Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faraon
Orszak w oddali dostrzegł lwa. Kapłan wyjaśnił, że zwierzę to jest ojcem egipskich sfinksów. Wiele wieków przed Menesem wyrastała w tym miejscu olbrzymia skała, podobna do leżącego lwa. Kapłani rozkazali mistrzom obrobić głaz, a ci nadali postaci ludzką twarz. W taki sposób narodził się pierwszy sfinks, któremu Egipt oddaje boską cześć.
Na piaszczystym wzgórzu ukazało się kilku jeźdźców. Byli to żołnierze, wysłani na zwiady przez wojsko, które opłakiwało zaginięcie księcia. Uszczęśliwiony Ramzes mianował kawalerzystę setnikiem i rozkazał, aby nazajutrz zgłosił swoich towarzyszy do odebrania nagrody.
Rozdział szósty
Ramzes powraca do obozu. Mentezufis nakazuje wymordować wszystkich jeńców. Ku zwycięzcom zdążają Libijczycy, aby prosić o łaskę. W nocy w tajemniczych okolicznościach umiera Patrokles. Pojawiają się libijscy posłowie.
W pół godziny później świta księcia dotarła do obozu. Żołnierze cieszyli się z powrotu następcy i obnosili go na ramionach. Ku Ramzesowi zbliżył się Mentezufis, niezadowolony z tego, że naczelny wódz opuścił armię. Radość księcia ze schwytania Tehenny zaćmił gniew, lecz Pentuer ubłagał go, aby się uspokoił. Erpatre zrozumiał, że lepiej będzie jeżeli przyzna się do błędu. Odparł, że sądził, iż święty kapłan zastąpi go w roli dowódcy. Podszedł do nich Patrokles, oskarżając arcykapłana o wymordowanie jeńców, którym Ramzes obiecał ułaskawienie. Mentezufis wytłumaczył, że tak nakazywało prawo, według którego należało zabić tych, którzy wcześniej służyli faraonowi, a później połączyli się z nieprzyjacielem. Nie mógł czekać na powrót następcy, ponieważ zarządzenie należało wykonać natychmiast. Oszołomiony książę odszedł do swojego namiotu, gdzie żalił się Tutmozisowi, że nadal pozostaje niewolnikiem kapłanów. Ulubieniec wyjaśnił, że nic nie może zrobić, ponieważ mianował swoim zastępcą również arcykapłana.
Książę dopiero teraz odkrył, że schwytanie Tehenny pociągnęło za sobą wielkie nieszczęście. Miał świadomość błędu, który popełnił, opuszczając armię. Rozgoryczony wydarzeniami, rozmyślał o swoim uzależnieniu od woli kapłanów i przyznał rację Pentuerowi, który radził mu milczeć. Tutmozis poinformował go, że pokonał wojsko, liczące około siedmiu tysięcy wojowników. Chwalił potęgę Ramzesa, co wpędziło go w większą pychę. Ciągle nie mógł uwierzyć, że to on pokonał nieprzyjaciela i wygrał bitwę. Przed zaśnięciem pomyślał, że w ciągu zaledwie czternastu godzin podbił wroga i że człowiek, który tyle przeżył, nie może długo żyć.
Po przebudzeniu ujrzał Tutmozisa , który donosił mu, że ku wąwozowi zbliża się wielki tłum ludzi, kobiet i dzieci, na czele którego jedzie Musawasa i libijscy dostojnicy. Najwyraźniej chcą go prosić o pokój. Przekazał również następcy złą wiadomość. W nocy niespodziewanie dla wszystkich zmarł Patrokles. Książę doszedł do wniosku, że kapłani uśmiercili Greka. Mógł wiele wybaczyć i zapomnieć, ale poprzysiągł sobie, że nigdy nie przebaczy śmierci wiernego mu dowódcy.„Faraon” - TOM II – szczegółowe streszczenie
Autor: Dorota BlednickaOrszak w oddali dostrzegł lwa. Kapłan wyjaśnił, że zwierzę to jest ojcem egipskich sfinksów. Wiele wieków przed Menesem wyrastała w tym miejscu olbrzymia skała, podobna do leżącego lwa. Kapłani rozkazali mistrzom obrobić głaz, a ci nadali postaci ludzką twarz. W taki sposób narodził się pierwszy sfinks, któremu Egipt oddaje boską cześć.
Na piaszczystym wzgórzu ukazało się kilku jeźdźców. Byli to żołnierze, wysłani na zwiady przez wojsko, które opłakiwało zaginięcie księcia. Uszczęśliwiony Ramzes mianował kawalerzystę setnikiem i rozkazał, aby nazajutrz zgłosił swoich towarzyszy do odebrania nagrody.
Rozdział szósty
Ramzes powraca do obozu. Mentezufis nakazuje wymordować wszystkich jeńców. Ku zwycięzcom zdążają Libijczycy, aby prosić o łaskę. W nocy w tajemniczych okolicznościach umiera Patrokles. Pojawiają się libijscy posłowie.
W pół godziny później świta księcia dotarła do obozu. Żołnierze cieszyli się z powrotu następcy i obnosili go na ramionach. Ku Ramzesowi zbliżył się Mentezufis, niezadowolony z tego, że naczelny wódz opuścił armię. Radość księcia ze schwytania Tehenny zaćmił gniew, lecz Pentuer ubłagał go, aby się uspokoił. Erpatre zrozumiał, że lepiej będzie jeżeli przyzna się do błędu. Odparł, że sądził, iż święty kapłan zastąpi go w roli dowódcy. Podszedł do nich Patrokles, oskarżając arcykapłana o wymordowanie jeńców, którym Ramzes obiecał ułaskawienie. Mentezufis wytłumaczył, że tak nakazywało prawo, według którego należało zabić tych, którzy wcześniej służyli faraonowi, a później połączyli się z nieprzyjacielem. Nie mógł czekać na powrót następcy, ponieważ zarządzenie należało wykonać natychmiast. Oszołomiony książę odszedł do swojego namiotu, gdzie żalił się Tutmozisowi, że nadal pozostaje niewolnikiem kapłanów. Ulubieniec wyjaśnił, że nic nie może zrobić, ponieważ mianował swoim zastępcą również arcykapłana.
Książę dopiero teraz odkrył, że schwytanie Tehenny pociągnęło za sobą wielkie nieszczęście. Miał świadomość błędu, który popełnił, opuszczając armię. Rozgoryczony wydarzeniami, rozmyślał o swoim uzależnieniu od woli kapłanów i przyznał rację Pentuerowi, który radził mu milczeć. Tutmozis poinformował go, że pokonał wojsko, liczące około siedmiu tysięcy wojowników. Chwalił potęgę Ramzesa, co wpędziło go w większą pychę. Ciągle nie mógł uwierzyć, że to on pokonał nieprzyjaciela i wygrał bitwę. Przed zaśnięciem pomyślał, że w ciągu zaledwie czternastu godzin podbił wroga i że człowiek, który tyle przeżył, nie może długo żyć.
Przed południem do obozu nadciągnął z Egiptu pułk tebański z zapasami żywności. Jednocześnie szpiedzy przynieśli wieści o zbliżających się Libijczykach. Kapłani odprawili nabożeństwo na najwyższym wzgórzu, a po nim oświadczyli księciu, że nigdzie nie ma wrogiej armii. Ramzes wyśmiał ich raport. Wtedy kapłani zaprowadzili go do ciasnej skrzyni i kazali wpatrywać się w ścianę. Następca ujrzał najpierw jasne kółko, a w nim piaszczystą równinę, skały i azjatyckie placówki. W chwilę później obraz zmienił się i dostrzegł inny skrawek pustyni z tłumem ludzi. Zjawisko to zadziwiło erpatre. Starszy kapłan zapytał go, czy teraz już uwierzył w potęgę bogów egipskich. Nagle książę usłyszał tajemniczy głos, który przepowiedział, że nim nadejdzie druga pełnia zostanie faraonem. Ramzes zapytał, czy jego oczekiwania, co do władzy spełnią się. W odpowiedzi usłyszał, że jeśli nie rozpocznie wojny ze Wschodem, będzie składał ofiary bogom i szanował kapłanów, to jego panowanie będzie długie i pełne sławy.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
Szybki test:
Stracie wojsk egipskich i libijskich trwało:a) sześć godzin
b) cały wieczór
c) dwie godziny
d) cały dzień
Rozwiązanie
Posążek posiadający magiczną właściwość – każdej nocy odpadały mu ręce, nogi i głowa, a po modlitwie faraona wszystkie członki zrastały się na nowo - przedstawiał:
a) Sema
b) Ozirisa
c) Seta
d) Amona
Rozwiązanie
Menes to:
a) strażnik Labiryntu
b) bibliotekarz
c) minister skarbu
d) astrolog i wynalazca
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies