Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Dziesiątego Paofi w pałacu królewskim zebrali się delegaci. Przodem szli chłopi, za nimi rzemieślnicy, dalej kupcy i oficerowie. Po dłuższej przerwie nadeszła szlachta i nomarchowie. Pochód zamknęli kapłani. Delegaci zostali wezwani do wielkiej sali pałacu faraonów, gdzie stało siedem ław, najniższa dla chłopów, najwyższa – dla kapłanów. Niebawem przybył niesiony w lektyce Ramzes XIII, a za nim weszli Herhor, Mefres i dozorca Labiryntu.
Władca przemówił do zebranych, przedstawiając sytuację państwa, dodając, że nie chce obciążać chłopów podatkami jak to zawsze czyniono, dlatego też prosi, aby zgromadzenie wydało zezwolenie na naruszenie skarbca Labiryntu. Delegaci jednogłośnie uznali racje Ramzesa. Jednakże minister wojny uznał, że państwo nie znalazło się w niebezpieczeństwie i należy przepędzić Fenicjan, ażeby uzyskać potrzebne fundusze. Faraon odpowiedział, że takie postępowanie źle wpłynęłoby na dłużników, którzy potem zażądaliby anulowania długów, jakie zaciągnęli u kapłanów i innych dostojników. Argument młodego władcy był tak niepodważalny, że Herhor zamilkł.
Ramzes zapytał o zdanie dozorcę Labiryntu. Ten wyjaśnił, że ma ze sobą szkatułę z białymi i czarnymi kamykami. Każdy delegat dostanie po dwa kamyki i jeśli głosuje za wydaniem funduszy faraonowi wrzuci czarny kamyk, a jeśli przeciwko – biały.
Ramzes zgodził się na głosowanie, choć skarbnik prosił go, aby było ono jawne i wówczas osiągną zamierzoną jednomyślność. Młodzieniec uspokoił go jednak, mówiąc, że ma przecież wojsko. Po głosowaniu podliczono kamyki. Na dziewięćdziesiąt jeden przedstawicieli każdego stanu, osiemdziesiąt trzy osoby wrzuciły do szkatuły czarne kamyki i tylko osiem – białe. Generałowie i urzędnicy struchleli, a arcykapłani patrzyli na zgromadzenie z nieukrywanym triumfem. Ramzes był najwyraźniej zadowolony i wesoły. Pożegnał delegatów ze spokojem i opuścił salę. Herhor i Mefres spojrzeli z trwogą na siebie. Byli przekonani, że faraon w tej sytuacji nie cofnie się przed niczym.
Wieczorem w komnacie Ramzesa zebrali się: wielki skarbnik, wielki pisarz, Tutmozis i Kalipos, naczelny wódz Greków. Faraon wyjaśnił, że właśnie rozpoczęła się wojna między nim a arcykapłanami. Rozkazał, aby skarbnik rozdał sto talentów miedzy policję i żołnierzy w wybranych nomesach, a oberżystom i szynkarzom wydał jedzenie i wino. Pisarzowi nakazał rozesłać wieści na ulicach stolic nomesów, że barbarzyńcy z pustyni zachodniej chcą napaść na prowincję Fayum. Kalipos miał wysłać cztery pułki do Labiryntu. Kiedy lud zagrozi dozorcom, mają zająć budynek. Tutmozis miał ustawić trzy oddziały przy świątyniach Ptah, Izydy i Horusa. Kiedy lud zacznie je szturmować, wojsko miało opanować świątynie. W świątyniach i Labiryncie wyjdą ku nim kapłani z zielonymi gałązkami, którzy będą znali hasło. Wszystko to miało wydarzyć się dwudziestego trzeciego Paofi, ale lud powinien się gromadzić już osiemnastego dnia miesiąca. Hiram przejął listy, które mają być dowodami przeciwko Herhorowi i Mefresowi.
Ramzes był pewny zwycięstwa, gdyż ubiegł kapłanów w gromadzeniu sił. Tutmozis chciał mu opowiedzieć o Lykonie, lecz powstrzymała go obawa, że to może wytrącić władcę z równowagi. Po zakończeniu narady dostojnicy rozmawiali o tym, że nareszcie skończy się władza kapłanów. Przypuszczali jednak, że faraon przebaczy arcykapłanom, jeżeli ukorzą się przed nim. Cieszyli się, że w Egipcie zapanuje długo oczekiwany ład. „Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaDziesiątego Paofi w pałacu królewskim zebrali się delegaci. Przodem szli chłopi, za nimi rzemieślnicy, dalej kupcy i oficerowie. Po dłuższej przerwie nadeszła szlachta i nomarchowie. Pochód zamknęli kapłani. Delegaci zostali wezwani do wielkiej sali pałacu faraonów, gdzie stało siedem ław, najniższa dla chłopów, najwyższa – dla kapłanów. Niebawem przybył niesiony w lektyce Ramzes XIII, a za nim weszli Herhor, Mefres i dozorca Labiryntu.
Władca przemówił do zebranych, przedstawiając sytuację państwa, dodając, że nie chce obciążać chłopów podatkami jak to zawsze czyniono, dlatego też prosi, aby zgromadzenie wydało zezwolenie na naruszenie skarbca Labiryntu. Delegaci jednogłośnie uznali racje Ramzesa. Jednakże minister wojny uznał, że państwo nie znalazło się w niebezpieczeństwie i należy przepędzić Fenicjan, ażeby uzyskać potrzebne fundusze. Faraon odpowiedział, że takie postępowanie źle wpłynęłoby na dłużników, którzy potem zażądaliby anulowania długów, jakie zaciągnęli u kapłanów i innych dostojników. Argument młodego władcy był tak niepodważalny, że Herhor zamilkł.
Ramzes zapytał o zdanie dozorcę Labiryntu. Ten wyjaśnił, że ma ze sobą szkatułę z białymi i czarnymi kamykami. Każdy delegat dostanie po dwa kamyki i jeśli głosuje za wydaniem funduszy faraonowi wrzuci czarny kamyk, a jeśli przeciwko – biały.
Ramzes zgodził się na głosowanie, choć skarbnik prosił go, aby było ono jawne i wówczas osiągną zamierzoną jednomyślność. Młodzieniec uspokoił go jednak, mówiąc, że ma przecież wojsko. Po głosowaniu podliczono kamyki. Na dziewięćdziesiąt jeden przedstawicieli każdego stanu, osiemdziesiąt trzy osoby wrzuciły do szkatuły czarne kamyki i tylko osiem – białe. Generałowie i urzędnicy struchleli, a arcykapłani patrzyli na zgromadzenie z nieukrywanym triumfem. Ramzes był najwyraźniej zadowolony i wesoły. Pożegnał delegatów ze spokojem i opuścił salę. Herhor i Mefres spojrzeli z trwogą na siebie. Byli przekonani, że faraon w tej sytuacji nie cofnie się przed niczym.
Wieczorem w komnacie Ramzesa zebrali się: wielki skarbnik, wielki pisarz, Tutmozis i Kalipos, naczelny wódz Greków. Faraon wyjaśnił, że właśnie rozpoczęła się wojna między nim a arcykapłanami. Rozkazał, aby skarbnik rozdał sto talentów miedzy policję i żołnierzy w wybranych nomesach, a oberżystom i szynkarzom wydał jedzenie i wino. Pisarzowi nakazał rozesłać wieści na ulicach stolic nomesów, że barbarzyńcy z pustyni zachodniej chcą napaść na prowincję Fayum. Kalipos miał wysłać cztery pułki do Labiryntu. Kiedy lud zagrozi dozorcom, mają zająć budynek. Tutmozis miał ustawić trzy oddziały przy świątyniach Ptah, Izydy i Horusa. Kiedy lud zacznie je szturmować, wojsko miało opanować świątynie. W świątyniach i Labiryncie wyjdą ku nim kapłani z zielonymi gałązkami, którzy będą znali hasło. Wszystko to miało wydarzyć się dwudziestego trzeciego Paofi, ale lud powinien się gromadzić już osiemnastego dnia miesiąca. Hiram przejął listy, które mają być dowodami przeciwko Herhorowi i Mefresowi.
Kiedy Ramzes został sam, Tutmozis wprowadził tajnym wejściem Samentu. Kapłan przynosił dobre wieści. Dwa razy był w Labiryncie i odkrył, że skarbiec może w każdej chwili się zapaść. Dlatego też poprosił o ludzi, którzy pomogą mu zapobiec nieszczęściu. Poznał już trzy ukryte wejścia i bez problemu chodził po skarbcu. Ostrzegł, że żołnierze w świątyniach mogą oglądać różne dziwy. Pogasną światła i mogą zostać otoczeni przez ogień i potwory. Będą znikać przed nimi przejścia i otwierać się przepaście, może ich także zalewać woda. Jeżeli będą odważnie szli przed siebie, wkrótce wszystko się skończy i opanują budynki. Kapłan poinformował faraona, że gdyby zginął, przyjdzie do niego młody kapłan Seta z pierścieniem. Wtedy wojsko powinno zająć Labirynt, a jego następca w ciągu miesiąca odnajdzie właściwą drogę do skarbca, opierając się o pozostawione wskazówki. Prosił, ażeby w takiej sytuacji Ramzes go pomścił i nie wybaczał ani Herhorowi ani Mefresowi. Był pewien, że tylko śmierć faraona bądź arcykapłanów zakończy konflikt. Tutmozis odparł, że to żołnierze rozstrzygną odwieczny spór między kapłanami i faraonem.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Po ilu latach panowania nad Dolnym i Górnym Egiptem zmarł faraon Mer-amen-Ramzes XII?a) 34
b) 30
c) 32
d) 36
Rozwiązanie
Mentezufis opowiadał, że człowiek składa się z trzech części: ciała, iskry bożej i łączącego je:
a) ducha
b) pragnienia
c) trwania
d) cienia
Rozwiązanie
Ostatnią wojnę z Libijczykami, przed walką za panowania Ramzesa XII prowadził Ramzes:
a) VII
b) III
c) IX
d) V
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies