Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie
Szczególnie bezlitosny w tej kwestii okazał się Seweryn Goszczyński – pisarz, poeta i jednocześnie uczestnik powstania listopadowego. W książce Nowa epoka poezji polskiej (1835) nazwał talent Fredry „podrzędnym”, a komediom zarzucił, iż są „niemoralne” i „nienarodowe”. Nikt nie wstawił się za artystą, wobec czego zamilkł i począł pisać tylko dla siebie i najbliższych. Z tego okresu pochodzi pamiętnik Trzy po trzy.
W 1848 roku wybuchło powstanie węgierskie – Węgry były wówczas wcielone do Austrii i tworzyły wspólną monarchię austro-węgierską, a rodzina Fredrów zamieszkiwała na terenach Galicji, ta zaś należała do zaboru austriackiego, zatem powstanie węgierskie skierowane było przeciwko Austrii. Brał w nim udział syn Aleksandra Fredry – Jan Aleksander, który po zakończeniu działań bojowych, musiał udać się na emigrację do Paryża. Tam często odwiedzał go ojciec, który ponownie zafascynował się teatrem francuskim.
Powstały wówczas nowe komedie: Dwie blizny, Ożenić się nie mogę, Wielki człowiek do małych interesów. Na publikację tych utworów pisarz się nie zgodził. Wciąż miał w pamięci słowa krytyki. Tworzył „do szuflady”. Gdy nastała Wiosna Ludów (1848) Fredro, mimo podeszłego wieku, wstąpił do lwowskiej Gwardii Narodowej, a następnie jako członek miejscowej Rady Narodowej wygłosił mowę, za którą wytyczono mu proces o zdradę Austro-Węgier i obrazę majestatu. Trybunał apelacyjny po jakimś czasie umorzył sprawę.
Fredro jest pisarzem, który doczekał się uznania za życia. W kręgach ziemiańskich również cieszył się szacunkiem. W 1856 roku we Lwowie zorganizowano uroczyste obchody na jego cześć i uhonorowano członkostwem krakowskiej Akademii Umiejętności oraz medalem pamiątkowym. Do ostatnich dni nie rozstawał się z piórem i drżącą ręką kreślił Zapiski starucha – zbiór aforyzmów i sentencji. Zmarł we Lwowie 15 lipca 1876 r. Pochowano go w rodzinnej krypcie w Rudkach, niedaleko Lwowa.
Krąży plotka, że w latach 70 – tych XX wieku profesor Bogdan Zakrzewski – miłośnik i znawca twórczości Fredry, przebywając w Rudkach, skradł z grobowca poety palec z jego szkieletu. Kości te prawdopodobnie są zamurowane w ścianie kościoła św. Maurycego we Wrocławiu. Życiorys Fredry
Autor: Ewa PetniakSzczególnie bezlitosny w tej kwestii okazał się Seweryn Goszczyński – pisarz, poeta i jednocześnie uczestnik powstania listopadowego. W książce Nowa epoka poezji polskiej (1835) nazwał talent Fredry „podrzędnym”, a komediom zarzucił, iż są „niemoralne” i „nienarodowe”. Nikt nie wstawił się za artystą, wobec czego zamilkł i począł pisać tylko dla siebie i najbliższych. Z tego okresu pochodzi pamiętnik Trzy po trzy.
W 1848 roku wybuchło powstanie węgierskie – Węgry były wówczas wcielone do Austrii i tworzyły wspólną monarchię austro-węgierską, a rodzina Fredrów zamieszkiwała na terenach Galicji, ta zaś należała do zaboru austriackiego, zatem powstanie węgierskie skierowane było przeciwko Austrii. Brał w nim udział syn Aleksandra Fredry – Jan Aleksander, który po zakończeniu działań bojowych, musiał udać się na emigrację do Paryża. Tam często odwiedzał go ojciec, który ponownie zafascynował się teatrem francuskim.
Powstały wówczas nowe komedie: Dwie blizny, Ożenić się nie mogę, Wielki człowiek do małych interesów. Na publikację tych utworów pisarz się nie zgodził. Wciąż miał w pamięci słowa krytyki. Tworzył „do szuflady”. Gdy nastała Wiosna Ludów (1848) Fredro, mimo podeszłego wieku, wstąpił do lwowskiej Gwardii Narodowej, a następnie jako członek miejscowej Rady Narodowej wygłosił mowę, za którą wytyczono mu proces o zdradę Austro-Węgier i obrazę majestatu. Trybunał apelacyjny po jakimś czasie umorzył sprawę.
Fredro jest pisarzem, który doczekał się uznania za życia. W kręgach ziemiańskich również cieszył się szacunkiem. W 1856 roku we Lwowie zorganizowano uroczyste obchody na jego cześć i uhonorowano członkostwem krakowskiej Akademii Umiejętności oraz medalem pamiątkowym. Do ostatnich dni nie rozstawał się z piórem i drżącą ręką kreślił Zapiski starucha – zbiór aforyzmów i sentencji. Zmarł we Lwowie 15 lipca 1876 r. Pochowano go w rodzinnej krypcie w Rudkach, niedaleko Lwowa.
Fredro najczęściej ukazuje w utworach gry, jakie ludzie toczą ze sobą w obliczu codzienności: w miłości, w życiu towarzyskim, w interesach. Obrazuje epokę sarmacką, umieszczając akcję w dworkach i salonikach, ale także w karczmach i zajazdach, czyli tam, gdzie można swobodnie obserwować relacje międzyludzkie. Istotnym tematem jest u niego miłość, ale miłość inna niż „preferowana” w epoce romantyzmu, bo szczęśliwa. W późniejszy okresie w twórczości pisarza dominuje tematyka mieszczańska i pojawiają się tak zwane „typy ludzkie”, czyli reprezentanci danego środowiska. W takich kręgach (mieszczańskich) tworzą się intrygi, a atutem staje się pieniądz.
Ważne w dorobku literackim komediopisarza są również bajki dla dzieci, znane przez całe pokolenia najmłodszych: „Małpa w kąpieli”, Paweł i Gaweł”, „Cygan i baba”, „Osiołkowi w żłoby dano”, „Dwa koguty”. Ponadto Fredrze przypisuje się zabawne utwory o zabarwieniu pornograficznym: „Baśń o trzech braciach i królewnie” oraz „XIII Księgę Pana Tadeusza”.
strona: 1 2
Szybki test:
Pamiętnik Fredry nosi tytuł:a) „Cudzoziemszczyzna”
b) „Trzy po trzy”
c) „Ożenić się nie mogę”
d) „Pan Jowialski”
Rozwiązanie
Komedię „Intryga naprędce” wystawił teatr we Lwowie w roku:
a) 1817
b) 1820
c) 1812
d) 1815
Rozwiązanie
Rodzina Fredrów zamieszkiwała na terenach:
a) zaboru rosyjskiego
b) zaboru pruskiego
c) Galicji
d) Austrii
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies