Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlga

Scena siódma
Aniela, Klara


Rozmowa kuzynek na temat tajemniczych ślubów, które złożyły, miłości i mężczyzn.

Po wyjściu Albina, Aniela upominała Klarę, że nie powinna go dręczyć, lecz poinformować o „przyczynie” (Aniela sądziła, że ten nic nie wiedział o „ślubach”) odrzucania jego ślubów. Klara gardziła uczuciem Albina, bawiąc się swym zalotnikiem: „Niech kocha, płacze, jęczy, kona”.

Traktowała mężczyzn źle, wyliczając próżność i twarde serce jako ich najważniejsze cechy. Starała się przekonać o swych racjach kuzynkę: „Wierz mi, Anielo, wszystko to za mało. / Nie wiesz, jak twarde jest serce mężczyzny, / Jak prędko rany umie ściągnąć w blizny, / Blizny, co potem stają mu się chwałą. / Nic ich próżności nie zbije, nie skarci, / Im więcej przeszkód, tym więcej uparci. / Łaj, gardź, nienawidź – oni w nienawiści, / Gniewie i wzgardzie mają swe korzyści, / Tak że nareszcie czasem z nas niejedna, / Tracąc cierpliwość, tracąc głowę, biedna, / Znudzona walką, ze wszech stron ściśnięta, / Musi pokochać, by pozbyć natręta”.

W pewnym momencie Aniela zapytała Klarę, dlaczego mówi jej to wszystko, skoro zna dobrze mężczyzn - „ród krokodyli”. W odpowiedzi usłyszała tylko ponowne stwierdzenie, że kobiety są za dobre dla mężczyzn. Klara zamierzała nie informować zakochanego w niej młodzieńca o tajemniczej „przyczynie”. Chciała, by dalej zabiegał o jej względy, by mogła nim wzgardzić: „By jęczał daremnie”. Obydwie panny doszły do wniosku, że plan, który ułożyły, jest doskonałym sposobem podtrzymania solidarności kobiecej. Ponownie odmówiły ślubowanie, podały sobie ręce i powiedziały: „Przyrzekam na kobiety stałość niewzruszoną / Nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną”.

Za jedyne wyjątki od reguły uznały ojca Klary, stryja Anieli, braci stryjecznych i innych bliskich krewnych. Doszły do wniosku, że kobiety kochają „dla pokuty”, nigdy szczerze i szkoda, że w ogóle mężczyźni istnieją. Zakończyły rozmowę uwagami na temat Gustawa, nazywając go „warszawską laleczką”, mając wzgląd na hulaszczy tryb życia kawalera w stolicy. Okazało się, ze odzywał się do nich z wyższością. Podejrzewały, że teraz zapewne chciał się ożenić z nudów.
Scena ósma
Dobrójska, Aniela, Klara, Albin


Aniela i Klara skarżą się pani Dobrójskiej na ignoranckie zachowanie Gustawa, który traktuje je jak „wieśniaczki”. Potem ironizują na temat swej mądrości, porównując się z mężczyznami.

Albin, wszedłszy do pokoju, oparł się o ścianę blisko stolika i zaczął wzdychać. Nie spuszczał oka z Klary. Jego ukochana pocałowała wchodzącą do pokoju ciocię Dobrójską w rękę. Matrona rzekła: „Kocha się, kto się kłóci, dawne to przysłowie”, a do swej córki Anieli powiedziała, by zaczęła się starać o względy Gustawa. Obie panny zapewniły kobietę o swym rozsądku i przekonywały, że młodzieniec je ignoruje, nudzi się na wsi w ich towarzystwie. Z braku uciech i zabaw, do których był przyzwyczajony, nie miał z nimi – wieśniaczkami - o czy rozmawiać. Ciągle leżał na sofie i spał: „Kiedy na sofie rozparty szeroko, / Półgębkiem gada, śpi na jedno oko, / Mamyż mu śpiewać arietkę wesołą? / Albo z girlandą tańcować wokoło?”. Klara ironicznie rzekła: „Trzech mężczyzn! To sąd podług męskich ustaw”.

„Trzech mężczyzn! To sąd podług męskich ustaw” - według dawnej łacińskiej zasady trzy osoby tworzą zespół wystarczający do rozstrzygnięcia spraw spornych.

Wraz z Anielą nie uważały się za tak mądre, jak Albin, Gustaw i Radost. Słuchająca tych uwag Dobrójska rzekła w końcu: „Nie wszystko straszne, co czasem zastrasza; / Mają wady mężczyźni, ma także płeć nasza. / Zatem szalą rozsądku ta strona przeważa, / Co swoje błędy karci, a cudze pobłaża”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14  

Szybki test:

Akcja komedii rozgrywa się:
a) latem
b) jesienią
c) zimą
d) wiosną
Rozwiązanie

Albin starał się o Klarę od:
a) roku
b) pół roku
c) 5 lat
d) 2 lat
Rozwiązanie

Aniela nazwała mężczyzn rodem:
a) węży
b) krokodyli
c) gadów
d) wilków
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce
Życiorys Fredry
Geneza „Ślubów panieńskich”
Problematyka „Ślubów panieńskich”
„Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru
Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich”
Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich”
Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich”
Tytuł komedii Fredry
Aleksander Fredro – kalendarium życia
Motywy w „Ślubach panieńskich”
„Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna?
Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich”
Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich”
Motto „Ślubów panieńskich”
Twórczość Aleksandra Fredry
Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry
Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich”
Bibliografia




Bohaterowie
Gustaw – charakterystyka postaci
Albin – charakterystyka postaci
Klara – charakterystyka postaci
Aniela – charakterystyka postaci
Pani Dobrójska – charakterystyka postaci
Radost – charakterystyka postaci



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies