Sztuka poetycka - interpretacja i analiza ostatnidzwonek.pl
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Mloda Polska

Sztuka poetycka - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marlêga

Francuski poeta Paul Verlaine, nazywany ze wzglÄ™du na prowadzony styl życia oraz dzieÅ‚a „poetÄ… przeklÄ™tym”, stanowi przykÅ‚ad autora, którego twórczość uważana jest za kamieÅ„ milowy w historii europejskiej literatury.

„Sentymentalny, nastrojowy, niesÅ‚ychanie melodyjny i liryczny, jest jednoczeÅ›nie modelowym przykÅ‚adem „przegranego” w życiu „poety przeklÄ™tego”, choć sam przecież odnosi spore sukcesy literackie. Lecz jego biografia, to ciÄ…gÅ‚a szarpanina (trochÄ™ jak u GaÅ‚czyÅ„skiego, który pewnie siÄ™ na Verlaine’a stylizowaÅ‚) miÄ™dzy upadkami i próbami podniesienia siÄ™ w oparciu o wiarÄ™ religijnÄ…. PoniekÄ…d kontynuuje romantyczny liryzm, ale w tonacji bardzo kameralnej, osobistej, bez retoryki i patosu, z delikatnymi, niejako „pastelowymi” obrazami, raczej sugerujÄ…cymi odcienie uczuć niż nazywajÄ…cymi wyraźnie. Otwiera drogÄ™ nowej wrażliwoÅ›ci dekadentów i symbolistów poprzez kult sÅ‚aboÅ›ci, melancholii, braku nadziei, w sumie nastrojów rozczarowania i pesymizmu, bardzo modnych w latach fin de siecle – latach „koÅ„ca wieku”. Bardzo silnie oddziaÅ‚aÅ‚ na MÅ‚odÄ… PolskÄ™ (Tetmajer, Korab–Brzozowski, trochÄ™ Staff z bardzo verlaine’owskiego Deszczu jesiennego), jako patron jesiennej literatury zniechÄ™cenia i jakby niemÄ™skiej miÄ™kkoÅ›ci, kabotyÅ„skiego umierania (Przyjdź o Å›mierci – Brzozowskiego). Zbyt wyraźnie wpisuje siÄ™ w tamtÄ… epokÄ™, dziÅ›, na nasz gust, raczej pozerskÄ… i martwÄ…. Jest także autorem gÅ‚oÅ›nych szkiców o „poetach przeklÄ™tych”, wprowadza ten termin do obiegu, sam przyklejony biograficznym epizodem do Rimbauda, figury z caÅ‚kiem innej gliny, twardego i ostrego” („Historia literatury francuskiej”, Katarzyna DybeÅ‚, Barbara Marczuk, Jan Prokop, Warszawa 2005).

IdÄ…c za przykÅ‚adem Arystotelesa i jego „Poetyki” czy Horacego i „Listu do Pizonów”, wpisaÅ‚ siÄ™ Verlaine w kanon dzieÅ‚ poruszajÄ…cych popularny problem sztuki poetyckiej. W jednym ze swoich najsÅ‚ynniejszych dzieÅ‚, noszÄ…cym wiele mówiÄ…cy, sugestywny tytuÅ‚ „Sztuka poetycka”, Francuz dzieli siÄ™ z odbiorcami autorskÄ… koncepcjÄ… poezji, znaczÄ…cÄ… dla rozwijajÄ…cego siÄ™ wówczas symbolizmu oraz impresjonizmu.
Interpretacja i analiza

„Sztuka poetycka” Paula Verlaine'a sÅ‚usznie jest odczytywana jako modernistyczny manifest podejmujÄ…cy wÄ…tek roli artysty i sztuki w nowej epoce.

SugerujÄ…c siÄ™ tÅ‚umaczeniem MieczysÅ‚awa Jastruna z 1884 roku (inny znany należy do Zenona Miriama Przesmyckiego, autora miÄ™dzy innymi przekÅ‚adów wierszy Rimbauda, Poego, Mallarmégo czy dramatów Maeterlincka), do najważniejszych cech poezji wedÅ‚ug francuskiego „poety przeklÄ™tego” należą: