Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mloda Polska

Samogłoski - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Artur Rimbaud jest uważany za jednego z największych buntowników i prowokatorów poezji europejskiej końca XIX wieku, co potwierdza jego oryginalny, by nie powiedzieć „dziwny”, wiersz „Samogłoski”. Opublikowany w zbiorze „Poezje” w 1871 roku, z miejsca stał się utworem dyskutowany i analizowanym.

Głównym środkiem poetyckim, organizującym cztery nierówne zwrotki (dwie pierwsze liczą po cztery, dwie kolejne – po trzy wersy) w spójną kompozycyjną całość jest symbolizm kolorów, które zostały przypasowane poszczególnym samogłoskom:

„A czerń, E biel, I czerwień, U zieleń, O błękity,
(…)
A, czarny i włochaty gorset lśniących wspaniale
(…)
E, blask pary, namiotów, lance w lodowej skale,
(…)
I, purpura, krwi struga z ust, pięknych warg rozkwity,
(…)
U, cykle, opalowa gra mórz, spokój pastwiska
(…)
O, trąba niebiańska, co dziwne świsty kołysze,
Obszary, gdzie Anioły i Światy prują ciszę:
- Omego, fioletowy promieniu Jego Oka!”

Ciężko jednoznacznie stwierdzić, czy w momencie „kolorowania” samogłosek Rimbaud był świadomy znaczenia, jakie im w ten sposób nadaje. Dziś, dzięki zaawansowanym badaniom wpływu barw na nasze samopoczucie fizyczne i psychiczne wiadomo już, że żaden inny kolor tak jak czerwień nie podwyższa naszego ciśnienia krwi, przyspiesza akcji serca i czynności dróg oddechowych, zaś błękit jest odpowiedzialny za stymulację akcję mózgu. Wiedza z zakresu wpływu barw na ludzi jest wykorzystywana współcześnie w wielu dziedzinach, na przykład przez specjalistów od reklamy, projektantów ubrań, architektów, uzdrowicieli czy biznesmenów. W gruncie rzeczy kolor nie jest tylko i wyłącznie pustym określeniem, ponieważ niesie ze sobą wiele innych znaczeń.

Wracając do wiersza Rimbaud, pojawia się w nim pięć podstawowych kolorów: czerń, biel, czerwień, zieleń, błękit (zróżnicowanych przez określenia wskazujące na ich natężenie czy odcień: „lśniących”, „blask”, „purpura”, „fioletowy”).

Symbolika kolorów
„Czerń
-jest symbolem: zadumy, żałoby, smutku, potęgi, magiczności, tajemniczości, zła, niekiedy wyrzeczenia oraz pokory; wyraża tęsknotę za miłością, elegancję, luksus, wyrafinowanie, a także szykowność.
-wiąże się ją z: diabłem, piekłem, śmiercią, demonami, siłami nieczystymi, z władzą i wyżej ustawionymi personami.
Biel
- jest symbolem: pokoju, czystości, niewinności, czasem niedojrzałości i związanej z nią naiwności, niebagatelnej intuicji, duchowości, zachłanności na życie; wyraża także potrzebę przestrzeni oraz docenienia przez innych.
- wiąże się ją z: istotami anielskimi, apostołami, księżycem, małżeństwem i życiem (w cywilizacjach zachodnich), również ze śmiercią (w kulturach: indyjskiej, chińskiej oraz Cesarstwie Rzymskim).
Czerwień
-jest symbolem: miłości, pożądania, ciała ludzkiego, ogromnej energii życiowej, siły i odwagi; wyraża impulsywność, niecierpliwość, czasem egoizm.
-wiąże się ją z: płodnością, statusem królewskim; kojarzy się z rozlewem krwi na wojnie oraz z zażartością.
Zieleń
-jest symbolem: nadziei, młodości i związanym z nią niedoświadczeniem; zdrowia, całkowitej harmonii ze światem zewnętrznym, radości życia, ponadto ukojenia.
-wiąże się ją z: przyrodą, wiosną i odrodzeniem; katastrofą oraz złem (w kulturze średniowiecza), pieniędzmi; w odniesieniu do mundurów wojskowych bywa kamuflażem (maską), bądź osłoną przed niebezpieczeństwem.
Niebieski
-jest symbolem: sklepienia niebieskiego, wiary w siły nadprzyrodzone, siedziby bogów, mórz i oceanów, kreatywności, wszechstronnej inteligencji, bądź też depresji, smutku.
-wiąże się go z: prawdą i nieśmiertelnością (według podań starożytnych Egipcjan), opieką i ochroną boską (niebieskie szaty przedstawiały istoty wyższe); negatywnie kojarzony z lękiem („niebieski dym”- symbol chorób i złych wróżb) oraz żałobą (w kulturze Irańskiej)”

strona: 1 2