Eviva l'arte! - interpretacja i analiza ostatnidzwonek.pl
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Mloda Polska

Eviva l'arte! - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marlêga

Kazimierz Przerwa-Tetmajer, czoÅ‚owy przedstawiciel MÅ‚odej Polski, swój sztandarowy wiersz „Eviva l'arte!” umieÅ›ciÅ‚ w II serii „Poezji”, tomie z 1894 roku.

Wiersz szybko zyskaÅ‚ tytuÅ‚ swoistego hymnu mÅ‚odych artystów oraz miano tekstu przeÅ‚omowego, ponadto, wprowadzajÄ…c tytuÅ‚owe okreÅ›lenie - „niech żyje sztuka”, na staÅ‚e do jÄ™zyka potocznego.
Podobną rolę w historii polskiej literatury odegrały następujące teksy:
  • „Pieśń XXVI” Jana Kochanowskiego,

  • część III „Dziadów” Adama Mickiewicza,

  • „Testament mój” Juliusza SÅ‚owackiego,

  • „Ars poetica” Leopolda Staffa,

  • „Nie-Boska komedia” Zygmunta KrasiÅ„skiego,

  • „Wiosna” Juliana Tuwima,

  • „Confiteor” StanisÅ‚awa Przybyszewskiego,

  • „Spieszmy siÄ™” ks. Jana Twardowskiego,

  • „Ars poetica?” CzesÅ‚awa MiÅ‚osza.


  • Interpretacja i analiza

    Liryk Kazimierza Przerwy-Tetmajera „Eviva l'arte!”, czyli „niech żyje sztuka” (zwrot tÅ‚umaczony z jÄ™zyka wÅ‚oskiego) jest poetyckim manifestem uwielbienia i wywyższenia sztuki. PojawiajÄ…ce siÄ™ w tekÅ›cie na poczÄ…tku oraz na koÅ„cu każdej ze strof wesoÅ‚e zawoÅ‚anie jest wyznacznikiem przewodniej myÅ›li mÅ‚odopolskiego dzieÅ‚a oraz peÅ‚ni funkcjÄ™ klamry, scalajÄ…c maÅ‚o optymistyczne przemyÅ›lenia o randze sztuki i miejsca artysty w hierarchii spoÅ‚ecznej XIX i XX-wiecznych ludzi.

    Utwór rozpoczyna się tytułowym, dynamicznym zawołaniem, zakończonym wykrzyknieniem dla wzmocnienia ekspresji. Po tej euforycznej proklamacji następuje pesymistyczna przepowiednia:
    „Eviva l'arte! CzÅ‚owiek zginąć musi -
    cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem,
    nędza porywa za gardło i dusi -
    zginąć, to zginąć jak pies (...)”.

    Åšmierć czeka na każdego, kto nie ma pieniÄ™dzy, kto jest pariasem, czyli – idÄ…c za opracowaniem pojÄ™cia w „SÅ‚owniku jÄ™zyka polskiego”: „traktowanym gorzej od innych, wzgardzonym, wykorzystywanym; wyrzutkiem”.
    Nie jest to jednak Å›mierć opisywana w historycznych powieÅ›ciach, gdzie rycerz ginie zwrócony twarzÄ… ku niebu i dziÄ™kujÄ…cy za możliwość oddania życia za ojczyznÄ™. WrÄ™cz przeciwnie – Å›mierć pariasa jest spowodowana wyniszczajÄ…cÄ… nÄ™dzÄ…, która dusi szyjÄ™ niczym pies.

    Po ponurej wizji śmierci głodowej pierwsza części wiersza kończy się nonszalancką uwagą podmiotu lirycznego:
    „(...) a tymczasem,
    choć życie nasze splunięcia niewarte:
    evviva l'arte!”.

    W drugiej części, po tytuÅ‚owym, radosnym zawoÅ‚aniu uwaga czytelnika zostaje zwrócona w stronÄ™ filistrów, czyli – ponowna definicja sÅ‚ownikowa, ludzi „ograniczonych, bez wyższych aspiracji, o zakÅ‚amanej moralnoÅ›ci”.

    Zdaniem podmiotu lirycznego, „nÄ™dzny filistrów naród” może paść brzuchy, czyli skupić siÄ™ na zaspokajaniu podstawowych potrzeb fizjologicznych i powiÄ™kszaniu majtku, podczas gdy artyÅ›ci, z którymi utożsamia siÄ™ autor tych słów - „My, artyÅ›ci”, bÄ™dÄ… do koÅ„ca życia wychwalać sztukÄ™:
    „Eviva l'arte! Niechaj pasie brzuchy
    nędzny filistrów naród! My, artyści,
    my, którym często na chleb braknie suchy,
    my, do jesiennych tak podobni liści,
    i tak wykrzykniem; gdy wszystko nic warte,
    evviva l'arte!”.

    Trzecia zwrotka odnosi się do wartości, jakim hołdują autorzy tytułowego zawołania. Do dalszego działania napędza ich jedynie duma i sława, one starczą za największe bogactwa i ziemie:
    „Evviva l'arte! Duma naszym bogiem,
    sława nam słońcem, nam, królom bez ziemi,
    możemy z głodu skonać gdzieś pod progiem,
    ale jak orły z skrzydły złamanemi -
    więc naprzód! Cóż jest prócz sławy co warte?

    strona:    1    2  

    Zobacz inne artykuły:

    Baudelaire Charles
    Kwiaty zła - opracowanie
    Kwiaty zła - wiadomości wstępne
    Padlina - interpretacja i analiza

    Kasprowicz Jan
    Z chałupy - analiza i interpretacja
    W chałupie -analiza i interpretacja
    Dies Irae - analiza i interpretacja
    Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach - analiza i interpretacja

    Miciński Tadeusz
    Anake - interpretacja i analiza
    Lucyfer - interpretacja i analiza
    Lucyfer - wiadomości wstępne

    Przerwa-Tetmajer Kazimierz
    Anioł Pański - interpretacja i analiza
    Anioł Pański - kontekst
    Eviva l'arte! - interpretacja i analiza
    LubiÄ™, kiedy kobieta - interpretacja i analiza
    „Koniec wieku XIX” Kazimierza Przerwy-Tetmajera i „SchyÅ‚ek wieku” WisÅ‚awy Szymborskiej - analiza porównawcza
    Koniec wieku XIX - interpretacja i analiza
    Koniec wieku XIX - kontekst
    Melodia mgieł nocnych (Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym) - interpretacja i analiza

    Przybyszewski Stanisław
    Confiteor - analiza i interpretacja

    Rimbaud Jean Arthur
    Statek pijany - analiza
    Statek pijany - interpretacja
    Statek pijany - wiadomosci wstępne
    Samogłoski - interpretacja i analiza

    Verlaine Paul
    Sztuka poetycka - interpretacja i analiza

    Inne



    Partner serwisu:

    kontakt | polityka cookies