Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie
Scena dziewiÄ…ta
Dobrójska, Aniela, Klara, Albin, Gustaw
Niewłaściwe zachowanie Gustawa, który zasypia podczas rozmowy ze swą narzeczoną Anielą, jej matką, kuzynką i Albinem. Urażeni uczestnicy dyskusji opuszczają pokój, pozostawiając młodzieńca samego.
W pokoju przebywaÅ‚y Albin, Klara, Aniela i Dobrójska. Wszystkie panny zajÄ™te byÅ‚y robótkami rÄ™cznymi. Do rozmawiajÄ…cych doÅ‚Ä…czyÅ‚ Gustaw i, skÅ‚oniwszy siÄ™, postawiÅ‚ krzesÅ‚o na Å›rodku i usiadÅ‚, z uwagÄ… oglÄ…dajÄ…c swój ubiór. W pewnym momencie oznajmiÅ‚, że deszcz przestaÅ‚ padać, na co Albin z żalem stwierdziÅ‚, że dla niego nadal jest pochmurno, ponieważ „nadzieja o wzglÄ™dy ukochanej Klary” zgasÅ‚a, a na dodatek ona cieszy siÄ™ z jego smutku.
Gospodyni, chcÄ…c zmienić temat, powiedziaÅ‚a do Gucia, że rozumie powód jego znudzenia wiejskÄ… ciszÄ…: „o tej porze”, ponieważ nikt nie lubi takiej pogody, na co Gustaw „zapewniaÅ‚”, że wieÅ› ma swoje uroki i nie pozwala siÄ™ nudzić. W pewnym momencie jednak zaczÄ…Å‚ ziewać, nie zwracajÄ…c uwagi na damy …zasnÄ…Å‚. Dobrójska, widzÄ…c to, wyszÅ‚a, a za niÄ… Klara i Aniela z Albinem. Ukochana Albina stwierdziÅ‚a: niech Å›pi: „Wszakże siÄ™ wyÅ›pi, jak sobie poÅ›ciele; / Tak sobie posÅ‚aÅ‚, niechże Å›pi do woli”.
Scena dziesiÄ…ta
Gustaw, Radost
Gustaw zostaje obudzony przez przerażonego jego złymi manierami Radosta. Młodzieniec ponownie obiecuje poprawę i usprawiedliwia się faktem, iż uśpił go błogi głos kobiet.
Radost prawie z pÅ‚aczem w gÅ‚osie zaczÄ…Å‚ budzić Å›piÄ…cego Gustawa. Gdy to siÄ™ w koÅ„cu udaÅ‚o, kawaler myÅ›laÅ‚, ze nadal znajduje siÄ™ w towarzystwie dam. Dopiero po krótkiej chwili otrzeźwiaÅ‚, sÅ‚yszÄ…c wymówki stryja. Choć obiecaÅ‚ poprawÄ™ zachowania – zasnÄ…Å‚ przy narzeczonej! Wuj prosiÅ‚ krewnego, by wytrzymaÅ‚ jeszcze tydzieÅ„.
Gustaw tÅ‚umaczyÅ‚, że zasnÄ…Å‚ niechcÄ…cy, ponieważ uÅ›piÅ‚ go bÅ‚ogi gÅ‚os kobiet. ObiecaÅ‚ Radostowi, że bÄ™dzie patrzyÅ‚ na AnielÄ™: „jak niegdyÅ› patrzaÅ‚ stryjaszek na paniÄ……” (Gustaw nie dopowiada imienia, lecz należy siÄ™ domyÅ›lać, że chodziÅ‚o o paniÄ… DobrójskÄ… – obiekt mÅ‚odzieÅ„czej miÅ‚oÅ›ci Radosta). TÅ‚umaczyÅ‚, ze chce mieć dobrÄ… żonÄ™: „I gdybym nie czuÅ‚ przymiotów Anieli / Już byÅ›cie mnie tu dotÄ…d nie widzieli”, po czym wybiegÅ‚ naprawić gafÄ™, popeÅ‚nionÄ… wzglÄ™dem dam. Radost poczuÅ‚ siÄ™ uspokojony obietnicÄ… poprawy bratanka. UwierzyÅ‚ w pomyÅ›lny obrót spraw.
AKT 2„Åšluby panieÅ„skie” – streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina MarlêgaScena dziewiÄ…ta
Dobrójska, Aniela, Klara, Albin, Gustaw
Niewłaściwe zachowanie Gustawa, który zasypia podczas rozmowy ze swą narzeczoną Anielą, jej matką, kuzynką i Albinem. Urażeni uczestnicy dyskusji opuszczają pokój, pozostawiając młodzieńca samego.
W pokoju przebywaÅ‚y Albin, Klara, Aniela i Dobrójska. Wszystkie panny zajÄ™te byÅ‚y robótkami rÄ™cznymi. Do rozmawiajÄ…cych doÅ‚Ä…czyÅ‚ Gustaw i, skÅ‚oniwszy siÄ™, postawiÅ‚ krzesÅ‚o na Å›rodku i usiadÅ‚, z uwagÄ… oglÄ…dajÄ…c swój ubiór. W pewnym momencie oznajmiÅ‚, że deszcz przestaÅ‚ padać, na co Albin z żalem stwierdziÅ‚, że dla niego nadal jest pochmurno, ponieważ „nadzieja o wzglÄ™dy ukochanej Klary” zgasÅ‚a, a na dodatek ona cieszy siÄ™ z jego smutku.
Gospodyni, chcÄ…c zmienić temat, powiedziaÅ‚a do Gucia, że rozumie powód jego znudzenia wiejskÄ… ciszÄ…: „o tej porze”, ponieważ nikt nie lubi takiej pogody, na co Gustaw „zapewniaÅ‚”, że wieÅ› ma swoje uroki i nie pozwala siÄ™ nudzić. W pewnym momencie jednak zaczÄ…Å‚ ziewać, nie zwracajÄ…c uwagi na damy …zasnÄ…Å‚. Dobrójska, widzÄ…c to, wyszÅ‚a, a za niÄ… Klara i Aniela z Albinem. Ukochana Albina stwierdziÅ‚a: niech Å›pi: „Wszakże siÄ™ wyÅ›pi, jak sobie poÅ›ciele; / Tak sobie posÅ‚aÅ‚, niechże Å›pi do woli”.
Scena dziesiÄ…ta
Gustaw, Radost
Gustaw zostaje obudzony przez przerażonego jego złymi manierami Radosta. Młodzieniec ponownie obiecuje poprawę i usprawiedliwia się faktem, iż uśpił go błogi głos kobiet.
Radost prawie z pÅ‚aczem w gÅ‚osie zaczÄ…Å‚ budzić Å›piÄ…cego Gustawa. Gdy to siÄ™ w koÅ„cu udaÅ‚o, kawaler myÅ›laÅ‚, ze nadal znajduje siÄ™ w towarzystwie dam. Dopiero po krótkiej chwili otrzeźwiaÅ‚, sÅ‚yszÄ…c wymówki stryja. Choć obiecaÅ‚ poprawÄ™ zachowania – zasnÄ…Å‚ przy narzeczonej! Wuj prosiÅ‚ krewnego, by wytrzymaÅ‚ jeszcze tydzieÅ„.
Gustaw tÅ‚umaczyÅ‚, że zasnÄ…Å‚ niechcÄ…cy, ponieważ uÅ›piÅ‚ go bÅ‚ogi gÅ‚os kobiet. ObiecaÅ‚ Radostowi, że bÄ™dzie patrzyÅ‚ na AnielÄ™: „jak niegdyÅ› patrzaÅ‚ stryjaszek na paniÄ……” (Gustaw nie dopowiada imienia, lecz należy siÄ™ domyÅ›lać, że chodziÅ‚o o paniÄ… DobrójskÄ… – obiekt mÅ‚odzieÅ„czej miÅ‚oÅ›ci Radosta). TÅ‚umaczyÅ‚, ze chce mieć dobrÄ… żonÄ™: „I gdybym nie czuÅ‚ przymiotów Anieli / Już byÅ›cie mnie tu dotÄ…d nie widzieli”, po czym wybiegÅ‚ naprawić gafÄ™, popeÅ‚nionÄ… wzglÄ™dem dam. Radost poczuÅ‚ siÄ™ uspokojony obietnicÄ… poprawy bratanka. UwierzyÅ‚ w pomyÅ›lny obrót spraw.
Scena pierwsza
Dobrójska, Radost
Radost i pani Dobrójska (starzy znajomi, a kiedyś nawet para), prowadzą rozmowę na temat wad i zalet charakteru młodego Gucia.
MiÄ™dzy Radostem a paniÄ… DobrójskÄ… trwa rozmowa na temat wad i zalet mÅ‚odego Gustawa. Na pytanie o te mniej chlubne cechy charakteru, stryj mÅ‚odzieÅ„ca odpowiada: „Ach, ma, ma, niestety!” i wymienia: „Roztargnienie, wesoÅ‚ość, pustota... / No, co mam obwijać - trzpiot!”. Gdy z kolei Dobrójska jest ciekawa zalet, dumny wuj zapewnia: „Ale ma serce dobre, gÅ‚owÄ™ nie od rzeczy”, podkreÅ›lajÄ…c staÅ‚ość dobrego usposobienia: „To nie minie, jak pÅ‚ochość, z czasem nie uleci, / To jest szczęścia rÄ™kojmiÄ… dla żony i dzieci”.
W koÅ„cu mężczyzna wyznaje rozmówczyni, że kocha krewnego jak wÅ‚asnego syna, dodajÄ…c po chwili z żalem: „Ale tylko - ja jeden” wypomina chłód Anieli, na co jej matka bierze dziewczynÄ™ w obronÄ™. Wypomina Radostowi postÄ™pek kawalera. Po tych sÅ‚owach relacjonuje przyjacielowi zachowanie Gustawa, który zasnÄ…Å‚, zamierzajÄ…c przeprosić panny.
Zatroskany wuj zaczÄ…Å‚ bronić bezpoÅ›rednioÅ›ci narzeczonego Anieli, kÅ‚adÄ…c jÄ… na karb… nieÅ›miaÅ‚oÅ›ci mÅ‚odzieÅ„ca. Mowa obronna bardzo rozÅ›mieszyÅ‚a gospodyniÄ™: „O, biedny! biedny Gucio maÅ‚y”. PoradziÅ‚a Radostowi, by zaczÄ…Å‚ być dla bratanka bardziej surowy i wymagajÄ…cy: „Wziąć go lepiej w kluby`; / Bo, mówiÄ…c miÄ™dzy nami, ten Gustawek luby / Wyrabia ze stryjaszkiem, co mu siÄ™ podoba”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
Szybki test:
Na dowód skaleczenia Jan zawiązuje Gustawowi na prawej dłoni chustkę:a) czerwoną
b) białą
c) czarnÄ…
d) błękitną
RozwiÄ…zanie
Rzekoma oblubienica Gustawa miała na imię:
a) Aniela
b) Adela
c) Klara
d) Hanna
RozwiÄ…zanie
Śluby panieńskie dziecinnymi zamiarami:
a) nazwała Dobrójska
b) nazwał Radost
c) nazwał Gustaw
d) nazwała Aniela
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies