Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Po tych obietnicach Gustaw odsłonił przed Anielą dalszą część planu. Chciał, by zachowywali się jak dawniej: „Ja - niby zawsze zakochany w tobie, / Ty - na tę miłość patrząc obojętnie”, to znaczy do momentu, gdy bliscy będą naciskali na ślub. Wówczas on miał oficjalnie się oświadczyć, ona zaś odmówić.

Współczująca i dobra Aniela przystała na plan Gustawa, wyrażając nadzieję na jego powodzenie: „Będę się cieszyć, jak się nasz plan ziści”. Kawaler zakończył potajemną rozmowę podkreśleniem, że jego życie i przyszłość spoczywa od tej chwili w jej dłoniach: „Pamiętaj, zawsze postępując śmiele, / Ile ci ufam, jak zwierzyłem wiele. / Jeśli opuścisz w tej smutnej potrzebie, / Ja w świecie nie mam nikogo prócz ciebie; / W tobie jedyna opieka, obrona, / Bez ciebie szczęścia nadzieja stracona”. Gdy na pożegnanie pocałował ją z oddaniem w rękę, scena ta nie umknęła uwadze Radosta, który w tym momencie się pojawił.

Scena druga
Aniela, Gustaw, Radost

Gustaw odgrywa przed Anielą scenę strachu - niczego nieświadomemu Radostowi rzuca się do stóp i prosi o przebaczenie. Rozpoczyna się dowcipna rozmowa, w trakcie której zdziwiony zachowaniem bratanka Radost próbuje dowiedzieć się o powód zmiany, a kawaler oskarża wuja, że chce go widzieć martwym.

Radost zaczął ze szczęścia bić brawo i nazywać Gustawa i Anielę: „dziećmi”, gdy w tym momencie bratanek rzucił się do jego stóp na kolanach i zaczął prosić o przebaczenie: „Przebacz mi, stryju!”. Zdezorientowany mężczyzna próbował dowiedzieć się o powód nagłego przerażenia i pokory Gucia, lecz ten zagłuszył go prośbami, typu: „Kiedyś już słyszał, łajże mnie, a żwawo”, „Lituj się rozpaczy! (…) Niech mnie twa ręka srodze nie odpycha! (…) A gniewajże się, stryjaszku, do licha!”, szepcząc jednocześnie, by zaczął go krytykować i oskarżać.

Rozpoczęła się dowcipna rozmowa, w trakcie której zdziwiony zachowaniem Gustawa Radost próbował dowiedzieć o powody zmiany, a kawaler z kolei krzyczał, że wyznał już wszystko Anieli, oskarżał wuja, że chce go widzieć w grobie. W końcu mocno rozgniewany Radost zakończył farsę słowami: „Dosyć tych żartów, dosyć już, mój panie! / Rób sobie, co chcesz, niech się, co chce, stanie, / Ja szalonemu nie chcę szukać żony!”, a odchodząc podsumował: „A to waryjat - wyraźnie szalony!”.

Streszczenia	Opracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce	Życiorys Fredry Geneza „Ślubów panieńskich” Problematyka „Ślubów panieńskich” „Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich” Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich” Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich” Tytuł komedii Fredry Aleksander Fredro – kalendarium życia Motywy w „Ślubach panieńskich” „Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna? Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich” Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich” Motto „Ślubów panieńskich” Twórczość Aleksandra Fredry Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich” Bibliografia
Bohaterowie
Gustaw – charakterystyka postaci Albin – charakterystyka postaci Klara – charakterystyka postaci Aniela – charakterystyka postaci Pani Dobrójska – charakterystyka postaci Radost – charakterystyka postaci

„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: