Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

W końcu doszło do tego, że zaczęła namawiać Anielę, by wyszła za Gustawa. Widziała w tym ratunek dla siebie, ponieważ zadowolony ze ślubu Radost nie chciałby się z nią żenić. Gdy zdziwiona Aniela zapytała, co z poczynionymi ślubami, usłyszała naprędce: „Niechże je dotrzyma / Jedna przynajmniej, gdy nie możem obie”. Przeszkodą w wykonaniu tego planu było jednak uczucie Gustawa do innej kobiety… Klara postanowiła zatem iść po radę do pani Dobrójskiej: „Poradzi mi przecie; / Nie da mi umrzeć przy tym starym gracie (…)Wolę już klasztor... albo i - Albina”.

Scena piąta
Aniela, Gustaw

W trakcie pisania listu, Aniela wyznaje Gustawowi, że przestrzegła Klarę przed jego wujem. Dowiaduje się od młodzieńca, że Albin już nie kocha jej kuzynki, lecz to ona jest nowym obiektem westchnięć kawalera.

Aniela postanowiła spełnić prośbę Gustawa i napisać list do „Anieli”. Nim zaczęli, pochwaliła się, że przestrzegła Klarę przez zamiarami Radosta, co wywołało w Gustawie strach. Bał się, że nieobliczalna ukochana Albina poszła z pretensjami do jego niewtajemniczonego w misterną intrygę stryja.

Gustaw wyznał Anieli, że Albin nie kochał już Klary, w co córka Dobrójskiej nie mogła uwierzyć: „Bajkę ktoś zrobił, proszę mi dać wiarę. / Albin nasz sąsiad, bawi tutaj stale, / Wiemy, gdzie bywa, jego związki znamy”. Dała wiarę tym słowom dopiero, gdy Gustaw wyznał, że to ona jest nowym obiektem uczuć sąsiada: „Albin się kocha, lecz się kocha - w tobie (…) Zmienił się z wolna, bo możnaż lat tyle / Wzgardę odbierać w tak przykrym sposobie, / A miłość w jednej zachowywać sile? / Możnaż przy tobie lube spędzać chwile, / Twą dobroć, wdzięki... a jednym wyrazem - / Możnaż cię poznać i nie kochać razem? / Powiedzże sama”.

W końcu rozpoczęło się dyktowanie listu, co wprawiało Anielę w zakłopotanie. Musiała pisać wyznania skierowane do swej imienniczki. Czasem karciła się za myśli, że to ona jest adresatką ciepłych i pięknych słów. W czasie tych chwil, które para spędziła razem, padło kluczowe pytanie, zadane przez młodzieńca: „To poznanie / Czy kiedyś, z czasem, przyjaźnią zostanie?”, na co usłyszał zapewnienie: „Jest i zostanie (…) Wiecznie”. Spotkanie zostało przerwane odgłosem czyichś kroków. Gustaw wybiegł, pozostawiając wystraszoną Anielę z listem.

Streszczenia	Opracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce	Życiorys Fredry Geneza „Ślubów panieńskich” Problematyka „Ślubów panieńskich” „Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich” Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich” Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich” Tytuł komedii Fredry Aleksander Fredro – kalendarium życia Motywy w „Ślubach panieńskich” „Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna? Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich” Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich” Motto „Ślubów panieńskich” Twórczość Aleksandra Fredry Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich” Bibliografia
Bohaterowie
Gustaw – charakterystyka postaci Albin – charakterystyka postaci Klara – charakterystyka postaci Aniela – charakterystyka postaci Pani Dobrójska – charakterystyka postaci Radost – charakterystyka postaci

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: