Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie
W Åšlubach panieÅ„skich nie odnajdziemy typowego bohatera romantycznego. WystÄ™puje za to Gucio: nieczujÄ…cy buntu wobec Å›wiata, lecz bunt wobec „umowy”, jakÄ… zawarli Radost i pani Dobrójska. MÅ‚odzieniec nie miaÅ‚ zamiaru przeciwstawić siÄ™ woli „dorosÅ‚ych”, lecz dokÅ‚adaÅ‚ wszelkich staraÅ„, by opóźnić moment zarÄ™czyn. BuntowaÅ‚ siÄ™ wobec nudy i przewidywalnoÅ›ci zalotów, monotonnoÅ›ci wiejskiej atmosfery, jednostajnemu, zaplanowanemu życiu przy boku niekochanej, lecz piÄ™knej i mÄ…drej żony. Jego bunt nie przejawiaÅ‚ siÄ™ brakiem chÄ™ci do życia, samobójczymi próbami czy marazmem – Gucio buntowaÅ‚ siÄ™ aktywnie, wymykajÄ…c siÄ™ w nocy na bale, hazard oraz zachowujÄ…c siÄ™ arogancko i lekceważąco (zasnÄ…Å‚ w salonie w obecnoÅ›ci dam).
Fredro kreacją energicznego, aktywnego i dokładającego starań do osiągnięcia celu ośmieszył romantycznego bohatera: nieszczęśliwego, cierpiącego, bezradnego, czekającego na śmierć kochanka, czego bezpośrednim dowodem może być zestawienie Gucia z Gustawem (IV część Dziadów). Autor zdrabniając imię, chciał dowieść, iż w jego bohaterze nie ma nic z pompatyczności i wyniosłości bohatera mickiewiczowskiego.
Elementem godnym podkreślenia, wskazującym, iż dzieło nie należy do nurtu utworów romantycznych jest również fakt, iż uczucie i małżeństwo Gucia nie napotykają zewnętrznych przeszkód (majątkowych, społecznych, moralnych), lecz opory będące skutkiem ślepego zapatrzenia w przejawy epoki romantyzmu. Aniela z Klarą zawarły śluby, ponieważ wiedziały, iż miłości, o której czytały w romantycznych książkach, nie dostarczy im małżeństwo z Albinem czy Gustawem. Nie zdawały sobie jednak sprawy, że miłość to nie umieranie z rozpaczy czy przeciwstawianie się woli rodziców w imię uczucia, lecz umiejętność kompromisów i codziennego, wspólnego życia, to nauka bycia razem. Komediopisarz stworzył w utworze parę, która miała błogosławieństwo najbliższych, nie musiała uciekać czy popełniać samobójstwa, by być razem, lecz mimo tego nie chciała tego uczynić, ponieważ się nie kochała.
Aleksander Fredro polemizuje na kartach dramatu z romantycznym modelem miÅ‚oÅ›ci, sprzeciwia siÄ™ jej tragicznej wizji, ponieważ uważaÅ‚, że to uczucie ze swej natury jest uwznioÅ›lajÄ…ce i dobre, a nie szare i przygnÄ™biajÄ…ce. PuentujÄ…c dzieÅ‚o stwierdziÅ‚, że miÅ‚ość jest uczuciem prawdziwym i staÅ‚ym, a nie sztucznym i ulotnym, jak u romantyków. Gustaw dziÄ™ki przeprowadzonej intrydze przekonaÅ‚ AnielÄ™, że może uwierzyć w „komuniÄ™ serc”, ponieważ ona istnieje. Dziewczyna zrozumiaÅ‚a, że o każde uczucie trzeba dbać, że rodzi siÄ™ powoli, a nie „spada nagle z nieba”, w co wierzyÅ‚a po lekturze romantycznych dzieÅ‚. „Åšluby panieÅ„skie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna?
Autor: Karolina MarlêgaW Åšlubach panieÅ„skich nie odnajdziemy typowego bohatera romantycznego. WystÄ™puje za to Gucio: nieczujÄ…cy buntu wobec Å›wiata, lecz bunt wobec „umowy”, jakÄ… zawarli Radost i pani Dobrójska. MÅ‚odzieniec nie miaÅ‚ zamiaru przeciwstawić siÄ™ woli „dorosÅ‚ych”, lecz dokÅ‚adaÅ‚ wszelkich staraÅ„, by opóźnić moment zarÄ™czyn. BuntowaÅ‚ siÄ™ wobec nudy i przewidywalnoÅ›ci zalotów, monotonnoÅ›ci wiejskiej atmosfery, jednostajnemu, zaplanowanemu życiu przy boku niekochanej, lecz piÄ™knej i mÄ…drej żony. Jego bunt nie przejawiaÅ‚ siÄ™ brakiem chÄ™ci do życia, samobójczymi próbami czy marazmem – Gucio buntowaÅ‚ siÄ™ aktywnie, wymykajÄ…c siÄ™ w nocy na bale, hazard oraz zachowujÄ…c siÄ™ arogancko i lekceważąco (zasnÄ…Å‚ w salonie w obecnoÅ›ci dam).
Fredro kreacją energicznego, aktywnego i dokładającego starań do osiągnięcia celu ośmieszył romantycznego bohatera: nieszczęśliwego, cierpiącego, bezradnego, czekającego na śmierć kochanka, czego bezpośrednim dowodem może być zestawienie Gucia z Gustawem (IV część Dziadów). Autor zdrabniając imię, chciał dowieść, iż w jego bohaterze nie ma nic z pompatyczności i wyniosłości bohatera mickiewiczowskiego.
Elementem godnym podkreślenia, wskazującym, iż dzieło nie należy do nurtu utworów romantycznych jest również fakt, iż uczucie i małżeństwo Gucia nie napotykają zewnętrznych przeszkód (majątkowych, społecznych, moralnych), lecz opory będące skutkiem ślepego zapatrzenia w przejawy epoki romantyzmu. Aniela z Klarą zawarły śluby, ponieważ wiedziały, iż miłości, o której czytały w romantycznych książkach, nie dostarczy im małżeństwo z Albinem czy Gustawem. Nie zdawały sobie jednak sprawy, że miłość to nie umieranie z rozpaczy czy przeciwstawianie się woli rodziców w imię uczucia, lecz umiejętność kompromisów i codziennego, wspólnego życia, to nauka bycia razem. Komediopisarz stworzył w utworze parę, która miała błogosławieństwo najbliższych, nie musiała uciekać czy popełniać samobójstwa, by być razem, lecz mimo tego nie chciała tego uczynić, ponieważ się nie kochała.
Fredro sprzeciwiÅ‚ siÄ™ mickiewiczowskiej tezie o miÅ‚oÅ›ci od pierwszego wejrzenia, ukazujÄ…c Gucia, który stopniowo dorastaÅ‚ do kochania, uÅ›wiadamiajÄ…c sobie jego siÅ‚Ä™ i moc. PrawdziwÄ… miÅ‚oÅ›ciÄ… nie byÅ‚o sentymentalne wzdychanie smutnego, ponurego, pÅ‚aczliwego, bezradnego i biernego Albina (przypominajÄ…ce postać Wertera z CierpieÅ„ mÅ‚odego Wertera Goethego) – karykatury romantycznego kochanka, romantyczne historie przeczytane przez KlarÄ™ i AnielÄ™, lecz to uczucie, o które walczyÅ‚ Gustaw i które miaÅ‚o moc zmieniajÄ…cÄ… losy bohaterów.
Aleksander Fredro skonfrontowaÅ‚ miÅ‚ość małżeÅ„skÄ… z romantycznymi poglÄ…dami na ten sakrament, wedÅ‚ug których kobieta zamężna nie byÅ‚a już piÄ™kna i godna zainteresowania. Wystarczy wspomnieć w tym momencie Zygmunta KrasiÅ„skiego i jego bohatera z „Nie-Boskiej komedii”. Zarówno Henryk nie mógÅ‚ kochać Marii, a KrasiÅ„ski – Elizy Branickiej, ponieważ byÅ‚y im poÅ›lubione, zostaÅ‚y odarte z najlepszych cech. DoskonaÅ‚ym cytatem potwierdzajÄ…cym romantyczne rozumienie małżeÅ„stwa jest wypowiedź Gustawa z IV części „Dziadów”, wedÅ‚ug którego żona jest kobietÄ… „żywcem pogrzebionÄ…”.
strona: 1 2 3
Szybki test:
Bohaterowie Fredry:a) buntują się przeciw światu
b) stopniowo dorastajÄ… do kochania
c) pragną popełnić samobójstwo
d) kochajÄ… od pierwszego wejrzenia
RozwiÄ…zanie
Fredro głównego bohatera komedii nazwał tak samo, jak miał na imię bohater dzieła:
a) Adama Mickiewicza
b) Zygmunta Krasińkiego
c) Ignacego Krasickiego
d) Juliusza SÅ‚owackiego
RozwiÄ…zanie
Gustaw nie buntował się wobec:
a) Radosta
b) monotonności wiejskiej
c) zaplanowanemu życiu przy boku niekochanej
d) przewidywalności zalotów
RozwiÄ…zanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies