Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mloda Polska

Anake - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Jeśli artysta odważy się stworzyć dzieło inne, niż do tej pory, zapadnie się pod nim ziemia, zmarznie nawet obok palącego się ogniska, jego ciało zniknie, niczym tlący się lont.

Po wymienieniu gróźb, rzucanych artyście przez najprawdopodobniej przeznaczenie, następuje przytoczenie odpowiedzi, jakiej gwiazdom udzielił „królewski duch”:
„wam przeznaczono okrężny ruch,
mojej wolności dowodem błąd”.

Gwiazdom przeznaczono okrężny ruch, taki jest odwieczny porządek kosmosu, nikt nie próbuje go podważyć czy zdeprecjonować.

Istnienie także scenariusz życia dla artysty. Nękany przeświadczeniem wewnętrznego rozdarcia i ciągłej eksploracji swobody artystycznej, wypowiada słowa o dowodzie wolności twórcy. Okazuje się, że jest nim... błąd. Nie jest istotne, czy autonomia i niezależności zostanie osiągnięta, ponieważ liczy się samo dążenie do ich uzyskania.

Dalsze linijki poematu Micińskiego traktują o źródłach twórczej inspiracji. Podmiot liryczny wyznaje, iż jego serce „dźwiga w głębinach ląd”, co możemy interpretować jako dowód czerpania motywów z najciemniejszych zakamarków duszy, z głębin.

Tematów do pisania wierszy dostarczają mu zarówno doświadczenia z przeszłości, jak i wydarzenia dziejące się aktualnie:
„Poszumy płaczą mogilnych drzew,
lecz w barce życia płynie mój śpiew”.

Finalny dwuwiersz „Ananke” jest dowodem na dumę i odwagę artysty, rzucającego wyzwanie wszechświatowi i kosmosowi:
„Ja, budowniczy nadgwiezdnych miast,
szydzę z rozpaczy gasnących gwiazd”.

Pod względem formalnym złożony z dwóch strof wiersz Tadeusza Micińskiego jest połączeniem dialogu z liryką bezpośrednią.

Wśród środków poetyckiego wyrazu na wymienienie zasługują te o największej sile oddziaływania, czyli:

Powtórzenia, widoczne w pierwszej części utworu, hiperbolizujące zagubienie i niepewność człowieka („wieczną jest ciemność, wiecznym jest błąd”);

Apostrofa, czyli bezpośredni zwrot, w tym wypadku do innego artysty lub do samego siebie - „Ty, budowniku nadgwiezdnych wież”;

Oksymoron, czyli zestawienie wyrazów o przeciwstawnych znaczeniach - „wśród ognia zmarzniesz”, odnoszący się do nieprzystosowania świata artysty do świata zwykłych ludzi;