili, że kapłani powinni wydać władcy skarby Labiryntu, drudzy szeptali, że Ramzes XIII za bardzo faworyzuje cudzoziemców.
Najdziwniejszą jednak była pogłoska, że młody faraon zdradza objawy obłąkania, o czym mówili dosłownie wszyscy: kapłani, pisarze a nawet chłopi. Pentuer dowiedział się, że w pałacach tebańskich widywano władcę, jak biegał nagi po ogrodach, a pewnego wieczoru pod oknami królowej Nikotris wszedł na drzewo i rozmawiał z nią. Podejrzewano, że uległ tej samej chorobie, co jego przyrodni bracia, którzy zostali odsunięci od tronu.
Za Memfisem, na północ od piramid, mieściła się niewielka świątynia bogini Nut, w której mieszkał stary kapłan, Menes, największy w Egipcie znawca gwiazd i inżynier. Żył samotnie i ubogo, nocą badając niebo, a w dzień pracując nad swoimi przyrządami. Pentuer od wielu lat nie był w tym miejscu i zaskoczyło go ubóstwo świątyni.
Menes wyjawił mu, że jest sam, ponieważ opiekujący się nim głuchoniemy chłopak poszedł do miasta z koszem, ażeby zebrać datki dla bogini. Przed rokiem skończył pomiary i rachunki, dzięki którym obliczył wielkość ziemi. Odkrył również, że ziemia jest olbrzymią kulą. Wyliczył, że w miesiącu Paofi (lipiec – sierpień) będzie zaćmienie słońca i przewidział dokładnie godzinę, w jakiej nastąpi to rzadkie zjawisko. Pisał o tym faraonowi, lecz młodzieniec po odczytaniu listu wyśmiał go i kazał zanieść tę wiadomość do Herhora, który dał za nią trzydzieści miar pszenicy. Później przesłał Ramzesowi plan ulżenia chłopom w pracy i ponownie został wykpiony.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
San-Amen-Herhor został pierwszym faraonem dynastii:a) dwudziestej
b) dwudziestej pierwszej
c) dwudziestej siódmej
d) osiemnastej
Rozwiązanie
Tyfon to:
a) wylew Nilu
b) choroba
c) nazwa egipska miesiąca
d) burza piaskowa
Rozwiązanie
Władca Libijczyków dowództwo nad pierwszym korpusem powierzył Tehennie:
a) ministrowi wojny
b) dwudziestoletniemu synowi
c) doświadczonemu dowódcy armii
d) bratu
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies