Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Gdy zostawił kawalera samego, ten ponownie zaczął się nad sobą użalać, wyrzucając, że Gustaw go nie lubi: „I jemu teraz szkodzę! Odszedł w srogim gniewie. / Gdzież mam wylać łzy moje, gdzie podzieć westchnienie?”.

Scena dziewiąta
Albin, Klara

Albin nie bierze pod uwagę uwag Gustawa i po raz kolejny wyznaje Klarze swe uczucia, nie szczędząc sentymentalnych porównań i poetyckich zwrotów.

Po pojawieniu się Klary, miedzy parą zaczęła się rozmowa, w trakcie której Albin poetyckimi sformułowaniami chciał wydobyć od panny cień nadziei na wzajemność z jej strony: „Nigdyż, Klaro, nie przyjdzie chwila wypłakana, / Kiedy balsam otrzyma sroga serca rana?”. Mimo, iż nieustannie wyznawał jej swe uczucia, ona traktowała go obojętnie, a nawet z pogardą w głosie. Wytykała mu jego poddańczy charakter.

Gdy zaczął biec za kłębkiem wełny, który wypadł z jej koszyka, zauważyła: „Daj to, Boże. / Żeby raz jeden wypadł kłębek z dłoni, / A waćpan za nim nie byłeś w pogoni... / Żeby raz chustka padła ze stolika, / A waćpan za nią nie leżał na ziemi... / Żebym raz chciała nożyczek, nożyka, / Waćpan nie szukał, nie latał za niemi... / Żebym raz mogła jeden kichnąć skrycie, / Nie słysząc wróżby na stoletnie życie! / Nie - to prawdziwie już nie do zniesienia!”.

Albin nie widział w tym nic złego i dziwnego. Spełnianie wszystkich zachcianek panny traktował jako wyznania miłości. Gdy wspomniał Klarze o radach Gustawa, by nie dawał jej sobą rządzić, ona skrytykowała ten pomysł. Dopiero gdy Albin opuścił pokój – na jej rozkaz – wyszeptała rzewnie i tęsknie: „Gadaj - gada; milcz - milczy; idź - idzie; stój - stoi... / A niechże się sprzeciwi, niech się Boga boi! / Bo ta uległość mimo woli, zdania / I nienawidzić, i kochać go wzbrania”.

AKT 3
Scena pierwsza
Aniela, Gustaw

Gustaw opowiada Anieli zmyśloną historię. Kłamie, że Radost nie pozwala mu na ślub z ukochaną… Anielą, ponieważ pojedynkował się z jej ojcem. Opisał wuja jako złego i apodyktycznego dręczyciela, wymuszając na dziewczynie zgodę na uczestnictwo w wymyślonym planie.

Streszczenia	Opracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce	Życiorys Fredry Geneza „Ślubów panieńskich” Problematyka „Ślubów panieńskich” „Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich” Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich” Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich” Tytuł komedii Fredry Aleksander Fredro – kalendarium życia Motywy w „Ślubach panieńskich” „Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna? Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich” Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich” Motto „Ślubów panieńskich” Twórczość Aleksandra Fredry Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich” Bibliografia
Bohaterowie
Gustaw – charakterystyka postaci Albin – charakterystyka postaci Klara – charakterystyka postaci Aniela – charakterystyka postaci Pani Dobrójska – charakterystyka postaci Radost – charakterystyka postaci

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: